Jazz i okolice

[GostRado 12136]

Kapitalna płyta! Nie ma w internecie piosenki "Never Let Me Go" w wykonaniu Lugmana Hamza => coś wspaniałego!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 15 Grudnia przez GostRado

[Lincoln Six Echo 75376]

 

 

 

[GostRado 12136]

Wg mnie to najlepszy album Norah'y.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[ireo 3900]

Love and Peace

 

[Louis Cypher 16042]

Ale faza…

 

 

 

[GostRado 12136]

Druga część jest tak samo świetna jak trzecia, parę komentarzy wcześniej.

 

 

 

 

 

Edytowane 18 Grudnia przez GostRado

[marcin s 138]

Krzysia Górniak Trio - Your Smile I See (live recording) 

[Lincoln Six Echo 75376]

 

 

[McIntosh 647]

Teraz Polska. Debiut Omasta to jedna z moich ulubionych płyt 2025 roku.

Omasta - Cornerstone

 

 

 

[GostRado 12136]

Jeśli ktoś jakimś cudem przeoczył "Giant Steps", to niech szybko uzupełni to gargantuiczne przeoczenie! Dodatkowo na tej płycie są alternatywne wersje utworów. 

 

 

 

 

 

[McIntosh 647]

6 minut temu, GostRado napisał(-a):

Jeśli ktoś jakimś cudem przeoczył "Giant Steps", to niech szybko uzupełni to gargantuiczne przeoczenie! Dodatkowo na tej płycie są alternatywne wersje utworów. 

 

 

 

 

 

Tego nie da się przeoczyć o ile ktoś nie jest początkujący w muzyce jazzowej. 🙂

[ireo 3900]

4 godziny temu, McIntosh napisał(-a):

Teraz Polska. Debiut Omasta to jedna z moich ulubionych płyt 2025 roku.

Omasta - Cornerstone

 

 

Dziękuję, bo nie znałem. 

Zrobią karierę chłopaki, o ile w międzyczasie świat całkiem nie ogłuchnie.

 

[McIntosh 647]

37 minut temu, ireo napisał(-a):

Dziękuję, bo nie znałem. 

Zrobią karierę chłopaki, o ile w międzyczasie świat całkiem nie ogłuchnie.

Mam nadzieję, że nie uraziłem. To po prostu jest kanon w muzyce jazzowej i z dyskografii Coltrane’a trzeba znać „Giant Steps” jeżeli lubisz jazz. Tak samo płytą obowiązkową jest „Blue Train” oraz „A Love Supreme”. No nie można tego nie znać siedząc w świecie jazzu. 🙂

[ireo 3900]

1 minutę temu, McIntosh napisał(-a):

Mam nadzieję, że nie uraziłem. To po prostu jest kanon w muzyce jazzowej i z dyskografii Coltrane’a trzeba znać „Giant Steps” jeżeli lubisz jazz. Tak samo płytą obowiązkową jest „Blue Train” oraz „A Love Supreme”. No nie można tego nie znać siedząc w świecie jazzu. 🙂

 

Mnie? Ależ skąd. Miałem na myśli grupę "Omasta" z Krakowa, naprawdę nie wiedziałem że istnieje 

(w przeciwieństwie do Coltrane'a 🙂 ale to nie do niego ani do "Giant Steps" się odniosłem).

[McIntosh 647]

10 minut temu, ireo napisał(-a):

Mnie? Ależ skąd. Miałem na myśli grupę "Omasta" z Krakowa, naprawdę nie wiedziałem że istnieje 

(w przeciwieństwie do Coltrane'a 🙂 ale to nie do niego ani do "Giant Steps" się odniosłem).

A no tak. Sprzątam pokój, szybko wziąłem telefon do ręki, źle spojrzałem i tak odpisałem. Sorry, życie. 😉 Znam dużo perełek jazzowych. Pewnie będzie jeszcze okazja, żeby o tym napisać. 👍

[Louis Cypher 16042]

2 godziny temu, GostRado napisał(-a):

Jeśli ktoś jakimś cudem przeoczył "Giant Steps", to niech szybko uzupełni to gargantuiczne przeoczenie! Dodatkowo na tej płycie są alternatywne wersje utworów. 

 

Koltrejn? Nie znam człowieka. 

 

😝

[mroova 6336]

Trochę młodsze klimaty:

 

[Lincoln Six Echo 75376]

 

[McIntosh 647]

Godzinę temu, Louis Cypher napisał(-a):

Koltrejn? Nie znam człowieka. 

 

😝

Jak go odbierasz? Chyba jesteś jego fanem, więc ciekawi mnie Twoja opinia. Dla mnie Coltrane to jeden z nielicznych muzyków jazzowych, którego twórczość stanowiła dla mnie wyzwanie. Konkretnie mam na myśli płytę pt. „Ascension”. Zainspirowana Colemanem była dla mnie trudna do zrozumienia. Potrzebowałem kilku przesłuchań, żeby się w tej muzyce odnaleźć.

[GostRado 12136]

1 godzinę temu, Louis Cypher napisał(-a):

Koltrejn? Nie znam człowieka. 

 

😝

 

Jeśli nie masz tych bonusowych, alternatywnych utworów z tej płyty, to koniecznie gdzieś posłuchaj. Jak słuchałeś, to ciekawy jestem Twojej opinii, bo wg mnie lepszy jest odsluch, ciekawszy, zbalansowany od oryginalnych.

[McIntosh 647]

Michał Urbaniak nie żyje. [*]

[Lincoln Six Echo 75376]

Teraz, McIntosh napisał(-a):

Michał Urbaniak nie żyje. [*]

 

Szkoda.   

[ireo 3900]

3 godziny temu, McIntosh napisał(-a):

Michał Urbaniak nie żyje. [*]

 

3 godziny temu, Lincoln Six Echo napisał(-a):

Szkoda.   

 

Wielki muzyk🕯️

 

[McIntosh 647]

5 godzin temu, Lincoln Six Echo napisał(-a):

 

Szkoda.   

 

1 godzinę temu, ireo napisał(-a):

 

 

Wielki muzyk🕯️

 

No niestety. Wielkich świata jazzu coraz mniej na tym łez padole.

[Louis Cypher 16042]

18 godzin temu, McIntosh napisał(-a):

Jak go odbierasz? Chyba jesteś jego fanem, więc ciekawi mnie Twoja opinia. Dla mnie Coltrane to jeden z nielicznych muzyków jazzowych, którego twórczość stanowiła dla mnie wyzwanie. Konkretnie mam na myśli płytę pt. „Ascension”. Zainspirowana Colemanem była dla mnie trudna do zrozumienia. Potrzebowałem kilku przesłuchań, żeby się w tej muzyce odnaleźć.

Zaczynałem oczywiście od „Giant Steps” i wcześniejszych (łatwiejszych) materiałów. Natomiast pyty free jazzowe weszły mi jak schabowe z mizerią w niedzielę - aż sam byłem zdziwiony, bo wszyscy mówili, pisali, że Coltrane free jazzowy jest trudny, męczący itd. To była od początku moja estetyka. Ja natomiast mam problem z Monkiem - ten mnie męczy tym swoim brzdąkaniem…

 

Obecnie leci u mnie „lajtowa” płyta z Kennym Burrellem:

 

 

Jeszcze odnośnie stosunku Milesa do muzyki Traine’a:

Miles, mimo ogromnej miłości do talentu "Trane'a", uważał, że kierunek, w którym poszedł jego przyjaciel po 1965 roku (albumy takie jak Ascension czy Om), był destrukcyjny dla jazzu jako formy komunikacji ze słuchaczem.

Oto co Davis mówił o tym "niszczeniu" muzyki:

Davis był mistrzem nastroju i konstrukcji. W swojej autobiografii pisał wprost, że późny Coltrane „przestał grać muzykę, a zaczął grać hałas”. Twierdził, że:

„Trane w pewnym momencie zaczął grać dla samego grania, a nie dla słuchacza czy dla muzyki. To, co robił pod koniec, niszczyło jazz, bo nikt poza nim nie wiedział, o co w tym chodzi”.

Miles uważał, że wielkość jazzu polega na tym, co się zostawia, a nie na tym, co się dodaje. Drażniło go, że Coltrane porzucił struktury akordowe i melodyczne na rzecz „wyrzucania z siebie wszystkiego na raz”. Mówił, że Coltrane stał się „więźniem własnej techniki”, a jego poszukiwania duchowe na saksofonie stały się dla postronnego słuchacza męczące i niezrozumiałe.

Odwrócenie się od publiczności. To był główny zarzut Milesa. Sam Davis, nawet w swoim najbardziej eksperymentalnym okresie elektrycznym (jak na Bitches Brew), zawsze dbał o rytm (groove) i pewien rodzaj magnetyzmu. O Coltrane’ie mówił:

„On wyganiał ludzi z klubów. Ludzie chcą słuchać muzyki, a nie słuchać, jak ktoś próbuje znaleźć nową religię przez saksofon przez półtorej godziny”.

Co ciekawe, Miles Davis sam został później oskarżony o „zniszczenie jazzu”, gdy pod koniec lat 60. podłączył trąbkę do wzmacniaczy i zaczął grać fusion. Można powiedzieć, że obaj panowie zdemolowali klasyczny jazz, tylko każdy w inny sposób:

• Coltrane – rozbijając strukturę i melodię od środka (awangarda).

• Davis – łącząc jazz z rockiem i funkiem (elektryczna rewolucja).

Mimo tej krytyki, gdy Coltrane zmarł w 1967 roku, Miles był zdruzgotany. Do końca życia powtarzał, że nikt nigdy nie miał w sobie tyle ognia co John.

Edytowane Niedziela o 14:23 przez Louis Cypher