Seiko

[Yargoth 1]

Aby nie było za "szwajcarsko" postanowiłem przedstawić historię Seiko. Materiały pochodzą z oficjalnej strony, jednak proszę o wszystkie uwagi odnosnie błedów, które mogły wyniknąć z mojego tłumaczenia.

 

 

 

 

Wielokrotnie można usłyszeć opinie, jakoby dobre zegarki, były produkowane jedynie w Szwajcarii i Niemczech, a produkty z Japonii to zaledwie tanie przedmioty dla plebsu, którymi „znawcy tematu” nie powinni sobie zawracać głowy. Jak bardzo krzywdząca jest to opinia może świadczyć chociażby historia firmy Seiko.

 

Tradycja konstruowania zegarów w Japonii sięga 1600 roku. Czasomierze te jednak różniły się od swoich europejskich odpowiedników ponieważ były oparte nie o czas słoneczny a księżycowy. Sytuacja uległa zmianie około roku 1872 kiedy to wprowadzono do powszechnego użytku zachodni system opierający się na czasie słonecznym. W tym właśnie wydarzeniu upatrywał swojej szansy osiemnastoletni wówczas Kintaro Hattori, który od 1877 roku zajmował się naprawą zachodnich zegarów sprowadzanych do Japonii. Fabryka K. Hattori R.Co.Ltd została założona w 1881 roku stając się początkiem Seiko. Hattori nazywał swoją fabrykę Seikosha (gdzie Seiko oznacza wyborny, udany, miniaturowy natomiast końcówka Sha jest odpowiednikiem domu). Z początku zajmowano się w niej naprawą zegarów i ich sprzedażą a z czasem ruszyła również produkcja zegarów stojących oraz zegarów ściennych (około roku 1892). Drugim z założycieli a jednocześnie głównym inżynierem był wieloletni przyjaciel Hattoriego - Tsuruhiko Yoshikawa. W pierwszym okresie fabryka zatrudniała czterdzieści osób a jej produkcja na koniec 1893 roku wynosiła już 23 700 sztuk. Zadowolony z postępów Kintaro postanowił uczynić kolejny ważny krok na drodze rozwoju swojej firmy i rozpoczął prace nad stworzeniem zegarka kieszonkowego. Zegarek nazwany po prostu „Czasomierz” ujrzał światło dzienne już w niecałe trzy lata po rozpoczęciu projektu (1895) i był pierwszym takim zegarkiem stworzonym w Japonii.

 

W roku 1899 rozpoczęto produkcję budzików, jednak Hattori był świadomy różnicy jakościowej dzielącej jego produkty od zachodnich odpowiedników, dlatego podjął decyzję o dwóch wyprawach do Europy w latach 1898 oraz 1906, gdzie zakupił nowoczesne maszyny oraz obserwował metody produkcji. W 1902 roku rozpoczęła się produkcja zegarów z kurantem. Doświadczenia zdobyte w Europie pozwoliły Kintaro na podwyższenie standardów w firmie czyniąc jej produkty bardziej atrakcyjnymi dla klientów za granicą. Do roku 1908 produkcja samych budzików wynosiła 170 000 sztuk. Firma zaczęła również produkować maszyny oraz narzędzia na własny użytek dzięki czemu uzyskano doświadczenie, które wytyczyło nowy kurs dla firmy na przyszłość.

 

Kintaro zdał sobie sprawę, że jedynym sposobem na wyprzedzenie konkurencji i zbudowanie zegarka naręcznego jest wytwarzanie własnych podzespołów do zegarków. W roku 1910 firma zbudowała pierwsze koło balansowe, a w roku 1913 rozpoczęto wytwarzanie tarcz. W tym samym roku stworzono również pierwszy japoński zegarek na rękę, który nazwano Laurel (Wawrzyn), którego wszystkie części zostały wytworzone w K. Hattori R.Co.Ltd (z początku możliwe było montowanie jedynie trzydziestu sztuk dziennie).

 

Okres Pierwszej Wojny Światowej ( w której Japonia była sprzymierzeńcem Anglii, Francji oraz USA) był bardzo owocny dla rozwoju firmy, która wyeksportowała przeszło 800 000 sztuk swoich produktów. Dynamiczny rozwój pociągał za sobą również większe zapotrzebowanie na kapitał, dlatego w 1917 firma została przekształcona w przedsiębiorstwo z ograniczoną odpowiedzialnością z kapitałem w wysokości dziesięciu milionów jenów. Zwiększono również zapotrzebowanie na personel (około 300 pracowników stanowiło trzon fabryki). Około roku 1921 produkcja zegarów wynosiła już blisko1 000 000 sztuk natomiast zegarki kieszonkowe wytwarzano w ilości 320 000.

 

Okres sielanki zakończył się pierwszego września 1923 roku, kiedy to potężne trzęsienie ziemi o sile 8.3 stopnia w skali Richtera nawiedziło Tokio. W jego wyniku zginęło 140 000 ludzi, a wzniecony ogień strawił wiele budynków w tym biuro i fabrykę Seikosha. Pomimo zaawansowanego wieku (64 lata) Kintaro podjął decyzję o ponownym rozpoczęciu produkcji, która w kilka miesięcy później ruszyła w budynkach opuszczonych baraków. Po trzęsieniu ogień strawił nie tylko samą fabrykę ale i 1 500 zegarków, które znajdowały się w niej w celu naprawy. Hattori zdecydował, że w ramach rekompensaty pierwsze 1 500 stworzonych w nowej fabryce zegarków zostanie wysłanych bezpłatnie do pechowców, których czasomierze uległy zniszczeniu w pożarze. Ta troska o klienta przeszła do legendy firmy. Od 1924 roku na tarczy zegarków zaczęła się pojawiać nazwa Seiko.

 

Przedsiębiorstwo ponownie wkroczyło na drogę rozwoju i do roku 1937 wyprodukowano ponad dwa miliony czasomierzy. Kintaro był dumny patrząc na swoje dzieło. Niestety w 1934 roku zmarł w wieku 75 lat przekazując władzę swoim dwóm synom Genzo i Shoji, którzy rozwinęli firmę tworząc w miejscowości Suwa jej drugą fabrykę.

 

Okres Drugiej Wojny Światowej zmusił Seikoshe do zmiany profilu działalności. Zamówienia rządowe wymogły na niej zredukowanie liczby produkowanych zegarków na rzecz zapalników i chronometrów morskich, co doprowadziło do zahamowania rozwoju. 9 marca 1945 roku po zbombardowaniu główna fabryka uległa całkowitemu zniszczeniu zmuszając przedsiębiorstwo do drugiego już w dwudziestodwu letniej historii odbudowywania firmy. Jednak rodzina Hattori ponownie stawiła czoło temu wyzwaniu i produkcja zegarków ruszyła w sierpniu 1946 roku, pozwalając w krótkim czasie na odzyskanie statusu lidera na japońskim rynku. Do tego stanu przyczyniło się również stworzenie naręcznego, trój wskazówkowego zegarka z centralnym sekundnikiem nazwanego Super (stworzonego w 1948). Ponownie innowacje stały się elementem przewodnim w filozofii firmy. Nowe produkty zaczęły pojawiać się bardzo często co było wynikiem rywalizacji głównej fabryki z fabryką w Suwa. Ta pierwsza stworzyła zegarek cieńszy o 0.3 mm od każdego innego na japońskim rynku natomiast druga w 1956 zaprezentowała zegarek Marvel, który wyznaczył nowe standardy dokładności (co było wynikiem zwiększenia automatyzacji zakładu, oraz ciągle zwiększającej się jakości produkowanych w nim części). Rok wcześniej (1955) wyprodukowano pierwszy japoński zegarek z naciągiem automatycznym. Do roku 1960 Seiko stało się firmą która zaczęła się w bardzo dużym stopniu liczyć na światowym rynku.

 

Od późnych lat czterdziestych aż do 1970 roku Seiko stało się rozpoznawalne za swoje umiejętności w tworzeniu czasomierzy. Było to również wynikiem uczestnictwa w wielu liczących się konkursach zarówno na arenie krajowej jak i za granicą. Jednak rozpoznawalność nie była jedynym rezultatem tych konkursów, gdyż konkurencja w jeszcze większym stopniu pobudzała postęp co pomogło stworzyć w firmie Seiko całkiem nowe standardy. Od roku założenia (1943) fabryka Suwa Seikosha (obecnie Seiko Epson Corporation) dążyła do osiągnięcia sukcesu, którym było stworzenie idealnego czasomierza i stała się wielkim zwolennikiem konkursów ustanowionych przez Japoński Instytut Miar i Wag. W owym czasie w Japonii panujące standardy były bardzo nierówne, czego wynikiem był fakt że na 180 zgłoszonych do pierwszego konkursu zegarków (1948) aż 62 zatrzymały się podczas testów. Wszystkie firmy wyciągnęły wnioski z tej lekcji i zaczęły wprowadzać usprawnienia dzięki którym jakość wytwarzanych zegarków stale rosła, jednak dopiero w roku 1958 dokonał się prawdziwy przełom. W tym roku Seiko z różnymi wersjami swojego zegarka Marvel zajęło wszystkie miejsca od pierwszego do dziewiątego, nie pozostawiając cienia wątpliwości kto produkuje najdokładniejsze zegarki w Japonii. Taki stan rzeczy spowodował niestety spadek zainteresowania konkursami, które zostały zawieszone w 1960 roku. W takiej sytuacji fabryka Suwa na czele ze swym prezesem Tsuneya'ą Nakamur'ą postanowiła powiesić poprzeczkę jeszcze wyżej i wziąć udział w konkursach organizowanych przez obserwatorium Neuchatel, które to z wielką radością zaprosiło japońskiego producenta. Gra się rozpoczęła. W 1963 roku Seiko było pierwszą japońską firmą która wzięła udział w takiej imprezie. Rezultat był zadowalający gdyż Seiko zajęło dziesiąte miejsce w kategorii morskich chronometrów w której wystawiono zegar kwarcowy nazwany Kryształowym Chronometrem. Początki były co najmniej dobre.

W kolejnym roku (1964) obydwie fabryki Seiko (Suwa i Daini) przystąpiły do konkurencji w kategorii zegarków naręcznych. Rezultat był prawdziwym szokiem, gdyż najlepszy z zaprezentowanych modeli zajął odległe 144 miejsce! Dotknięty tym wynikiem prezes Shoji Hattori wdrożył w życie projekt „zrób to” którego celem było wykrycie przyczyn niedokładności i ich wyeliminowanie. Badania wykazały, że winowajcą był materiał z którego wykonano mechanizmy, który w bardzo dużym stopniu był podatny na działanie pól magnetycznych. W rezultacie postanowiono wykorzystać całkiem inne materiały do produkcji oraz transportować zegarki do Szwajcarii droga wolną od silnego działania magnetycznego które działało na północnej półkuli. Skonstruowano również bardzo „szybkie” mechanizmy które działały z częstotliwością 50 uderzeń na sekundę. Kolejnym problemem na który się natknięto była korozja. Inżynierowie Seiko postanowili wypełnić koperty wodorem co miało przeciwdziałać utlenianiu.

Od początku lat sześćdziesiątych Seiko poczyniło ogromny postęp. Do roku 1967 na konkurs w Neuchatel wysłano 45 różnych mechanizmów, z których dwa osiągnęły wielki sukces zdobywając drugie i trzecie miejsce. W roku 1968 stworzono jeszcze lepszy mechanizm, jednak konkurs niespodziewanie odwołano.

Seiko przeniosło się na konkursy organizowane w Genewie i w roku 1968, zegarki tej marki zajęły wszystkie miejsca od czwartego do dziesiątego, dzięki czemu Seiko zdobyło pierwsze miejsce w kategorii producentów. W zaledwie pięć lat firma zdołała wspiąć się z odległego 144 miejsca na sam szczyt. Pan Nakamura określił to zdaniem „Zastanawiam się czy to nie konkursy w obserwatoriach zrodziły tego ducha współzawodnictwa który stał się sensem istnienia Seiko”

 

25 grudnia 1969 roku nastąpiła prawdziwa rewolucja – Seiko zaprezentowało pierwszy zegarek kwarcowy.

Pierwszą osobą która wytłumaczyła zjawiska, które zapoczątkowały drogę do stworzenia zegarka kwarcowego był Pierre Curie, który w 1880 roku zaobserwował, że kryształy kwarcu pod naciskiem wytwarzają ładunek elektryczny. Zjawisko to nazwano piezoelektryzmem a wykorzystał je Kanadyjczyk Warren Morrison pracujący dla telefonicznych zakładów Bell'a, który poszukiwał sposobu na wygenerowanie stałej częstotliwości elektrycznej. To doprowadziło do stworzenia pierwszego zegara, w którym wykorzystano kwarc jako wzorzec czasu.

Niestety pomimo dużej dokładności, zegar Morrisona był olbrzymi (zajmował cały pokój) i potrzebował sporej ilości energii. Jednak proces miniaturyzacji i wynajdywania efektywniejszych źródeł zasilania następował w sposób zauważalny. Na początku lat sześćdziesiątych ważne kroki zostały podjęte przez firmy Bulova oraz Hamilton jak również przemysł wytwarzający źródła zasilania. Seiko także prowadziło własne badania i już w 1958 roku stworzyło zegary kwarcowe dla rozgłośni radiowych, a pierwszy kwarcowy chronometr okrętowy stworzono w 1963. Pomimo znacznego zmniejszenia rozmiarów zegarów kwarcowych, nierozwiązanym problemem pozostało, jak wykorzystać tę technologię w zegarkach naręcznych.

W roku 1968 Shoji Hattori zażądał od swoich inżynierów dostarczenia mu działających produktów w przeciągu dwunastu miesięcy. Zadanie było niezmiernie trudne gdyż projektowanie należało zacząć niemal od zera. Mimo to udało się i nowy mechanizm ujrzał światło dzienne. Projekt był tak zaawansowany, że żaden z zegarmistrzów poza zakładami Seiko nie był w stanie zająć się jego serwisem. Polecenie Shoji'ego zostało spełnione – 25 grudnia 1969 limitowana seria stu zegarków nazwanych Astron trafiła do sklepów (niestety cena tego wynalazku była dość zaporowa gdyż suma 450 000 jenów stanowiła równowartość średniej klasy samochodu). Nowy rozdział w dziedzinie produkcji zegarków został otwarty. Dominującą pozycję Seiko w tym segmencie potwierdziły również kolejne dokonania: stworzenie pierwszego damskiego zegarka kwarcowego (1972) oraz pierwszego zegarka z wyświetlaczem LCD na sześć cyfr (1973).

 

Po wynalezieniu zegarka elektronicznego firma zdała sobie sprawę, że warto szukać innych dróg prezentacji czasu niż tylko poprzez tradycyjne wskazówki. Na początku 1968 roku Masatoshi Tohyama (późniejszy dyrektor jednej z fabryk) spotkał profesora Fergusona z Kent State University, z którym przedyskutował problem wykorzystania ciekłych kryształów w zegarku. Pod koniec tego samego roku doktor Tohyama uznał, że projekt jest możliwy do zrealizowania i rozpoczęto prace nad nim. Do roku 1970 Seiko było już w mocno zaawansowanym stadium projektu, gdy nagle ze Stanów Zjednoczonych przyszła wiadomość, że firma Hamilton zaprezentowała swój pierwszy zegarek z wyświetlaczem stworzonym w oparciu o diody LED. Cały przemysł był zafascynowany tą technologią i również prace Seiko nad wyświetlaczem LCD straciły na dynamice. Mimo początkowego wprowadzenia technologii LED firma uznała wkrótce, że jej zastosowania są zbyt ograniczone i ponownie skupiono się na wdrożeniu technologii LCD. Pierwszy zegarek wykorzystujący taki wyświetlacz stworzyła firma Microma, jednak to Seiko wprowadziło zegarek wykorzystujący technologię FED (Field Effect Mode) zaproponowaną przez profesora Fergusona oraz grupę inżynierów z Tohoku University w Japonii. To dzięki FEM'owi rozpoczęła się prawdziwa „era cyfrowych wyświetlaczy”. Pierwsze modele zegarków zostały nazwane 05LC oraz 06LC. Pomimo futurystycznego wyglądu były to czasomierze bardzo trudne w produkcji, jednak lawina ruszyła. W 1975 roku Seiko stworzyło pierwszy chronograf LCD a w 1982 pierwszy zegarek z wyświetlaczem na którym można było oglądać telewizję. Połączenie technologii kwarcowej z wyświetlaczami LCD pozwoliło zrewolucjonizować rynek poprzez tworzenie dostępnych dla wszystkich tanich i dokładnych zegarków.

 

Od momentu wprowadzenia kwarcu, inżynierowie Seiko marzyli o stworzeniu zegarka, w którym nie istniałaby potrzeba wymiany baterii. Patent na technologię Kinetic pojawił się już w 1971 roku, jednak zadanie wdrożenia go do produkcji było jeszcze zbyt trudne. Projekt podjęto ponownie w roku 1983 (na jego czele stanął Masahito Yoshino). Owoce tych prac można było zobaczyć już trzy lata później na salonie w Bazylei gdzie zaprezentowano prototyp pod nazwą AGS (Automatic Generating System).

Inżynierom udało się stworzyć całkiem nowy mechanizm, który wykorzystywał jedynie ułamek energii potrzebnej do zasilania zwykłego zegarka kwarcowego, połączonego z bardzo wydajnym generatorem mocy oraz systemem jej przechowywania. Początkowo obawiano się, że nowy mechanizm nie przyjmie się ze względu na swoją grubość (wówczas w Europie panowała moda na ekstremalnie cienkie zegarki). Pierwsze zegarki trafiły na rynek niemiecki w kwietniu 1987 roku. Sukces nie nastąpił od razu, lecz po pewnym czasie ludzie zaczęli sobie zdawać sprawę z korzyści tego rozwiązania. W połowie lat dziewięćdziesiątych zegarki z mechanizmami Kinetic zaczęły się sprzedawać bardzo dobrze, zwłaszcza w Europie, która zwracała uwagę na ekologiczność takiego rozwiązania. Postępowała miniaturyzacja i obecnie nie ma juz takich zadań których zegarki Kinetic nie mogłyby wykonać równie dobrze jak tradycyjne kwarce (do produkcji wprowadzono juz modele z wiecznym kalendarzem oraz takie które wykorzystują oscylatory sześć razy szybsze niż standardowe – dzięki czemu uzyskano dokładność 20 sekund na rok). Kolejną innowacja jest technologia Kinatic Auto Relay, która wyłącza niepotrzebne funkcje zegarka, gdy ten nie jest używany, co pozwala w znacznym stopniu oszczędzić energię.

 

W roku 1999 Seiko zaprezentowało Spring Drive – rozwiązanie łączące tradycyjny mechanizm z „elektronicznym mózgiem” (polega ono na tym, że tradycyjna sprężyna zasila układ scalony w którym kryształ kwarcu reguluje szybkość rozwijania sprężyny co zwiększa dokładność zegarka, do poziomu zegarków kwarcowych, pozostawiając wszystkie zalety tradycyjnych mechanizmów).

 

Poza osiągnięciami technologicznymi Seiko szczyci się również innymi sukcesami.

W roku 1960 prezes Seiko Shoji Hattori wysłał telegram do Saburou Inoue (dyrektora fabryki Seikosha), którego treść brzmiała następująco „Tokio będzie gospodarzem następnej olimpiady, postarajcie się wywiązać z zadania pomiaru czasu”. To krótkie zdanie zmieniło Seiko na zawsze. Inoue był przerażony, gdyż zdawał sobie sprawę jak złożone zadanie przed nim postawiono. Starał się nawet odwieźć prezesa od tej decyzji, czym tylko doprowadził go do furii. Jak to niemożliwe? Za tydzień wracam. Masz być gotowy do tego czasu – brzmiała odpowiedź. Saburou chcąc nie chcąc zabrał się za przygotowania. Wraz ze swoim zespołem doszedł do wniosku, że głównym problemem jest pomiar czasu podczas zawodów lekkoatletycznych. W rezultacie stworzono nowy stoper, który w 1962 roku w Belgradzie zaprezentowano komisji olimpijskiej. Dokładność tego urządzenia została przetestowana osobiście przez przewodniczącego Paulena. Rezultat (dokładność 1/10 sekundy na godzinę) zadecydował o przyznaniu Seiko zaszczytu pomiaru czasu podczas olimpiady w Tokio w 1964 roku. To wydarzenie po raz kolejny potwierdziło wysoką pozycję firmy, która wywiązała się z zadania wzorowo i od tego czasu bardzo często odmierzała czas na licznych imprezach sportowych (od 1987 Seiko odmierza czas na wszystkich mistrzostwach świata w lekkiej atletyce)

 

Seiko wciąż podejmuje nowe wyzwania i nie boi się patrzeć w przyszłość nie zapominając równocześnie o bogatej przeszłości. Poza tradycyjnymi zegarkami z linii Seiko, tworzone są również modele Seiko Credor oraz high endowe Grand Seiko, które swa złożonością i wykonaniem nie ustępują najlepszym szwajcarskim manufakturom. Podobnie do najznamienitszych marek wszystkie elementy wykorzystywane w zegarkach oraz pomysły mechanizmów pochodzą wyłącznie z tej japońskiej fabryki. Seiko udowadnia, że potrafi tworzyć zarówno proste tanie zegarki dla przeciętnego człowieka jak i wspaniałe dzieła sztuki dla koneserów zegarkowej pasji za co wszyscy powinni być jej wdzięczni.

[Yargoth 1]

A tutaj zamieściłem ciekawą "książkę" o Seiko

 

http://rapidshare.de/files/10633358/A_Jour...n_Time.pdf.html

 

Dostępna również tu: http://www.seiko.nl/download.aspx

[Gość]

Z jeszcze większą dumą będe nosił swojego SKX007:)

 

Wspaniała opowieść - dziękuję

[Gość Monna]

POPIERAM całkowicie japońskie mechaznizmy. Japończycy to wirtuozi wszystkiego, co wykonują.

 

Yargoth -> bardzo dziękuję za tę cenną historię!

[Gość Marcin99]

no o czym tu mówić... seiko to seiko - klasa sama w sobie 8) wiadomo ktos moze sie przyczepic ze automat mozna kupic nawet do 300-400 zł, a nie tak drogo np, jak Patka, albo choćby atlantica, - owszem ma racje... - ale Seiko jest moim zdaniem rewelacyjne a sama firma odwala kawal dobrej roboty!! 8)

[Gość]

mi się zdaje, że to jedyna firma o tak szerokiej ofercie cenowej. Od kilku stówek do kilkunastu tysięcy złotych. Mi się zdaje, że "końcówki" oferty się nawzajem gryzą - patek nie produkuje tanich bo by się ośmieszył. Swatch nie produkuje perełek za naście patyków... Seiko jakoś to próbuje godzić ale nie wiem czy uda im się taka wojna na dwa fronty. Choć takie wojny to dla Japończyków nic nowego. Choćby Toyota - jako jedyny koncern samochodowy łączy wysoką jakość z rozsądnymi cenami...

 

Cóż, zobaczymy jak to będzie.

[Gość SPORTURA 01]

Yargoth dziękuję bardzo za informację o SEIKO. Jestem pod wrażeniem i firmy i twojego tłumaczenia. Jestem dumny, że noszę SEIKO.

 

Tsuki chyba nie do końca masz rację. Zegarki Swatch podobnie jak Flik Flak stanowią produkty masowe wytwarzane w ramach Swatch Group Ltd. i skierowane do szerokiej rzeszy odbiorców. Natomiasat w ramach przedmiotowej grupy wyroby eksluzywne oferowane są przez Breguet, Blancpain, Jaquet Droz, GlasHutte, Omega, Longines i Rad (pomijam Endura). Fakt specjalizacji w ramach grupy wynika z przyjętej przez Hayka strategii rozwoju grupy i specjalizacji w ramach grupy.

 

Jeszcze raz dziękuję za informację i pozdrawiam.

[Mirosław Bagiński 1]

Świetny materiał.

A właśnie zdecydowałem się na Seiko.

 

Gratuluję i pozdrawiam .

[wahin 0]

Dziękuję za wspaniały artykuł

[wiechu 0]

Bardzo dobry artykuł, wszystkie ważne informacje dotyczące historii firmy w jednym miejscu

[PanParasol 0]

Prosił bym o pomoc, bowiem posiadam zegarek o wdzięcznej nazwie Seikosha, zatem analizując powyższy wspaniały artykuł, powinienem dojść do wniosku, że mam zegarek sprzed 1924 roku ?

[whats up 0]

Seiko rulez !!!

[QuadrifoglioVerde 3222]

Seiko rulez !!!

 

Gratuluje nabicia 100tnego postu :]

[marekzarski7 10]

mam Monsterka 

[KondzioM 0]

Naprawdę inspirująca historia, przyznam, że teraz nieco inaczej, in plus oczywiście, postrzegam tą markę

[argok 0]

Nie spodziewalem sie ze ta firma ma tak bogata historie i ogromny wklad w branze zegarmistrzowska zawsze traktowalem ta marke jako typowa budrzetowke i nie rozumialem jak mozna kupic od nich czasomierz za kilkanascie tysi dzieki temyu artykulowi moj poglad zmienil sie o 180 stopni dziekuje