Cześć koledzy! Kolejny RUDY z numerem 21519.
W zeszłym tygodniu rozmawialiśmy z Yahagim na temat potencjalnej fabryki w Berlinie, która była w stanie wyprodukować tak dużą liczbę zegarów. Zakładam, że najprawdopodobniej była to berlińska manufaktura ze względu na typowe cechy mechanizmu i koperty oraz oczywiście tarcze Muellera. Gdyby fabryka znajdowała się w innym regionie, z pewnością korzystałaby z usług lokalnego producenta emalii.
W związku z tym zacząłem sprawdzać książki adresowe Berlina rok po roku od lat 1840 do 1880. Odkryłem, że Carl Wolluhn działał od 1851 do 1880. XIX wieku i rzeczywiście był wymieniany jako zegarmistrz regulator i „Uhrenfabrikant” oraz hurtownik zegarów szwarcwaldzkich, ALE w 1873 roku zatrudniał tylko 12 osób. Oczywiście, aby wyprodukować 3000 zegarów rocznie, trzeba mieć znacznie więcej pracowników, co najmniej 100-200 osób.
Znalazłem listę berlińskich zegarmistrzów w „Internationales Adressbuch der gesammten Metall-Industrie” z 1874 roku. Dzięki Yahagiemu zwrócił moją uwagę na P.Michaelis & Co. W 1873 roku „Handbuch der Leistungsfähigkeit der gesammten Industrie” stwierdza, że ta fabryka zegarów została założona w 1858 roku przez Ph. Abr. Michaelisa i Mosesa Maxa Seliga. Zatrudnia 300 pracowników i znajduje się przy Alexanderstrasse 22. Właściwie Ph.Michaelis był znanym zegarmistrzem w Berlinie i pracował od lat 1840. Byłoby naprawdę dobrze, gdyby ktoś mógł znaleźć jego wczesny zegar.
P.Michaelis & Co był wymieniony w książkach adresowych jako „Regulator-Fabrik”, co mówi samo za siebie. W 1877 roku zmienili lokalizację fabryki na Blumenstrasse 79 i wraz z regulatorami zaczęli produkować budziki typu Ansonia i zegary całoroczne z obrotowym wahadłem na podstawie patentu Hugo Knoblauch & Co (DRP 2437), co było wówczas dość nowatorskie. Nazwa P.Michaelis & Co była nadal wymieniana w berlińskich książkach adresowych w latach 90. XIX wieku, ale później zniknęła.