Rolex czy Targówa ? ..

[Piotr Ratyński 551]

Świat analogowy w pewnym sensie wymuszał na ludziach myślenie, cyfrowy ich z tego myślenia zwalnia.

No cóż, ja pamiętam ten świat jednak trochę inaczej. Podobnie jak teraz, większość kupowała aparat fotograficzny tylko po to, żeby robić kiepskie zdjęcia rodzinie ustawionej w szeregu z głupawym uśmiechem na twarzy. Zasady wykonania dobrego zdjęcia i działania aparatu interesowały niewielu, wystarczała wiedza jaki film kupić i gdzie nadusić. To że aparat fotograficzny mogłaby obsłużyć teraz średnio zdolna małpa nie spowodowało spadku ludzkiej inteligencji. Na 100 ludzi jadących tramwajem, tak wtedy jak i teraz, tylko kilku wie na jakiej zasadzie się on porusza.

[Hogg 934]

Taktic: świetnie to wyjaśniłeś, dzięki wielkie.

[kkiler 0]

Nie wygląda mi to na zwykłe cyknięcie zegarka Seiko bo zwykłe wygląda tak

[Osiem 12]

Namiocik nie, ale "warunki optymalne" tak. Świadome operowanie światłem. Bardzo silna lampa (nie błyskowa). Światło skierowane nie bezpośrednio, tylko odbite od białej ściany. Zegarek ułożony na czarnym płótnie. Korekcja ekspozycji ze dwie trzecie działki na minus, tak aby zgubić szczegóły w czerni, czyli jakby zawiesić obiekt w "kosmosie". Stary aparat uczy pokory, bo jego matryca nie jest taka jak dzisiejsze, w których czułości liczone są w tysiącach ISO. Tutaj maksimum to 320iso, przy czym dobra jakość/ostrość jest na 50iso, na 100iso jest już taka sobie, a powyżej jest prawie bezużyteczna, gdyż masakruje zdjęcie. To zmusza do zafixowania aparatu na 50iso. A z kolei tak mała czułość zmusza fotografa do myślenia nad "warunkami optymalnymi", czyli właściwym oświetleniem, kompozycją, kątem padania oświetlenia itd itp..

 

 

 

A widzisz, to jest charakterystyczne, typowe i znamienne dla rewolucji cyfrowej. Cyka się miliony zdjęć, byle szybko, byle dużo, byle jak... i nazywa się to "zwykłym cyknięciem". W dawnych czasach ludzie nie mogli sobie na to pozwolić. Każde "cyknięcie" to było konkretne zużycie kliszy, a żeby obejrzeć faktyczny rezultat to trzeba było zdjęcie wywołać (samemu lub zanieść do laboratorium) zrobić odbitkę na odpowiedniej wielkości papierze. Proces nie był szybki i łatwy, więc żadne cyknięcie nie było "zwykłym cyknięciem", każde cyknięcie musiało być "optymalne". Tak czy inaczej, nie robiło się zdjęć na zasadzie "cyknę 100 razy, może jedno fajnie wyjdzie a resztę skasuję.." A to zmuszało ludzi do myślenia. Człowiek zanim zdecydował się nacisnąć spust migawki, to dziesięć razy się zastanawiał czy aby na pewno wszystko jest w porządku. Czy oświetlenie jest właściwe, czy tło, czy kompozycja jest dobra, czy ustawienia aparatu są dobre? A może by coś jeszcze zmienić, może światło puścić pod innym kątem, albo samemu ustawić się inaczej w stosunku do światła?

Więc można powiedzieć że z jednej strony wszystko było trudniejsze, ale z drugiej strony zmuszało to ludzi do większej staranności i przykładania się do nauki.

Jeżeli w dzisiejszych czasach szybkości i bylejakości, nagle pojawia się ktoś, kto po staroświecku nie strzela fotek na wyścigi, tylko pięć czy dziesięć razy się zastanawia zanim naciśnie spust migawki, to nagle nazywany jest "mistrzem", choć w dawniejszych czasach byłby nazywany po prostu zwykłym fotografem

Amen