Oled

Kolejny zegar od Michaelisa. Numer 9661.

Głosowałbym za tym, żeby była to berlińska produkcja z lat 70. XIX wieku.

Wskazówki zegarka są wyraźną cechą charakterystyczną tego producenta. Gdzieś je już widziałem... Może Tatiana albo któryś z moich kolegów pamięta albo znajdzie analogię.

Inny. Numer to 17752, ale tarcza ma dziwny tył, jak w późniejszych zegarkach. Z poważaniem, Oleg

Cześć, koledzy! Inny przykład zegarka, prawdopodobnie z fabryki Michaelisa. Numer - 23644. Liczba różni się od poprzedniej o 100 jednostek! Z poważaniem, Oleg

Tak, jest tam kilka ciekawych zegarów! Ale jesteśmy zainteresowani zegarami podpisanymi przez Michaelisa, mam nadzieję, że istnieją jakieś przykłady.

Firma P.Michaelis & Co. została wspomniana przez Johna Hubby’ego i H-H-Smidta w 2007 r. na antenie NAWCC. John wspomniał, że widział kilka zegarów 400-dniowych z logo Michaelis. https://mb.nawcc.org/threads/michaelis.33821/

Bardzo interesujący PDF artykuł nieżyjącego już Douglasa K. Stevensona na temat „Hardersche Jahresuhren” oferowanych przez Hugo Knoblauch & Co w Berlinie (czy też ich rzeczywistym twórcą był P.Michaelis & Co?). Teraz wiemy, jak wyglądały te zegary. 387_427.pdf

W ostatnich latach firma P.Michaelis & Co składała oferty na produkcję zegarów całorocznych systemu Hardera (Hardersche Jahresuhren), ale co najciekawsze, powstawały również zegary bijące. Czy widziałeś kiedyś bijące zegar całoroczny? A w 1884 roku fabryka była nadal reklamowana w DUZ

Co ciekawe, w 1860 r. Philipp Michaelis umieścił się w reklamach gazetowych jako zwykły sprzedawca zegarów. W Nationalzeitung opublikował wiele reklam, oferując zegary wszelkiego typu, złote łańcuchy, a nawet przyjmował zegary w komisie w zamian za nowe zegary. Wygląda na to, że jego działalność detaliczna była równoległa z działalnością fabryki regulatorów w początkowym okresie.

Wow, świetnie! Yahagi, świetne znaleziska! A co z tym artykułem z wystawy? Czy to jest rok 1877? Jest napisane, że zegari architektonicznie i technicznie nie odpowiadają trendom współczesnej mody, ale zaspokajają gusta konsumentów I pokazały też regulator miesięczny!

Yahagi, to świetne znalezisko! Teraz wiemy, że firma zbankrutowała w 1883 r. i dlatego RUDY nie były już produkowane... A oto co znalazłem: Z "1865 Königlich Preußischer Staats-Anzeiger" (https://books.google.ru/books?id=FoVNAAAAcAAJ&pg=PA699 : Firma P.Michaelis & Comp (fabryka zegarków, obecna siedziba przy Stralauerstrasse 51) – otwarta firma handlowa założona 1 stycznia 1865 roku. Akcjonariusze: 1) Producent Philipp Abraham Michaelis 2) Kupiec Moses Max Seelig Z „1872 Deutscher reichs-anzeiger und Königlich preussischer staats-anzeiger” (https://books.google.ru/books?id=5Ao_AQAAIAAJ&pg=PA289 Biznesmen Moses Max Seelig opuścił firmę P.Michaelis & Comp. Producent Philipp Abraham Michaelis w Berlinie kontynuuje działalność handlową pod tą samą nazwą firmy. Adres - Alexanderstr 22. Z gazety "Nationalzeitung: 1875" (https://books.google.ru/books?id=XTppAAAAcAAJ&pg=PP1070) : Kupiec Herz Michaelis z Berlina dołączył do działalności handlowej producenta Philipa Abrahama Michaelisa z Berlina jako partner handlowy. Wspólnicy firmy P.Michaelis & Comp założonej 1 marca 1875 roku: 1) Producent Philipp Abraham Michaelis 2) Kupiec Herz Michaelis Z gazety "Deutsche Bauzeitung: 1877" (https://books.google.ru/books?id=y5nmAAAAMAAJ&pg=PA420) : Co nowego na berlińskiej wystawie budowlanej: 9 października dostarczono nowe pozycje: ...3 regulatory firmy P.Michaelis & Co (obudowy z włoskiego orzecha)

Cześć koledzy! Kolejny RUDY z numerem 21519. W zeszłym tygodniu rozmawialiśmy z Yahagim na temat potencjalnej fabryki w Berlinie, która była w stanie wyprodukować tak dużą liczbę zegarów. Zakładam, że najprawdopodobniej była to berlińska manufaktura ze względu na typowe cechy mechanizmu i koperty oraz oczywiście tarcze Muellera. Gdyby fabryka znajdowała się w innym regionie, z pewnością korzystałaby z usług lokalnego producenta emalii. W związku z tym zacząłem sprawdzać książki adresowe Berlina rok po roku od lat 1840 do 1880. Odkryłem, że Carl Wolluhn działał od 1851 do 1880. XIX wieku i rzeczywiście był wymieniany jako zegarmistrz regulator i „Uhrenfabrikant” oraz hurtownik zegarów szwarcwaldzkich, ALE w 1873 roku zatrudniał tylko 12 osób. Oczywiście, aby wyprodukować 3000 zegarów rocznie, trzeba mieć znacznie więcej pracowników, co najmniej 100-200 osób. Znalazłem listę berlińskich zegarmistrzów w „Internationales Adressbuch der gesammten Metall-Industrie” z 1874 roku. Dzięki Yahagiemu zwrócił moją uwagę na P.Michaelis & Co. W 1873 roku „Handbuch der Leistungsfähigkeit der gesammten Industrie” stwierdza, że ta fabryka zegarów została założona w 1858 roku przez Ph. Abr. Michaelisa i Mosesa Maxa Seliga. Zatrudnia 300 pracowników i znajduje się przy Alexanderstrasse 22. Właściwie Ph.Michaelis był znanym zegarmistrzem w Berlinie i pracował od lat 1840. Byłoby naprawdę dobrze, gdyby ktoś mógł znaleźć jego wczesny zegar. P.Michaelis & Co był wymieniony w książkach adresowych jako „Regulator-Fabrik”, co mówi samo za siebie. W 1877 roku zmienili lokalizację fabryki na Blumenstrasse 79 i wraz z regulatorami zaczęli produkować budziki typu Ansonia i zegary całoroczne z obrotowym wahadłem na podstawie patentu Hugo Knoblauch & Co (DRP 2437), co było wówczas dość nowatorskie. Nazwa P.Michaelis & Co była nadal wymieniana w berlińskich książkach adresowych w latach 90. XIX wieku, ale później zniknęła.

Witam kolegów! Ciekawa rzecz, którą właśnie zauważyłem, i chcę się nią z wami podzielić. Przeszukałem polskie archiwa w poszukiwaniu jakichkolwiek informacji na temat fabryki Chmielewskiego w Łodzi i znalazłem kilka artykułów związanych z budynkami fabrycznymi. W roku 1895 Chmielewski podjął decyzję o budowie dużego, czteropiętrowego domu mieszkalnego na swojej działce przy ulicy św. Jakuba. W archiwum znajdują się rzuty domu z przodu i z tyłu (początkowo był to dom w kształcie litery C z dwoma „skrzydłami”). Wygląda na to, że ten budynek to jedyne, co przez przypadek pozostało z budynków fabrycznych. Budynek stracił wszystkie dekoracje i skrzydła, ale przetrwał. W latach 1941-45 miejsce to było gettem i wydaje się, że podczas wyzwolenia Łodzi wszystkie inne budynki zostały zniszczone. Nawet ulica Św. Jakuba (istniejąca do dziś) zmieniła przebieg i kąt. Na współczesnych mapach Google narysowałem starą ulicę Św. Jakuba jak wyglądała w latach 90-tych XIX wieku. http://www.lodzgetto.pl/ulica_swietego_jakuba.html,24

Cześć koledzy! Zegar ten został opublikowany na rosyjskim forum.

"Just another brick in the wall" (c) Numer jest trudny do zauważenia wygląda jak 34XXX

Dzień dobry koledzy! Odnośnie datowania mechanizmów W278 i innych. Do 1961 roku firma Junghans oznaczała rok w następującej formie: XX (rok) X (miesiąc), a od 1961 włącznie zaczęto drukować litery. Oto litery, na które natknąłem się na zdjęciach mechanizmów: UAH SAH VAH DAB SAA EAG TAH GAA RAG Co od razu oczywiste: środkowy znak się nie zmienia i jest to pierwsza litera alfabetu, jest to pierwsza cyfra roku. Trzeci znak zmienia się z pierwszej na ósmą. W ten sposób kodowany jest rok od 61 do 68. 1961 = AA 1962 = AB 1963 = AC 1964 = AD 1965 = AE 1966 = AF 1967 = AG 1968 = AH Pozostaje pierwszy znak, prawdopodobnie jest to miesiąc lub tydzień w roku. BR, Oleg

Dzień dobry, koledzy! Kilka zdjęć świetnego GB. Tarcza jest nowa.

Zapytałem muzeum, czy mogą sfotografować naklejkę. Myślę, że ta kolorowa naklejka pochodzi z początku XX wieku, a nie z lat 1850-60. Bardziej prawdopodobne, że zegar został sprzedany za prowizję w sklepie Woroniecki.

Dzięki! Mam nadzieję, że ktoś widział podobny zegar w kolekcji prywatnej lub muzeum i może podzielić się zdjęciem.

Cześć koledzy! Kilka razy widziałem niezwykłe zegary powozowe, takie jak ten, które, jak sądzę, mogły być datowane na lata 1850 lub 1860. Wszystkie odnaleziono na terenie wielkiego Imperium Rosyjskiego, zatem najprawdopodobniej wyprodukowano je gdzieś tutaj. Główną różnicą w stosunku do francuskich zegarów karetowych są proporcje kopert oraz odlewana z mosiądzu i złocona rączka. Żaden z tych zegarów nie jest niestety sygnowany, ale miałem szczęście znaleźć ten sam typ zegara w zbiorach muzeum Puszkina w Moskwie i nadal mają oryginalne etui z napisami „Woroniecki w Warszawie” i „116596”. Mechanizm jest wykonany ręcznie, a nie francuski. Czytałem informację o F.Woronieckim (1836 -1909) i rozumiem, że oficjalnie w reklamach stwierdził, że jego warsztat istnieje od 1866 roku, jednak patrząc na jego wiek domyślam się, że mógł pracować jeszcze wcześniej, bo od 1850- S. Czy ktoś widział już takie zegary wagonowe? Z wyrazami szacunku, Oleg

Cześć koledzy! Na odwrocie tarcz widnieją napisy Müller Berlin i Müller Schöneberg (od 1920 roku Scheneberg wchodził w skład Berlina). Oczywiście Muller jest emalierem. W księdze patentów roku 1885 znajduje się informacja o patencie z 4 sierpnia wydany Müller Johann G, Schöneberg, Prusy, Niemcy, zatytułowany „Imitujące przedmioty z ceramiki majolikowej”. Najbardziej wyczerpujące informacje można znaleźć w książce "Adressbuch Aller Länder" z 1888 roku, z dużą angielską reklamą fabryki emalii J. Gottfr. Müller (następca Georga Friedricha Müllera) z Schöneberg w Berlinie. Fabryka produkuje wszelkiego rodzaju tarcze do urządzeń, gotowe etykiety emaliowane i tak dalej.

Cześć przyjaciele! Kolejny egzemplarz o numerze 14728.

Wielkie dzięki! Numer 22 jest wybity na tylnej płycie - świetne znalezisko! Nie ma tak wielu sygnowanych zegarów rosyjskich zegarmistrzów, ale naprawdę fantastycznie jest znaleźć taki, który jest numerowany.

Witam! To jest mechanizm zegarka Johanna Fichtera, mistrza niemieckiego cechu zegarmistrzów w Petersburgu. Zegar wyglądał jak na zdjęciu. Wahadło w zegarku Fichtera jest długie, on nie lubił krótkich Jeśli uda Ci się kupić mechanizm, zrób proszę zdjęcie płytki czołowej (pod tarczą).