Porady potrzebuję 😊

[Anansi 5479]

Tak z ciekawostek. Przerażony właściciel, drugi osobnik padł z wrażenia i psujący wahadło facet, który nie ma zielonego pojęcia o zegarach. Nie mam zgody na publikację wizerunków, ale może będzie mi to wybaczone.

 

[PM1122 1698]

To musiało być wrażenie ! 

[janekp 503]

Poznaję   koszulę ,pudełko   na  drobiazgi  a  zegar  jest  jedyny  w  swoim rodzaju…To  były  czasy.

Edytowane 25 Stycznia 2022 przez janekp

[LESKOS 3339]

Janek , no to pochwal się swoim wiszącym roczniakiem 😉 

[dziadek 1771]

Pamiętam to spotkanie, też w nim uczestniczyłem. 

Tego roczniaka i jego wahadło też oglądałem bardzo dokładnie.

Moim zdaniem przepiękny zegar i zegar pełen symboli, wahadło ma w kształcie berła, a układ kół w kształcie litery V.

Z tego co mi wiadomo, to na świecie znanych i skatalogowanych jest tylko 5 takich egzemplarzy. 

Jest jeszcze w Polsce też w idealnym stanie wiszący roczniak który jest jednym z 12 prototypów wyprodukowanych przez jedną z fabryk dla Antona Hardera, to absolutny unikat.

Z tych 12 prototypów przetrwało do obecnych czasów zaledwie kilka różnych prototypowych egzemplarzy.  

Jest również w Polsce roczniak z wychwytem cylindrowym który jest uznawany za prototyp wszystkich roczniaków produkowanych w Europie.

Dzięki niezwykłej uprzejmości ich właścicieli, miałem tą niezwykłą przyjemność że mogłem je wszystkie dotknąć i obejrzeć. 

Mogę również napisać, że IMO piszący na naszym forum polscy kolekcjonerzy mają w swoich kolekcjach w idealnym i oryginalnym stanie zachowania absolutnie największe roczniakowe unikaty z niemalże wszystkich fabryk i manufaktur.

Mam nadzieję że stworzymy kiedyś obszerny i bogato ilustrowany katalog (np. wirtualny) zegarów rocznych będących własnością polskich kolekcjonerów.

 

Pamiętam jeszcze kilka lat temu kupienie zegara krzyżowego od Eppnera graniczyło wręcz z cudem.

Pamiętam jak kilka lat temu specjalnie pojechałem do jednego z naszych kolegów do Łodzi żeby na spokojnie i bez pośpiechu obejrzeć krzyżowca w naturze, a obecnie znany polski kolekcjoner ma idealnie odrestaurowanych kilkanaście różnych egzemplarzy. 

Jak dla mnie, to absolutny cud.  

Mam nadzieję że uda mi się je kiedyś dotknąć i zobaczyć na własne oczy. 

Edytowane 25 Stycznia 2022 przez dziadek

[janekp 503]

8 godzin temu, LESKOS napisał(-a):

Janek , no to pochwal się swoim wiszącym roczniakiem 😉 

Akurat  ten  ze  zdjecia  nie  jest  moj,kolega  mnie  wyprzedzil   w  zakupie ,mysle ze  jest  w dobrych  rekach.Ja  posiadam tylko  4  wiszace  z  roczna  rezerwa  chodu ( i  dwa  chyba  kominkowe  -jeden pod  kloszem), w  tym dwa  torsyjne, 4  bijace  roczniaki  w  tym 3  torsyjne,jeden roczniak  torsyjny  z  kalendarzem,niekompletny  torsyjny  wagowy  etc  . ale  teraz  juz  nie  zbieram.Troche  sie  zycie  pokomplikowalo-nie  jestem  w  stanie  .Moim  celem byly jeszcze  wrzecionowy  i  cylinder  ale  juz nie  dam  rady.Ale  zachecam kolegow  do  pokazywania  swoich  zbiorow.Mialem  okazje  obejrzec tez na  krotko miniature  torsyjna  tzw  prototyp    ,byl  na  gieldzie  w Holandii.Taki  jak  wspomniany  juz  tutaj  kolegi  Kumite(teraz  w  innych  rekach).

Edytowane 26 Stycznia 2022 przez janekp

[JASI 1065]

O ile dobrze rozumiem, to ten jest jednym z 12 prototypów wyprodukowanych przez spółkę z Tribergu przy współpracy z Antonem Harderem. 

Numer 10, wychwyt Grahama, sygnowany,  czyli nie Becker, chociaż pewien Jego wkład w tym jest, bo został udoskonalony przez fachowców z Tribergu... 

Ciekawy byłem zdjęć tego pierwszego - tego z szatni. 

Jest to też prototyp, ale przy współpracy Hardera z Beckerem, 

tylko czy jest tam sygnatura GB i jaki wychwyt, bo w ich współpracy nie było Grahama... 

 

Na podstawie materiałów z forum i Zegarki i Pasja. 

 

Pozdrawiam Jacek 

[old time 413]

Dla mnie prototyp to jeden gora 2 egzemplarze.

Ten zegar wiszący z tego co czytałem kiedyś był wypuszczony w kilku lub kilkunastu egzemplarzach- czyli jakaś seria.

12 prototypów-jeśli dobrze pamiętam numer 10 to był roczny cylinder który był pokazany na forum. Był własnością kolegi Kumite a teraz ma go Pan chyba z Wrocławia.

Oczywiście mogę się mylić .

Zdjecia z aukcji ebay USA

Edytowane 26 Stycznia 2022 przez old time

[old time 413]

Przypomnialem sobie

[JASI 1065]

Dzięki, ale chodziło o wiszący. 

 

Pozdrawiam Jacek 

[janekp 503]

25 minut temu, JASI napisał(-a):

Dzięki, ale chodziło o wiszący. 

 

Pozdrawiam Jacek 

O ile dobrze rozumiem, to ten jest jednym z 12 prototypów wyprodukowanych przez spółkę z Tribergu przy współpracy z Antonem Harderem. 

Numer 10, wychwyt Grahama, sygnowany,  czyli nie Becker, chociaż pewien Jego wkład w tym jest, bo został udoskonalony przez fachowców z Tribergu...

 

Tak  dobrze  rozumiesz-to  wlasnie ten  ze  zdjecia   powzyej,sygnowany GW  CIE,wychwyt  Grahama,Harder wiszacy.

 

na  zdjeciu  kolegi  Anansi  jest  GB wiszacy , sygnowany ,plyty  trapezowe  wychwyt  Grahama. -

 

Edytowane 27 Stycznia 2022 przez janekp

[JASI 1065]

Dziękuję bardzo za wyjaśnienia. 

Taki zegar to perełka, wart każdych pieniędzy, unikat na skalę światową. 

Szkoda, że ze współpracy Hardera z Willmannem nic się nie zachowało. 

Pozdrawiam Jacek 

[janekp 503]

3 godziny temu, JASI napisał(-a):

Dziękuję bardzo za wyjaśnienia. 

Taki zegar to perełka, wart każdych pieniędzy, unikat na skalę światową. 

Szkoda, że ze współpracy Hardera z Willmannem nic się nie zachowało. 

Pozdrawiam Jacek 

Jakbys  znalazl  gdzies stare  wpisy  kol dziadek  to  sa  tam wyjasnienia  i odnosnie  wspolpracy  z Willmanem oraz  co  uwaza  sie  za  owoc  ich  znajomosci. JH  Na  NAWACu tez  to  gdzies  ladnie  opisuje,on ma dostep  do duzej bazy danych o zegarach torsyjnych a nawet kilka  unikatowych posiada.No  ale  zepsulismy  temat  Malgosi  ,spadamy....

[Yodek 2540]

45 minut temu, janekp napisał(-a):

No  ale  zepsulismy  temat  Malgosi  ,spadamy....

 

O przepraszam - to jest temat o wszystkim dla wszystkich. Nie da się tu niczego "zepsuć" 😁✌️

[old time 413]

7 godzin temu, JASI napisał(-a):

Dzięki, ale chodziło o wiszący. 

 

Pozdrawiam Jacek 

To są dwa prototypy z numetem 10 😁- zrobione w roznych fabrykach i mają różne wychwyty.Da mnie prototyp to coś co zostało zrobione poza serią. Tak jest w przypadku tego GB cylindra-nie ma numeru seryjnego i sygnatur .

Ciekawe czy za parę lat nie pokaże się gdzieś drugi taki sam wiszący Harder np. z numerem 15 lub 13 

Chyba gdzies już widziałem identyczne wahadlo-w wiszącym roczniaku..

Musiałem źle zrozumieć ponieważ myślałem że ten wiszący GB uważasz za prototyp.

 

 

Edytowane 27 Stycznia 2022 przez old time

[JASI 1065]

11 godzin temu, janekp napisał(-a):

Jakbys  znalazl  gdzies stare  wpisy  kol dziadek  to  sa  tam wyjasnienia  i odnosnie  wspolpracy  z Willmanem oraz  co  uwaza  sie  za  owoc  ich  znajomosci. JH  Na  NAWACu tez  to  gdzies  ladnie  opisuje,on ma dostep  do duzej bazy danych o zegarach torsyjnych a nawet kilka  unikatowych posiada.No  ale  zepsulismy  temat  Malgosi  ,spadamy....

 

Najwięcej informacji na ten temat jest chyba w artykule Kol. @dziadek

zamieszczonym na stronie Zegarki i Pasja. 

Dotarłem też przez Google do naszego archiwum, bo nasza wyszukiwarka tego nie widzi, 

do tematu Anton Harder, gdzie też jest sporo materiału, tylko część zdjęć czas już wymazał. 

 

Nie dotarłem jeszcze do NAWCC. 

 

10 godzin temu, old time napisał(-a):

Musiałem źle zrozumieć ponieważ myślałem że ten wiszący GB uważasz za prototyp.

 

W sumie dobrze zrozumiałeś, bo tak go traktuję. 

Gustav Becker we współpracy z Harderem wyprodukował ok. 500-700 roczniaków z wychwytem szpindlowym, z czego tylko niewielką ilość stanowiły wiszące. 

Ze względu na wysoką cenę i niedokładność chodu mało z nich trafiło do sprzedaży. 

Można zatem powiedzieć, że była to seria prototypowa, seria próbna. 

Przy tak małej ilości tego typu zegarów można go nazwać prototypem. 

 

Czytając materiały jakoś źle sobie zakodowałem, że Harder z Beckerem spotkali się dwa razy, że Becker produkował serię roczniaków  z wychwytem cylindrowym przy współpracy z Harderem. 

Ale po dokładnej analizie stwierdziłem, że nie, że był to projekt Beckera. 

Z Harderem była seria z wychwytem szpindlowym i to było po współpracy z Willmannem. 

 

Ten wiszący GB pokazany przez naszego forumowego Kolegę w Wałbrzychu i Ręszowie, 

myślę że ma wychwyt szpindlowy, a nic więcej na jego temat nie znalazłem. 

 

Znalazłem też informację, że Harder sam skonstruował mechanizm, który współpracował z wahadłem jego pomysłu, ciekawe jak to wyglądało. 

 

Pozdrawiam Jacek 

[janekp 503]

46 minut temu, JASI napisał(-a):

 

Najwięcej informacji na ten temat jest chyba w artykule Kol. @dziadek

zamieszczonym na stronie Zegarki i Pasja. 

Dotarłem też przez Google do naszego archiwum, bo nasza wyszukiwarka tego nie widzi, 

do tematu Anton Harder, gdzie też jest sporo materiału, tylko część zdjęć czas już wymazał. 

 

Nie dotarłem jeszcze do NAWCC. 

 

 

W sumie dobrze zrozumiałeś, bo tak go traktuję. 

Gustav Becker we współpracy z Harderem wyprodukował ok. 500-700 roczniaków z wychwytem szpindlowym, z czego tylko niewielką ilość stanowiły wiszące. 

Ze względu na wysoką cenę i niedokładność chodu mało z nich trafiło do sprzedaży. 

Można zatem powiedzieć, że była to seria prototypowa, seria próbna. 

Przy tak małej ilości tego typu zegarów można go nazwać prototypem. 

 

Czytając materiały jakoś źle sobie zakodowałem, że Harder z Beckerem spotkali się dwa razy, że Becker produkował serię roczniaków  z wychwytem cylindrowym przy współpracy z Harderem. 

Ale po dokładnej analizie stwierdziłem, że nie, że był to projekt Beckera. 

Z Harderem była seria z wychwytem szpindlowym i to było po współpracy z Willmannem. 

 

Ten wiszący GB pokazany przez naszego forumowego Kolegę w Wałbrzychu i Ręszowie, 

myślę że ma wychwyt szpindlowy, a nic więcej na jego temat nie znalazłem. 

 

Znalazłem też informację, że Harder sam skonstruował mechanizm, który współpracował z wahadłem jego pomysłu, ciekawe jak to wyglądało. 

 

Pozdrawiam Jacek 

Ten wiszący GB pokazany przez naszego forumowego Kolegę w Wałbrzychu i Ręszowie, 

myślę że ma wychwyt szpindlowy, a nic więcej na jego temat nie znalazłem

 

akurat ten ma  wychwyt  Grahama  ,kotwica,byly tez  wrzecionowe  wiszace  owszem.Jeden  jest  w  Singapurze .

[JASI 1065]

2 godziny temu, janekp napisał(-a):

Ten wiszący GB pokazany przez naszego forumowego Kolegę w Wałbrzychu i Ręszowie, 

myślę że ma wychwyt szpindlowy, a nic więcej na jego temat nie znalazłem

 

akurat ten ma  wychwyt  Grahama  ,kotwica,byly tez  wrzecionowe  wiszace  owszem.Jeden  jest  w  Singapurze .

To coś mi tu nie pasuje... 

Z tego co pisze Kolega @dziadekto Harder pracował z Beckerem nad wychwytem wrzecionowym, a że to się nie sprawdziło, to zaniechali produkcji.

Potem Harder współpracował ze spółką G.W&Cie nad wychwytem Grahama. 

Czy to znaczy, że Becker udoskonalił mechanizm i dalej sam robił zegary z wychwytem Grahama. 

Oczywiście mam tu na myśli wiszące z wahadłem skrętnym. 

Pozdrawiam Jacek 

[janekp 503]

Godzinę temu, JASI napisał(-a):

To coś mi tu nie pasuje... 

Z tego co pisze Kolega @dziadekto Harder pracował z Beckerem nad wychwytem wrzecionowym, a że to się nie sprawdziło, to zaniechali produkcji.

Potem Harder współpracował ze spółką G.W&Cie nad wychwytem Grahama. 

Czy to znaczy, że Becker udoskonalił mechanizm i dalej sam robił zegary z wychwytem Grahama. 

Oczywiście mam tu na myśli wiszące z wahadłem skrętnym. 

Pozdrawiam Jacek 

wrzecionowe i  cylindry  to  pierwszy  okres  i  tutaj  na  razie  ich  nie  pokazalismy,sa  tez  w Polsce egzemplarze tych  zegarow  pod  kloszem.Ja  takich  nie  posiadam 

[JASI 1065]

Dziękuję bardzo. 

Pozdrawiam Jacek 

[kumite 154]

Tutaj masz historię

https://mb.nawcc.org/threads/vv-torsion-clock-escapment-cylinder.110579/

 

pzdr P

[dziadek 1771]

Powyżej Kol. Kumite dołączył Ci link do opisu roczniaków z wychwytem cylindrowym. 

Poniżej dołączę Ci całą historię produkcji roczniaków z wychwytem szpindlowym. 

Natomiast seryjna produkcja roczniaków u Beckera z wychwytem Grahama rozpoczęła się od numeru około 1 632 604.

Roczniak z numerem 1632604 jest jak do tej pory najstarszym znanym i skatalogowanym roczniakiem wyprodukowanym przez fabrykę Beckera z wychwytem Grahama i stoi u mnie na półce. 

Kupiłem go w 2011 roku za 527 zł. 

 

Skopiowałem Ci opis z tematu o Harderze.

 

"Napiszę trochę o samym Antonie Harderze i jego osiągnięciach.

 

Anton Johann Harder urodził się 16 sierpnia 1811r. w Sankt Petersburgu.

Pochodził z niemieckiej dość zamożnej kupieckiej rodziny, która za czasów Katarzyny II przeniosła się z głębi Niemiec do Tallina a następnie do Sankt Petersburga. Anton był człowiekiem zdolnym, utalentowanym i już od wczesnej młodości przejawiał duży talent do handlu i interesował się ogólnie pojętą techniką.

 

Ożenił się 16 listopada 1838r. z Charlottą Wilhelminą Dencker, córką bogatego właściciela ziemskiego z Meklemburgii i za namową teścia został również właścicielem ziemskim. Kilkakrotnie zmieniał majątki ziemskie aż w końcu kupił w 1864r. 630 hektarowy majątek dworski w obecnym Ręszowie koło Ścinawy. Wcześniej był właścicielem niewielkiego majątku w okolicach obecnej Buczyny koło Głogowa

Państwo Harder mieli czwórkę dzieci, dwóch synów ,Herman i Carl i dwie córki, Elisabeth i Agnes.

 

Anton Harder lubił dużo podróżować i właśnie podczas jednej z takich kilkutygodniowych podróży, którą odbył do Francji zaraz po zakończeniu wojny francusko-pruskiej (19 lipiec 1870 do 10 maj 1871) w połowie 1871r i spacerując wielokrotnie wzdłuż rzeki Mozy pewnego dnia zaobserwował w jednym z niewielkich portów, jak na ramieniu dźwigu przeładowywany ładunek wiszący na linie wykonuje ruchy skrętne wokół własnej osi. Zainspirowany ciekawym zjawiskiem poszukał kępki wysokiej trawy, wyrwał kawałek z ziemi (podobno był w tej trawie wrośnięty kawałek odłamku pozostałego po wojnie) i zawiesił na gałęzi pobliskiego drzewa, wprowadził ją w ruch obrotowy i obserwując to zjawisko wpadł na pomysł wykorzystania go jako wahadła (regulatora) w zgarze mechanicznym.

W drodze powrotnej z Francji kupił kilka zegarów i po powrocie do Ręszowa rozpoczął próby wykorzystania tego zjawiska konstruując pierwsze zręby wahadła skrętnego. Wykorzystał do tego celu ogólnie dostępne w tym czasie stosunkowo tanie i proste mechanizmy z wychwytem szpindlowym.

 

Prawdopodobnie konstruowanie mechanizmów z wahadłem skrętnym pochłonęło go na tyle, że w 1872r wydzierżawił cały swój majątek w Ręszowie Hermanowi Dencker który pełnił wcześniej funkcję policyjnego nadzorcy w miejscowości Ręszów i był bratem jego żony Charlotty Harder z/d Dencker.

Herman Dencker założył w dzierżawionym prawie 630 hektarowym majątku hodowlę wysokomlecznych krów rasy holenderskiej i hodowlę owiec.

 

Tu trzeba również dodać, że Anton Harder pomimo że wydzierżawił swój majątek to interesując się ogólnie pojętą techniką sprowadzał  do swojego majątku różne nowości techniczne z zakresu mechanizacji rolnictwa, przyczyniając się jednocześnie do konstruowania i modernizowania niektórych maszyn rolniczych użytkowanych w tym czasie.

Jedną z takich modernizacji nawet opatentował, składając wniosek patentowy w amerykańskim urzędzie patentowym w dniu 30.01.1874r. i został mu przyznany dnia 30.06.1874r. U.S. Patent No.152486.

Wniosek patentowy dotyczył zmiany kształtu noży tnących w mechanicznych kosiarkach do koszenia trawy i zboża. Zmiana kształtu końcówek noży umieszczonych na listwie tnącej (kosie) powodowała znaczne zmniejszenie tarcia podczas koszenia i poprzez stały kontakt w czasie pracy noży z palcowymi prowadnicami uzyskano znacznie lepszą wydajność i skuteczność koszenia.

 

Natomiast, co się tyczy zegarów, to po około czterech latach prób sam skonstruował mechanizm, który potrafił utrzymać w ciągłym ruchu skonstruowane również przez siebie wahadło skrętne przez kilkanaście dni. W ciągu tych prawie czterech lat skonstruował kilka modeli, ale żadna z tych konstrukcji nie odmierzała właściwie czasu i sama w sobie nie stanowiła prototypu na bazie którego można było rozpocząć produkcję zegarów z wykorzystaniem wahadła skrętnego.

Na początku 1875r. Anton Harder zaczął poszukiwać profesjonalnego  zegarmistrza w celu dopracowania całej konstrukcji na tyle, żeby mogła właściwie odmierzać czas, a w dalszej konsekwencji można było rozpocząć produkcję zegarów z wykorzystaniem wahadła skrętnego jako regulatora.

W tym celu nawiązał współpracę ze znakomitym zegarmistrzem i jednocześnie konstruktorem Lorenzem Jehlin ze Szwarcwaldu.

Najprawdopodobniej około połowy 1875r. Harder zaprosił Lorenza Jehlina do Ręszowa i obydwaj zaczęli dopracowywać samą konstrukcję wahadła i konstrukcję mechanizmu.

Na początku 1876r. obydwaj panowie się rozstali i Lorenz Jehlin wrócił do swojego rodzinnego Baden i sam zgłosił ten wynalazek w maju 1876r w Landespatent, a następnie po utworzeniu w czerwcu 1877r. Cesarskiego Urzędu Patentowego w Berlinie, na wniosek Lorenza Jehlina konwertowano jego wniosek patentowy do Cesarskiego Urzędu Patentowego w Berlinie i wydano Jehlinowi 16.09.1877r. D.R.Patent No. 2437.

Ciekawostką jest to, że Lorenz Jehlin zgłosił do urzędu patentowego tylko same wahadło skrętne jako regulator do zegara.

Po zgłoszeniu wniosku patentowego na wahadło skrętne w maju 1876r. Lorenz Jehlin nawiązał współpracę z firmą Lenzkirch i rozpoczął we współpracy z tą firmą próbną produkcję zegarów z wykorzystaniem wahadła skrętnego.

Ile dokładnie wyprodukowano zegarów z wahadłem skrętnym nie wiadomo, ale Koledzy z NAWCC szacują, że mogło to być nawet około 200 do 250 szt. Niestety, wszystkie te zegary miały tak dużą awaryjność, że praktycznie nie nadawały się do sprzedaży.

 

Na początku 1878r. Lorenz Jehlin zaproponował Harderowi odkupienie praw patentowych na wahadło skrętne.

Anton Harder początkowo odmówił odkupienia patentu, jak twierdził na swój wynalazek i rozpoczął procedurę prawną, której celem było unieważnienie patentu No.2437 wydanego Jehlinowi 16.09.1877r. lub ewentualne przeniesienie praw patentowych na Antona Hardera.

W tym celu Anton Harder wynajął prawnika o nazwisku Paul Kassel i prawnik rozpoczął procedurę prawną, natomiast w międzyczasie sam Anton Harder złożył w kwietniu 1878r. wniosek do Cesarskiego Urzędu Patentowego w Berlinie, o wydanie patentu na całą konstrukcję zegara z rozszerzeniem na wahadło skrętne.

Niestety, urzędnicy z urzędu patentowego na posiedzeniu w dniu 04.07.1878r. odmówili rozszerzenia praw patentowych na wahadło skrętne, ponieważ uznali, że takowe zostało już wcześniej opatentowane przez Lorenza Jehlina. Zaakceptowali jedynie konstrukcję samego mechanizmu zgłoszoną przez Antona Hardera i w dniu 07.10. 1878r. konstrukcja mechanizmu zgłoszona przez Antona Hardera została ogłoszona w Centralnym Rejestrze Cesarskiego Urzędu Patentowego w Berlinie pod numerem 7543.

Z uwagi na to, że urząd patentowy nie uwzględnił zgłoszenia patentowego na wahadło skrętne, to Anton Harder wycofał swoje zgłoszenie patentowe z biura patentowego i kontynuował dalej procedurę prawną umożliwiająca przeniesienie praw patentowych z Lorenza Jehlina na Antona Hardera.

Odbywały się rozprawy, powoływano kolejnych świadków, procedura prawna trwała dalej.

W wyniku dość skomplikowanej procedury prawnej prawnik Antona Hardera uzyskał w drugiej połowie 1878r. z Urzędu Patentowego w Berlinie prawne przyzwolenie które dawało Antonowi Harderowi możliwość uruchomienia, lub zlecenia uruchomienia produkcji zegarów z wykorzystaniem wahadła skrętnego w oparciu o jego własny projekt nad którym pracował sam od końca 1871r. do początku 1875r.

Mając prawne przyzwolenie, Anton Harder nawiązał jeszcze pod koniec 1878r. współpracę z Albertem Willmannem ze Świebodzic i zlecił mu produkcję zegarów z wykorzystaniem wahadła skrętnego opartą na jego własnym projekcie.

Albert Willmann przed rozpoczęciem produkcji w znacznej części zmodernizował projekt Hardera i w rezultacie wyprodukował dla Hardera zegary z wahadłem skrętnym, które były podobne do zegarów które produkował seryjnie już wcześniej Gustav Becker.

Obecnie  Koledzy z NAWCC szacują, że Albert Willmann na zlecenie Antona Hardera mógł wyprodukować nawet około 250 zegarów z wahadłem skrętnym w różnych obudowach. Są również inne żródła które mówią, że Albert Willmann wyprodukował dla Antona Hardera dokładnie 300 szt zegarów z wahadłem skrętnym i wychwytem szpindlowym. 

Niestety, wyprodukowane przez fabrykę Alberta Willmanna zegary (podobnie jak i te wyprodukowane wcześniej przez fabrykę Lenzkircha dla Jehlina) w znacznej części nie nadawały się do sprzedaży z uwagi na ich wysoką cenę, dużą awaryjność i mało stabilny i precyzyjny chód.

 

W drugiej połowie 1879r. Lorenz Jehlin zachorował i zmarł 30.11.1879r.

W następstwie jego śmierci, prawa do patentu odziedziczył ojciec Lorenza i powstała obawa, że jeżeli nie zostaną wniesione ponowne opłaty patentowe, to patent na wahadło skrętne może stracić ważność. To spowodowało, że  Anton Harder zrezygnował z dalszych działań prawnych i poprzez swojego przedstawiciela Hugo Knobluch & Co z Berlina (z którym już wcześniej współpracował) rozpoczął negocjacje z ojcem Lorenza Jehlina w celu odkupienia, ewentualnie nieodpłatnego przekazania praw patentowych do patentu No.2437 i w połowie 1880r. zawarto porozumienie z ojcem Lorenza i Anton Harder uzyskał prawa do D.R.Patent No.2437 i 12 grudnia 1880r zostały w urzędzie patentowym przeniesione wszystkie prawa patentowe z Lorenza Jehlina na Antona Hardera.

 

W lutym 1880r. Anton Harder zakończył współpracę z Albertem Willmannem (którą rozpoczął pod koniec 1878r.) i w połowie 1880r. rozpoczął współpracę z Gustavem Beckerem.

Cały projekt zegara z wahadłem skrętnym Antona Hardera został przy dużym merytorycznym wsparciu Gustava Beckera ponownie zmodernizowany, wniesiono wiele poprawek i w wyniku współpracy dwóch genialnych konstruktorów jak wtenczas nazywano Antona Hardera i Gustava Beckera powstał zegar z około 400 dniową rezerwą chodu, długim wahadłem skrętnym, wychwytem szpindlowym, w drewnianej wiszącej obudowie, któremu nadano w fabryce Gustava Beckera numer z seryjnej produkcji 267965 co wskazuje, że wyprodukowano go pod koniec drugiej połowy 1880r.

W wyniku udanej współpracy Anton Harder zawarł umowę z fabryką Gustava Beckera na wyprodukowanie kilkuset roczniaków z wychwytem szpindlowym i wyglądających dokładnie tak samo jak te, które fabryka  Gustava Beckera wcześniej już seryjnie produkowała tylko z wychwytem cylindrowym.

Obecnie szacuje się, że fabryka Beckera mogła wyprodukować na zlecenie Hardera od końca drugiej połowy 1880r. do około połowy 1882r. około 500 do 700szt. zegarów z około roczną rezerwą chodu, z wychwytem szpindlowym, w różnych obudowach, w tym między innymi niewielką ilość w wiszących drewnianych skrzynkach.

Z uwagi na dużą usterkowość zegarów z wahadłem skrętnym i z wychwytem szpindlowym i mało stabilny i precyzyjny chód, w połowie 1882r. fabryka Gustava Beckera wycofała się z ich dalszej produkcji i Becker odmówił Harderowi dalszej współpracy uznając, że wychwyt szpindlowy nie nadaje się do tego typu konstrukcji mechanizmu z wahadłem skrętnym.

W związku z powyższym, Anton Harder rozpoczął poszukiwania innych producentów i nawiązał w tym celu już pod koniec 1881r. nowe kontakty w Szwarcwaldzie z nowo utworzoną wówczas spółką Wintermantel &Co w Tribergu.

I tu pięciu młodych ambitnych i zdolnych zegarmistrzów (wśród nich August Schatz, Gerson Wintrmantel i Kienzle) podjęło się dalszego i kolejnego już dopracowania konstrukcji i ich ewentualnej produkcji.

Podpisano umowę i już w marcu 1882r. spółka z Tribergu wyprodukowała dla Antona Hardera dwanaście  pierwszych działających prototypów z około 400 dniową rezerwą chodu, w tym trzy różne modele ze skrętnym wahadłem i wychwytem Grahama. Podobno wśród tych dwunastu prototypów były również jeden model zegara z wychwytem szpindlowym.

 

Jeden z tych 12 prototypów (zegar z numerem 10) znajduje się w Polsce i jest własnością jednego z polskich kolekcjonerów. Jest to zegar w drewnianej wiszącej obudowie, z długim skrętnym wahadłem, wychwytem Grahama i z około 400 dniową rezerwą chodu.

Całość jest w bardzo dobrym stanie zachowania.

 

Po wstępnych testach okazało się, że roczniaki z wychwytem Grahama uzyskują znacznie lepsze parametry, w tym zdecydowanie lepszą stabilność i dokładność chodu.

To spowodowało, że  Anton Harder zawarł z firmą Wintermantel & Co następną umowę na wyprodukowanie większej ilości (kilkaset sztuk) zegarów z około 400 dniową rezerwą chodu i z wychwytem Grahama. Natomiast sam zgłosił dwa wnioski patentowe, jeden w Królewskim Urzędzie Patentowym w Londynie na zastosowanie lub może przystosowanie wychwytu Grahama do zegara z wahadłem skrętnym i uzyskał R.L.Patent No.2182 przyznany w czerwcu 1882r.

I drugi wniosek patentowy zgłosił w amerykańskim urzędzie patentowym na całą konstrukcje zegara rocznego, czyli wahadło skrętne ze śrubą rzymską do regulacji, mechanizm w którym zastosowano wychwyt Grahama, półka pod mechanizm, kolumny, zwieńczenia kolumn, rozstaw kół, górny wieszak, itd. i otrzymał w grudniu.1882r. U.S.Patent No.269052 o nazwie "Torsion Pendulum Clock"

 

Prawdopodobnie z uwagi na pogarszający się stan zdrowia, duży koszt opłat patentowych i kłopoty ze sprzedażą zegarów, Anton Harder został przymuszony do odsprzedaży w styczniu 1883r. praw patentowych i sprzedał Arnoldowi de Gruyter z Amsterdamu wszystkie swoje prawa patentowe, podobno za kwotę 3 000 guldenów.

 

Pod koniec 1883r. Anton Harder wycofał się całkowicie z zegarowego biznesu i po 5 latach po długiej i ciężkiej chorobie zmarł w dniu 23 czerwca 1888r.(podobno w wielkiej samotności)  na stwardnienie rozsiane.

Został pogrzebany na przykościelnym cmentarzu w Ręszowie koło Ścinawy.

 

Żona Antona Hardera Charlotta Harder z/d Dencker zmarła w 1897r. i też została pogrzebana na przykościelnym cmentarzu w Ręszowie.

 

Po śmierci żony Antona Hardera cały majątek dworski w Ręszowie i wszystkie pozostałe dobra przejął zięć Antona Hardera, Ritter Ludwig Calau von Hofe i w 1899r. majątek w Ręszowie sprzedał i przeprowadził się z trójką swoich dzieci które nie założyły jeszcze własnych rodzin do Gorlitz.

Państwo Calau von Hofe mieli pięcioro dzieci, 3 córki i dwóch synów. Najstarszy syn był oficerem I Regimentu Ułanów w Miliczu, a najmłodszy syn był dzieckiem specjalnej troski ponieważ był ślepy.

Na cmentarzu w Ręszowie pogrzebana została również córka Antona Hardera Elizabeth Calau von Hofe która zmarła 16 listopada 1893r. i najstarszy syn Herman Harder który był oficerem wojskowym. Drugi syn Carl Harder został pogrzebany w miejscowości Szlichtyngowa koło Głogowa. Najmłodsza córka Agnes Hartmann została pogrzebana prawdopodobnie w Berlinie.

 

Dawny majątek dworski Antona Hardera po sprzedaży w 1899r. kilkakrotnie zmieniał właściciela i przetrwał w stanie prawie nienaruszonym dwie wojny i dopiero po II WŚ część zabudowań dawnego majątku zaczęła powoli popadać w ruinę. Obecnie dawny majątek jest dzierżawiony, a pałac jest pusty i niezamieszkały.

Obydwie wojny przetrwał również grobowiec rodziny Harderów na przykościelnym cmentarzu w Ręszowie.

Natomiast po IIWŚ zaczęto powoli rozbierać i likwidować przykościelny cmentarz.

Obecnie przykościelny cmentarz jest już prawie w całości zlikwidowany, ocalało zaledwie kilka płyt nagrobnych które ustawione są pod płotem cmentarza i wśród tych płyt zachowały się trzy z czterech  płyt nagrobnych Antona Hardera i jego rodziny.

Płyty te przypadkowo odnalazł wracający z Francji nasz forumowy Kolega i jednocześnie kolekcjoner zegarów rocznych Kol. Janekp  w dniu 17.10.2014r oglądając, zwiedzając i penetrując dawny majątek i przykościelny cmentarz w Ręszowie w poszukiwaniu jakichkolwiek śladów po Antonie Harderze".

 

 

Edytowane 27 Stycznia 2022 przez dziadek

[JASI 1065]

10 godzin temu, kumite napisał(-a):

Tutaj masz historię

https://mb.nawcc.org/threads/vv-torsion-clock-escapment-cylinder.110579/

 

pzdr P

Dziękuję, świetny materiał. 

A zegar - niesamowity unikat, trochę szkoda,

że musiałeś się go pozbyć. 

 

9 godzin temu, dziadek napisał(-a):

Skopiowałem Ci opis z tematu o Harderze.

Dziękuję, ale to jest dokładnie ten sam tekst, 

co na stronie "Zegarki i Pasja". 

Ten sam,  na który się powoływałem w moich poprzednich postach. 

Bynajmniej został tu zamieszczony przez samego autora. 

Dziękuję i pozdrawiam Jacek. 

Edytowane 28 Stycznia 2022 przez JASI
Uzupełnienie

[PM1122 1698]

8 godzin temu, dziadek napisał(-a):

Powyżej Kol. Kumite dołączył Ci link do opisu roczniaków z wychwytem cylindrowym. 

Poniżej dołączę Ci całą historię produkcji roczniaków z wychwytem szpindlowym. 

Natomiast seryjna produkcja roczniaków u Beckera z wychwytem Grahama rozpoczęła się od numeru około 1 632 604.

Roczniak z numerem 1632604 jest jak do tej pory najstarszym znanym i skatalogowanym roczniakiem wyprodukowanym przez fabrykę Beckera z wychwytem Grahama i stoi u mnie na półce. 

Kupiłem go w 2011 roku za 527 zł. 

 

Skopiowałem Ci opis z tematu o Harderze.

 

"Napiszę trochę o samym Antonie Harderze i jego osiągnięciach.

 

Anton Johann Harder urodził się 16 sierpnia 1811r. w Sankt Petersburgu.

Pochodził z niemieckiej dość zamożnej kupieckiej rodziny, która za czasów Katarzyny II przeniosła się z głębi Niemiec do Tallina a następnie do Sankt Petersburga. Anton był człowiekiem zdolnym, utalentowanym i już od wczesnej młodości przejawiał duży talent do handlu i interesował się ogólnie pojętą techniką.

 

Ożenił się 16 listopada 1838r. z Charlottą Wilhelminą Dencker, córką bogatego właściciela ziemskiego z Meklemburgii i za namową teścia został również właścicielem ziemskim. Kilkakrotnie zmieniał majątki ziemskie aż w końcu kupił w 1864r. 630 hektarowy majątek dworski w obecnym Ręszowie koło Ścinawy. Wcześniej był właścicielem niewielkiego majątku w okolicach obecnej Buczyny koło Głogowa

Państwo Harder mieli czwórkę dzieci, dwóch synów ,Herman i Carl i dwie córki, Elisabeth i Agnes.

 

Anton Harder lubił dużo podróżować i właśnie podczas jednej z takich kilkutygodniowych podróży, którą odbył do Francji zaraz po zakończeniu wojny francusko-pruskiej (19 lipiec 1870 do 10 maj 1871) w połowie 1871r i spacerując wielokrotnie wzdłuż rzeki Mozy pewnego dnia zaobserwował w jednym z niewielkich portów, jak na ramieniu dźwigu przeładowywany ładunek wiszący na linie wykonuje ruchy skrętne wokół własnej osi. Zainspirowany ciekawym zjawiskiem poszukał kępki wysokiej trawy, wyrwał kawałek z ziemi (podobno był w tej trawie wrośnięty kawałek odłamku pozostałego po wojnie) i zawiesił na gałęzi pobliskiego drzewa, wprowadził ją w ruch obrotowy i obserwując to zjawisko wpadł na pomysł wykorzystania go jako wahadła (regulatora) w zgarze mechanicznym.

W drodze powrotnej z Francji kupił kilka zegarów i po powrocie do Ręszowa rozpoczął próby wykorzystania tego zjawiska konstruując pierwsze zręby wahadła skrętnego. Wykorzystał do tego celu ogólnie dostępne w tym czasie stosunkowo tanie i proste mechanizmy z wychwytem szpindlowym.

 

Prawdopodobnie konstruowanie mechanizmów z wahadłem skrętnym pochłonęło go na tyle, że w 1872r wydzierżawił cały swój majątek w Ręszowie Hermanowi Dencker który pełnił wcześniej funkcję policyjnego nadzorcy w miejscowości Ręszów i był bratem jego żony Charlotty Harder z/d Dencker.

Herman Dencker założył w dzierżawionym prawie 630 hektarowym majątku hodowlę wysokomlecznych krów rasy holenderskiej i hodowlę owiec.

 

Tu trzeba również dodać, że Anton Harder pomimo że wydzierżawił swój majątek to interesując się ogólnie pojętą techniką sprowadzał  do swojego majątku różne nowości techniczne z zakresu mechanizacji rolnictwa, przyczyniając się jednocześnie do konstruowania i modernizowania niektórych maszyn rolniczych użytkowanych w tym czasie.

Jedną z takich modernizacji nawet opatentował, składając wniosek patentowy w amerykańskim urzędzie patentowym w dniu 30.01.1874r. i został mu przyznany dnia 30.06.1874r. U.S. Patent No.152486.

Wniosek patentowy dotyczył zmiany kształtu noży tnących w mechanicznych kosiarkach do koszenia trawy i zboża. Zmiana kształtu końcówek noży umieszczonych na listwie tnącej (kosie) powodowała znaczne zmniejszenie tarcia podczas koszenia i poprzez stały kontakt w czasie pracy noży z palcowymi prowadnicami uzyskano znacznie lepszą wydajność i skuteczność koszenia.

 

Natomiast, co się tyczy zegarów, to po około czterech latach prób sam skonstruował mechanizm, który potrafił utrzymać w ciągłym ruchu skonstruowane również przez siebie wahadło skrętne przez kilkanaście dni. W ciągu tych prawie czterech lat skonstruował kilka modeli, ale żadna z tych konstrukcji nie odmierzała właściwie czasu i sama w sobie nie stanowiła prototypu na bazie którego można było rozpocząć produkcję zegarów z wykorzystaniem wahadła skrętnego.

Na początku 1875r. Anton Harder zaczął poszukiwać profesjonalnego  zegarmistrza w celu dopracowania całej konstrukcji na tyle, żeby mogła właściwie odmierzać czas, a w dalszej konsekwencji można było rozpocząć produkcję zegarów z wykorzystaniem wahadła skrętnego jako regulatora.

W tym celu nawiązał współpracę ze znakomitym zegarmistrzem i jednocześnie konstruktorem Lorenzem Jehlin ze Szwarcwaldu.

Najprawdopodobniej około połowy 1875r. Harder zaprosił Lorenza Jehlina do Ręszowa i obydwaj zaczęli dopracowywać samą konstrukcję wahadła i konstrukcję mechanizmu.

Na początku 1876r. obydwaj panowie się rozstali i Lorenz Jehlin wrócił do swojego rodzinnego Baden i sam zgłosił ten wynalazek w maju 1876r w Landespatent, a następnie po utworzeniu w czerwcu 1877r. Cesarskiego Urzędu Patentowego w Berlinie, na wniosek Lorenza Jehlina konwertowano jego wniosek patentowy do Cesarskiego Urzędu Patentowego w Berlinie i wydano Jehlinowi 16.09.1877r. D.R.Patent No. 2437.

Ciekawostką jest to, że Lorenz Jehlin zgłosił do urzędu patentowego tylko same wahadło skrętne jako regulator do zegara.

Po zgłoszeniu wniosku patentowego na wahadło skrętne w maju 1876r. Lorenz Jehlin nawiązał współpracę z firmą Lenzkirch i rozpoczął we współpracy z tą firmą próbną produkcję zegarów z wykorzystaniem wahadła skrętnego.

Ile dokładnie wyprodukowano zegarów z wahadłem skrętnym nie wiadomo, ale Koledzy z NAWCC szacują, że mogło to być nawet około 200 do 250 szt. Niestety, wszystkie te zegary miały tak dużą awaryjność, że praktycznie nie nadawały się do sprzedaży.

 

Na początku 1878r. Lorenz Jehlin zaproponował Harderowi odkupienie praw patentowych na wahadło skrętne.

Anton Harder początkowo odmówił odkupienia patentu, jak twierdził na swój wynalazek i rozpoczął procedurę prawną, której celem było unieważnienie patentu No.2437 wydanego Jehlinowi 16.09.1877r. lub ewentualne przeniesienie praw patentowych na Antona Hardera.

W tym celu Anton Harder wynajął prawnika o nazwisku Paul Kassel i prawnik rozpoczął procedurę prawną, natomiast w międzyczasie sam Anton Harder złożył w kwietniu 1878r. wniosek do Cesarskiego Urzędu Patentowego w Berlinie, o wydanie patentu na całą konstrukcję zegara z rozszerzeniem na wahadło skrętne.

Niestety, urzędnicy z urzędu patentowego na posiedzeniu w dniu 04.07.1878r. odmówili rozszerzenia praw patentowych na wahadło skrętne, ponieważ uznali, że takowe zostało już wcześniej opatentowane przez Lorenza Jehlina. Zaakceptowali jedynie konstrukcję samego mechanizmu zgłoszoną przez Antona Hardera i w dniu 07.10. 1878r. konstrukcja mechanizmu zgłoszona przez Antona Hardera została ogłoszona w Centralnym Rejestrze Cesarskiego Urzędu Patentowego w Berlinie pod numerem 7543.

Z uwagi na to, że urząd patentowy nie uwzględnił zgłoszenia patentowego na wahadło skrętne, to Anton Harder wycofał swoje zgłoszenie patentowe z biura patentowego i kontynuował dalej procedurę prawną umożliwiająca przeniesienie praw patentowych z Lorenza Jehlina na Antona Hardera.

Odbywały się rozprawy, powoływano kolejnych świadków, procedura prawna trwała dalej.

W wyniku dość skomplikowanej procedury prawnej prawnik Antona Hardera uzyskał w drugiej połowie 1878r. z Urzędu Patentowego w Berlinie prawne przyzwolenie które dawało Antonowi Harderowi możliwość uruchomienia, lub zlecenia uruchomienia produkcji zegarów z wykorzystaniem wahadła skrętnego w oparciu o jego własny projekt nad którym pracował sam od końca 1871r. do początku 1875r.

Mając prawne przyzwolenie, Anton Harder nawiązał jeszcze pod koniec 1878r. współpracę z Albertem Willmannem ze Świebodzic i zlecił mu produkcję zegarów z wykorzystaniem wahadła skrętnego opartą na jego własnym projekcie.

Albert Willmann przed rozpoczęciem produkcji w znacznej części zmodernizował projekt Hardera i w rezultacie wyprodukował dla Hardera zegary z wahadłem skrętnym, które były podobne do zegarów które produkował seryjnie już wcześniej Gustav Becker.

Obecnie  Koledzy z NAWCC szacują, że Albert Willmann na zlecenie Antona Hardera mógł wyprodukować nawet około 250 zegarów z wahadłem skrętnym w różnych obudowach. Są również inne żródła które mówią, że Albert Willmann wyprodukował dla Antona Hardera dokładnie 300 szt zegarów z wahadłem skrętnym i wychwytem szpindlowym. 

Niestety, wyprodukowane przez fabrykę Alberta Willmanna zegary (podobnie jak i te wyprodukowane wcześniej przez fabrykę Lenzkircha dla Jehlina) w znacznej części nie nadawały się do sprzedaży z uwagi na ich wysoką cenę, dużą awaryjność i mało stabilny i precyzyjny chód.

 

W drugiej połowie 1879r. Lorenz Jehlin zachorował i zmarł 30.11.1879r.

W następstwie jego śmierci, prawa do patentu odziedziczył ojciec Lorenza i powstała obawa, że jeżeli nie zostaną wniesione ponowne opłaty patentowe, to patent na wahadło skrętne może stracić ważność. To spowodowało, że  Anton Harder zrezygnował z dalszych działań prawnych i poprzez swojego przedstawiciela Hugo Knobluch & Co z Berlina (z którym już wcześniej współpracował) rozpoczął negocjacje z ojcem Lorenza Jehlina w celu odkupienia, ewentualnie nieodpłatnego przekazania praw patentowych do patentu No.2437 i w połowie 1880r. zawarto porozumienie z ojcem Lorenza i Anton Harder uzyskał prawa do D.R.Patent No.2437 i 12 grudnia 1880r zostały w urzędzie patentowym przeniesione wszystkie prawa patentowe z Lorenza Jehlina na Antona Hardera.

 

W lutym 1880r. Anton Harder zakończył współpracę z Albertem Willmannem (którą rozpoczął pod koniec 1878r.) i w połowie 1880r. rozpoczął współpracę z Gustavem Beckerem.

Cały projekt zegara z wahadłem skrętnym Antona Hardera został przy dużym merytorycznym wsparciu Gustava Beckera ponownie zmodernizowany, wniesiono wiele poprawek i w wyniku współpracy dwóch genialnych konstruktorów jak wtenczas nazywano Antona Hardera i Gustava Beckera powstał zegar z około 400 dniową rezerwą chodu, długim wahadłem skrętnym, wychwytem szpindlowym, w drewnianej wiszącej obudowie, któremu nadano w fabryce Gustava Beckera numer z seryjnej produkcji 267965 co wskazuje, że wyprodukowano go pod koniec drugiej połowy 1880r.

W wyniku udanej współpracy Anton Harder zawarł umowę z fabryką Gustava Beckera na wyprodukowanie kilkuset roczniaków z wychwytem szpindlowym i wyglądających dokładnie tak samo jak te, które fabryka  Gustava Beckera wcześniej już seryjnie produkowała tylko z wychwytem cylindrowym.

Obecnie szacuje się, że fabryka Beckera mogła wyprodukować na zlecenie Hardera od końca drugiej połowy 1880r. do około połowy 1882r. około 500 do 700szt. zegarów z około roczną rezerwą chodu, z wychwytem szpindlowym, w różnych obudowach, w tym między innymi niewielką ilość w wiszących drewnianych skrzynkach.

Z uwagi na dużą usterkowość zegarów z wahadłem skrętnym i z wychwytem szpindlowym i mało stabilny i precyzyjny chód, w połowie 1882r. fabryka Gustava Beckera wycofała się z ich dalszej produkcji i Becker odmówił Harderowi dalszej współpracy uznając, że wychwyt szpindlowy nie nadaje się do tego typu konstrukcji mechanizmu z wahadłem skrętnym.

W związku z powyższym, Anton Harder rozpoczął poszukiwania innych producentów i nawiązał w tym celu już pod koniec 1881r. nowe kontakty w Szwarcwaldzie z nowo utworzoną wówczas spółką Wintermantel &Co w Tribergu.

I tu pięciu młodych ambitnych i zdolnych zegarmistrzów (wśród nich August Schatz, Gerson Wintrmantel i Kienzle) podjęło się dalszego i kolejnego już dopracowania konstrukcji i ich ewentualnej produkcji.

Podpisano umowę i już w marcu 1882r. spółka z Tribergu wyprodukowała dla Antona Hardera dwanaście  pierwszych działających prototypów z około 400 dniową rezerwą chodu, w tym trzy różne modele ze skrętnym wahadłem i wychwytem Grahama. Podobno wśród tych dwunastu prototypów były również jeden model zegara z wychwytem szpindlowym.

 

Jeden z tych 12 prototypów (zegar z numerem 10) znajduje się w Polsce i jest własnością jednego z polskich kolekcjonerów. Jest to zegar w drewnianej wiszącej obudowie, z długim skrętnym wahadłem, wychwytem Grahama i z około 400 dniową rezerwą chodu.

Całość jest w bardzo dobrym stanie zachowania.

 

Po wstępnych testach okazało się, że roczniaki z wychwytem Grahama uzyskują znacznie lepsze parametry, w tym zdecydowanie lepszą stabilność i dokładność chodu.

To spowodowało, że  Anton Harder zawarł z firmą Wintermantel & Co następną umowę na wyprodukowanie większej ilości (kilkaset sztuk) zegarów z około 400 dniową rezerwą chodu i z wychwytem Grahama. Natomiast sam zgłosił dwa wnioski patentowe, jeden w Królewskim Urzędzie Patentowym w Londynie na zastosowanie lub może przystosowanie wychwytu Grahama do zegara z wahadłem skrętnym i uzyskał R.L.Patent No.2182 przyznany w czerwcu 1882r.

I drugi wniosek patentowy zgłosił w amerykańskim urzędzie patentowym na całą konstrukcje zegara rocznego, czyli wahadło skrętne ze śrubą rzymską do regulacji, mechanizm w którym zastosowano wychwyt Grahama, półka pod mechanizm, kolumny, zwieńczenia kolumn, rozstaw kół, górny wieszak, itd. i otrzymał w grudniu.1882r. U.S.Patent No.269052 o nazwie "Torsion Pendulum Clock"

 

Prawdopodobnie z uwagi na pogarszający się stan zdrowia, duży koszt opłat patentowych i kłopoty ze sprzedażą zegarów, Anton Harder został przymuszony do odsprzedaży w styczniu 1883r. praw patentowych i sprzedał Arnoldowi de Gruyter z Amsterdamu wszystkie swoje prawa patentowe, podobno za kwotę 3 000 guldenów.

 

Pod koniec 1883r. Anton Harder wycofał się całkowicie z zegarowego biznesu i po 5 latach po długiej i ciężkiej chorobie zmarł w dniu 23 czerwca 1888r.(podobno w wielkiej samotności)  na stwardnienie rozsiane.

Został pogrzebany na przykościelnym cmentarzu w Ręszowie koło Ścinawy.

 

Żona Antona Hardera Charlotta Harder z/d Dencker zmarła w 1897r. i też została pogrzebana na przykościelnym cmentarzu w Ręszowie.

 

Po śmierci żony Antona Hardera cały majątek dworski w Ręszowie i wszystkie pozostałe dobra przejął zięć Antona Hardera, Ritter Ludwig Calau von Hofe i w 1899r. majątek w Ręszowie sprzedał i przeprowadził się z trójką swoich dzieci które nie założyły jeszcze własnych rodzin do Gorlitz.

Państwo Calau von Hofe mieli pięcioro dzieci, 3 córki i dwóch synów. Najstarszy syn był oficerem I Regimentu Ułanów w Miliczu, a najmłodszy syn był dzieckiem specjalnej troski ponieważ był ślepy.

Na cmentarzu w Ręszowie pogrzebana została również córka Antona Hardera Elizabeth Calau von Hofe która zmarła 16 listopada 1893r. i najstarszy syn Herman Harder który był oficerem wojskowym. Drugi syn Carl Harder został pogrzebany w miejscowości Szlichtyngowa koło Głogowa. Najmłodsza córka Agnes Hartmann została pogrzebana prawdopodobnie w Berlinie.

 

Dawny majątek dworski Antona Hardera po sprzedaży w 1899r. kilkakrotnie zmieniał właściciela i przetrwał w stanie prawie nienaruszonym dwie wojny i dopiero po II WŚ część zabudowań dawnego majątku zaczęła powoli popadać w ruinę. Obecnie dawny majątek jest dzierżawiony, a pałac jest pusty i niezamieszkały.

Obydwie wojny przetrwał również grobowiec rodziny Harderów na przykościelnym cmentarzu w Ręszowie.

Natomiast po IIWŚ zaczęto powoli rozbierać i likwidować przykościelny cmentarz.

Obecnie przykościelny cmentarz jest już prawie w całości zlikwidowany, ocalało zaledwie kilka płyt nagrobnych które ustawione są pod płotem cmentarza i wśród tych płyt zachowały się trzy z czterech  płyt nagrobnych Antona Hardera i jego rodziny.

Płyty te przypadkowo odnalazł wracający z Francji nasz forumowy Kolega i jednocześnie kolekcjoner zegarów rocznych Kol. Janekp  w dniu 17.10.2014r oglądając, zwiedzając i penetrując dawny majątek i przykościelny cmentarz w Ręszowie w poszukiwaniu jakichkolwiek śladów po Antonie Harderze".

 

 

Dzieki... Też przeczytam ! 

Qrcze.... że tak za 500 zł, można kupić roczniaka GB 😯

[old time 413]

Marian duży szacun za wiedzę i to że Ci się chciało nią podzielić.

 

 

12 minut temu, PM1122 napisał(-a):

Dzieki... Też przeczytam ! 

Qrcze.... że tak za 500 zł, można kupić roczniaka GB 😯

Teraz też można kupić za 500 zł ale nie z 1 serii. 😁