Wasze opinie na temat prawa do posiadania broni

[goral_ 5571]

Nadal twierdzę, że jak komuś za mało 6 nabojów, to powinien nosić worek kamieni.

[dariusz chlastawa 708]

No to może historia z życia wzięta ( a propos tego worka kamieni ) 

Postaram się możliwie precyzyjnie opowiedzieć o przebiegu zdarzeń, które miał wątpliwą przyjemność przeżyć Sgt. Timothy Gramins.

Następnie zaprezentuję wam wnioski, do jakich doszedł funkcjonariusz Gramins, w kontekście doboru kalibru oraz ilości przenoszonej amunicji, oraz spróbuję wpasować je w nasz, cywilny kontekst. Zapraszam do zapoznania z tą dającą do myślenia historią.

Sytuacja, której bohaterem był wyżej wymieniony funkcjonariusz, miała miejsce 25 sierpnia 2008 roku na północ od Chicago Wówczas to, w trakcie patrolu, sierżant Gramins otrzymał zgłoszenie dotyczące napadu na bank. Podejrzanym był 37-letni czarnoskóry mężczyzna. Prawdopodobnie członek gangu. Z miejsca zdarzenia mężczyzna zbiegł białym Pontiac Bonneville. Funkcjonariusz rozpoczął poszukiwania na pobliskiej drodze ekspresowej i bardzo szybko namierzył podejrzany pojazd.

Nastąpił krótki pościg zakończony gwałtowną i pouczającą strzelaniną. Jak relacjonuje Gramins „Zatrzymał auto. Wyskoczył i rzucił się na mnie z 9-milimetrowym Smithem w dłoni, gdy ja jeszcze byłem w aucie”.

Na szczęście napastnik okazał się raczej średnim strzelcem i żadna z kul nie raniła funkcjonariusza. Ten natomiast otworzył ogień przez przednią szybę i wystrzelił trzynaście pocisków kalibru .45, tworząc przy tym jedynie trzy otwory w szybie.

Gramins w swojej relacji twierdzi, że był pewny, iż przynajmniej część pocisków osiągnęła cel. Nie okazało się to jednak w żaden sposób skuteczne.

Po wystrzeleniu całego magazynka napastnik pobiegł po zapasową broń w kalibrze .380. W tym czasie funkcjonariusz zmienił położenie i rozpoczęła się kolejna wymiana ognia. Jak wskazała późniejsza analiza, w tej części strzelaniny, napastnik otrzymał 14 trafień. W tym trafienia w serce, prawe płuco, lewe płuco, wątrobę, przeponę i prawą nerkę. Każde z tych trafień, w teorii, powinno doprowadzić do zgonu. Niestety dla Graminsa, był to wyrok odroczony w czasie, a jemu czas momentalnie się kończył. Podobnie też zapasy amunicji.

W ostatnim akcie tej 56-sekundowej strzelaniny Gramins znalazł się po jednej stronie radiowozu a napastnik po drugiej. W momencie, gdy podejrzany włożył głowę pod samochód, chcąc ustalić położenie policjanta, czekała go przykra niespodzianka. Niespodzianka w postaci trzech pocisków .45, które raniły go w głowę. Dwa w szczękę, jeden w czubek czaszki. To definitywnie zakończyło strzelaninę, ale o dziwo nie zakończyło żywota bandyty.

W ostatnim magazynku Graminsa zostały 4 naboje.

Napastnik zmarł w szpitalu niedługi czas później.

Czego to zdarzenie nauczyło Sgt. Timothego Graminsa? Prawdopodobnie wielu rzeczy, włącznie z egzystencjalnymi przemyśleniami na temat sensu życia. Nas jednak interesuje bardziej wymiar praktyczny. W tym zakresie najbardziej rzuca się w oczy zmiana w sposobie uzbrojenia funkcjonariusza. Otóż zamienił on swojego Glocka 21 w kalibrze .45, na Glocka 17 w kalibrze 9x19. Zwiększył również ilość przenoszonej amunicji na służbie amunicji. Drastycznie. Z 47 na 145 sztuk.

Czy to przesada? Sgt. Timothy Gramins twierdzi, że „przygotowanie”

A jakie wnioski dla mnie płyną z tego zdarzenia? Przedstawię tylko kilka z nich.

➡ Lepiej mieć więcej amunicji niż mniej.

Nosisz broń? Noś tak wiele amunicji, jak to tylko możliwe. Nigdy nie wiesz, ile naprawdę będziesz jej potrzebował. Dziesiątki przykładów świadczą o tym, że pokaźna ilość postrzałów może nie zatrzymać napastnika.

➡ Anatomia krytyczna jest ważna, ale niczego nie gwarantuje.

Zastrzelony bandyta otrzymał 6 teoretycznie krytycznych postrzałów, a zmarł dopiero później w szpitalu. To dostatecznie dużo czasu, aby zrobić wiele złego. Znajomość anatomii krytycznej i próba jej implementacji w treningu strzeleckim jest ważna. Jednak fiksowanie się na jej punkcie i ślepe zaufanie do skuteczności swoich działań w tym kontekście, może dużo kosztować.

➡ Precyzja jest wszystkim.

W jednym z wywiadów Gramins mówi o tym, że gdy jego amunicja się kończyła, zrozumiał, iż musi zwolnić i precyzyjnie wycelować. Tak też zrobił i zakończył strzelaninę. Między innymi przez takie świadectwa uważam, że celowanie jest cholernie istotne. Dopiero precyzja w połączeniu ze zrozumieniem anatomii i odpowiednią siłą ognia, może nam cokolwiek zagwarantować.

O wiele więcej wniosków z tego wydarzenia, możecie wyciągnąć sami. Do tego was serdecznie zachęcam. Historia tej strzelaniny jest dobrze opisana, a sam Gramins udzielił wielu wywiadów, w których opowiadał o przebiegu zdarzeń.

[souls_hunter 1330]

A wystarczyłby 1 granat zaczepno obronny.

[beniowski 6456]

Tak wystarczy?

 

 

[souls_hunter 1330]

Ale że tylko 1 cygaro? Qźwa, zapalniczki zapomniał....

i po jakiego wója mu naboje, które do niczego nie psują?

Edytowane 2 Lipca 2021 przez souls_hunter

[beniowski 6456]

Zapali od ognia z lufy.

[loco50 27264]

Beniowski, dowiedziałeś się może jak wygląda sprawa dostępu, posiadania i noszenia broni w Italii? Oczywiście z wyłączeniem chłopców z Cosa Nostry, Camorry czy N'Dranghety😁😁

[albiNOS 01 1081]

W dniu 2.07.2021 o 22:00, souls_hunter napisał(-a):

Ale że tylko 1 cygaro? Qźwa, zapalniczki zapomniał....

i po jakiego wója mu naboje, które do niczego nie psują?

I granaty uzbrojenie złapane za zawleczki. Wygląda to niebezpieczne.

[beniowski 6456]

15 godzin temu, loco50 napisał(-a):

Beniowski, dowiedziałeś się może jak wygląda sprawa dostępu, posiadania i noszenia broni w Italii? Oczywiście z wyłączeniem chłopców z Cosa Nostry, Camorry czy N'Dranghety😁😁

Ciao, pytałem, ale nikt z moich znajomych nie ma pojęcia. W necie nie za bardzo  szukam, bo wciąż jeszcze biegle po włosku nie mówię, ale o temacie pamiętam i na pewno coś napiszę.

Na razie to wiem tylko tyle, że dostęp do broni jest mocno utrudniony.

[mario1971 53406]

40 minut temu, beniowski napisał(-a):

Ciao, pytałem, ale nikt z moich znajomych nie ma pojęcia. W necie nie za bardzo  szukam, bo wciąż jeszcze biegle po włosku nie mówię, ale o temacie pamiętam i na pewno coś napiszę.

Na razie to wiem tylko tyle, że dostęp do broni jest mocno utrudniony.

A tak już potrafisz? 

 

[beniowski 6456]

Phi, lepiej umiem😁. Włoski to jest bardzo prosty język. Chodzi o to, że jak napiszę ogólną odpowiedz, to zaraz mi Loco albo inny kolega zada pytanie np. a co z różnicą w dostępie do broni palnej centralnego zapłonu a pistoletem centralnego zapłonu czy coś takiego 🤪.

 

Dlatego wolę z kimś porozmawiać kto coś wie. Na razie nikt nic nie wie, a nikt z dużej grupy osób z którą rozmawiałem broni nie posiada.  

 

[loco50 27264]

Trzeba jechać na Sycylię. Tam nawet dziecko wie🤣🤣🤣

[souls_hunter 1330]

Na różaniec nie potrzeba pozwolenia a to podobno najskuteczniejsza i najpotężniejsza broń w walce ze wszelkim złem. A we Włoszech to już wogle...

[beniowski 6456]

Loco, dla ciebie cyknąłem. Kupowałem dzisiaj książki w antykwariacie i proszę bardzo😄.

[loco50 27264]

Super. Tłumacz pliss😁

[albiNOS 01 1081]

Od 5:30 na SORze z podejrzeniem połamanych żeber. Dobrze, że nie strzelałem wczoraj a już mało brakowało...

 

A takie nadgarstkowe se machałem przy okazji.

 

Edytowane 6 Lipca 2021 przez albiNOS 01

[dariusz chlastawa 708]

a co Ci się stało?

[goral_ 5571]

W dniu 2.07.2021 o 15:42, dariusz chlastawa napisał(-a):

No to może historia z życia wzięta ( a propos tego worka kamieni ) 

Postaram się możliwie precyzyjnie opowiedzieć o przebiegu zdarzeń, które miał wątpliwą przyjemność przeżyć Sgt. Timothy Gramins.

Następnie zaprezentuję wam wnioski, do jakich doszedł funkcjonariusz Gramins, w kontekście doboru kalibru oraz ilości przenoszonej amunicji, oraz spróbuję wpasować je w nasz, cywilny kontekst. Zapraszam do zapoznania z tą dającą do myślenia historią.

Sytuacja, której bohaterem był wyżej wymieniony funkcjonariusz, miała miejsce 25 sierpnia 2008 roku na północ od Chicago Wówczas to, w trakcie patrolu, sierżant Gramins otrzymał zgłoszenie dotyczące napadu na bank. Podejrzanym był 37-letni czarnoskóry mężczyzna. Prawdopodobnie członek gangu. Z miejsca zdarzenia mężczyzna zbiegł białym Pontiac Bonneville. Funkcjonariusz rozpoczął poszukiwania na pobliskiej drodze ekspresowej i bardzo szybko namierzył podejrzany pojazd.

Nastąpił krótki pościg zakończony gwałtowną i pouczającą strzelaniną. Jak relacjonuje Gramins „Zatrzymał auto. Wyskoczył i rzucił się na mnie z 9-milimetrowym Smithem w dłoni, gdy ja jeszcze byłem w aucie”.

Na szczęście napastnik okazał się raczej średnim strzelcem i żadna z kul nie raniła funkcjonariusza. Ten natomiast otworzył ogień przez przednią szybę i wystrzelił trzynaście pocisków kalibru .45, tworząc przy tym jedynie trzy otwory w szybie.

Gramins w swojej relacji twierdzi, że był pewny, iż przynajmniej część pocisków osiągnęła cel. Nie okazało się to jednak w żaden sposób skuteczne.

Po wystrzeleniu całego magazynka napastnik pobiegł po zapasową broń w kalibrze .380. W tym czasie funkcjonariusz zmienił położenie i rozpoczęła się kolejna wymiana ognia. Jak wskazała późniejsza analiza, w tej części strzelaniny, napastnik otrzymał 14 trafień. W tym trafienia w serce, prawe płuco, lewe płuco, wątrobę, przeponę i prawą nerkę. Każde z tych trafień, w teorii, powinno doprowadzić do zgonu. Niestety dla Graminsa, był to wyrok odroczony w czasie, a jemu czas momentalnie się kończył. Podobnie też zapasy amunicji.

W ostatnim akcie tej 56-sekundowej strzelaniny Gramins znalazł się po jednej stronie radiowozu a napastnik po drugiej. W momencie, gdy podejrzany włożył głowę pod samochód, chcąc ustalić położenie policjanta, czekała go przykra niespodzianka. Niespodzianka w postaci trzech pocisków .45, które raniły go w głowę. Dwa w szczękę, jeden w czubek czaszki. To definitywnie zakończyło strzelaninę, ale o dziwo nie zakończyło żywota bandyty.

W ostatnim magazynku Graminsa zostały 4 naboje.

Napastnik zmarł w szpitalu niedługi czas później.

Czego to zdarzenie nauczyło Sgt. Timothego Graminsa? Prawdopodobnie wielu rzeczy, włącznie z egzystencjalnymi przemyśleniami na temat sensu życia. Nas jednak interesuje bardziej wymiar praktyczny. W tym zakresie najbardziej rzuca się w oczy zmiana w sposobie uzbrojenia funkcjonariusza. Otóż zamienił on swojego Glocka 21 w kalibrze .45, na Glocka 17 w kalibrze 9x19. Zwiększył również ilość przenoszonej amunicji na służbie amunicji. Drastycznie. Z 47 na 145 sztuk.

Czy to przesada? Sgt. Timothy Gramins twierdzi, że „przygotowanie”

A jakie wnioski dla mnie płyną z tego zdarzenia? Przedstawię tylko kilka z nich.

➡ Lepiej mieć więcej amunicji niż mniej.

Nosisz broń? Noś tak wiele amunicji, jak to tylko możliwe. Nigdy nie wiesz, ile naprawdę będziesz jej potrzebował. Dziesiątki przykładów świadczą o tym, że pokaźna ilość postrzałów może nie zatrzymać napastnika.

➡ Anatomia krytyczna jest ważna, ale niczego nie gwarantuje.

Zastrzelony bandyta otrzymał 6 teoretycznie krytycznych postrzałów, a zmarł dopiero później w szpitalu. To dostatecznie dużo czasu, aby zrobić wiele złego. Znajomość anatomii krytycznej i próba jej implementacji w treningu strzeleckim jest ważna. Jednak fiksowanie się na jej punkcie i ślepe zaufanie do skuteczności swoich działań w tym kontekście, może dużo kosztować.

➡ Precyzja jest wszystkim.

W jednym z wywiadów Gramins mówi o tym, że gdy jego amunicja się kończyła, zrozumiał, iż musi zwolnić i precyzyjnie wycelować. Tak też zrobił i zakończył strzelaninę. Między innymi przez takie świadectwa uważam, że celowanie jest cholernie istotne. Dopiero precyzja w połączeniu ze zrozumieniem anatomii i odpowiednią siłą ognia, może nam cokolwiek zagwarantować.

O wiele więcej wniosków z tego wydarzenia, możecie wyciągnąć sami. Do tego was serdecznie zachęcam. Historia tej strzelaniny jest dobrze opisana, a sam Gramins udzielił wielu wywiadów, w których opowiadał o przebiegu zdarzeń.

"W jednym z wywiadów Gramins mówi o tym, że gdy jego amunicja się kończyła, zrozumiał, iż musi zwolnić i precyzyjnie wycelować. Tak też zrobił i zakończył strzelaninę. Między innymi przez takie świadectwa uważam, że celowanie jest cholernie istotne" Zgadzam się, że są wyjątkowe sytuacje, ale nie zmienię zdania. Nie mówiłem o wojnie, lecz zwykłym noszeniem broni dla własnego bezpieczeństwa.

Panie Dariuszu, ile szt nabojów nosi Pan na co dzień?

[dariusz chlastawa 708]

1 minutę temu, goral_ napisał(-a):

"W jednym z wywiadów Gramins mówi o tym, że gdy jego amunicja się kończyła, zrozumiał, iż musi zwolnić i precyzyjnie wycelować. Tak też zrobił i zakończył strzelaninę. Między innymi przez takie świadectwa uważam, że celowanie jest cholernie istotne" Zgadzam się, że są wyjątkowe sytuacje, ale nie zmienię zdania. Nie mówiłem o wojnie, lecz zwykłym noszeniem broni dla własnego bezpieczeństwa.

Czego to zdarzenie nauczyło Sgt. Timothego Graminsa? Prawdopodobnie wielu rzeczy, włącznie z egzystencjalnymi przemyśleniami na temat sensu życia. Nas jednak interesuje bardziej wymiar praktyczny. W tym zakresie najbardziej rzuca się w oczy zmiana w sposobie uzbrojenia funkcjonariusza. Otóż zamienił on swojego Glocka 21 w kalibrze .45, na Glocka 17 w kalibrze 9x19. Zwiększył również ilość przenoszonej amunicji na służbie amunicji. Drastycznie. Z 47 na 145 sztuk.

Czy to przesada? Sgt. Timothy Gramins twierdzi, że „przygotowanie”

[goral_ 5571]

W dniu 2.07.2021 o 21:49, souls_hunter napisał(-a):

A wystarczyłby 1 granat zaczepno obronny.

Są takie?

[albiNOS 01 1081]

Godzinę temu, dariusz chlastawa napisał(-a):

a co Ci się stało?

Czekam na opis rentgenu żeber. A wczoraj jeszcze o północy rowerem do domu wróciłem.

[Jędrula.wawa 1628]

Godzinę temu, albiNOS 01 napisał(-a):

Czekam na opis rentgenu żeber. A wczoraj jeszcze o północy rowerem do domu wróciłem.

Z łóżka spadłeś czy orgazmu nie było 🤭🤪⁉️

[Szyszkops 8043]

W dniu 4.07.2021 o 04:42, beniowski napisał(-a):

Włoski to jest bardzo prosty język

No na pewno

[beniowski 6456]

Teraz, Szyszkops napisał(-a):

No na pewno

Ma davvero, è la lingua molto semplice😃.

[jakubos 493]

po co na sor z połamanym jakimś żebrem? Nawet kilkoma?

Tak z ciekawości. Bo usztywnić tego nie ma jak. Niepołamane żebra obok robią za usztywnienie.

Żeby było jasne - przechodziłem przez połamane żebra bo spadłem z konia.

Nikt nic z tym mi nic nie zrobił. Musiałem przechodzić.

Mega bolesne to było. Najgorzej było kichnąć. Ból jak cholera. Oczywiście o śmianiu się nie było mowy. 

Od razu robiło mi się nie do śmiechu.