Co nam w ....CD (i nie tylko) gra?

[Lincoln Six Echo 72559]

Niby ciepło, ale jakby lekko pół średnio...   

 

 

 

 

[Sławol 18]

 

[kingcrimson 17646]

Pustynna, psychodeliczna jazda.

 

[GostRado 10597]

To jest ta płyta z tych, gdzie słuchasz z przyjemnością WSZYSTKICH utworów, a po zakończeniu ostatniej piosenki wciskasz ponownie play. Co do jakości nagrania to Japończycy => umieją!

 

 

 

 

Edytowane Sobota o 15:29 przez GostRado

[Conway 652]

 

[Lincoln Six Echo 72559]

Czilujem niedzielnawo... 

 

 

 

 

[floyd 2401]

Kasia nieźle zagrała niezłe uderzenie 🙂  na Sunrise.

 

https://youtube.com/clip/UgkxOmfA4dm1Kw_t98XGXSeid_DyaxxoGjXF?si=XR5jChqKU1hXwu4U

 

Edytowane Niedziela o 23:34 przez floyd

[GostRado 10597]

Przepiękne:

 

 

 

[Jacek K. 1402]

Powrót wspomnień - szykuje się nie lada gratka https://yesworld.com/2025/11/tales-from-topographic-oceans-super-deluxe-edition/

I piękny utwór z tej płyty ... siedzi w głowie

 

 

 

[BartasW 3001]

Ozzy Osbourne

Randy Rhoads

Rudy Sarzo

Tommy Aldridge

Don Airey

 

🤘

 

Edytowane 14 godzin temu przez BartasW

[Sławol 18]

 

[kingcrimson 17646]

W wolny poniedziałek serwuje sobie taką muzę.

 

[Conway 652]

A u mnie Rybka ze Szkocji. Kto jeszcze, jak nie Fish, gra 10-minutowe kawałki? Może Bjørn Riis.

Rock progresyny.

 

Edytowane 9 godzin temu przez Conway

[Jacek K. 1402]

2 godziny temu, Conway napisał(-a):

A u mnie Rybka ze Szkocji. Kto jeszcze, jak nie Fish, gra 10-minutowe kawałki? Może Bjørn Riis.

Rock progresyny.

 

 

Hmm ... Fish ma raptem kilka utworów > 10min  są zespoły z większą ilością takich utworów >>> np. patrz mój post kilka wpisów wyżej    

[Sławol 18]

Dzisiaj na noc przypominam sobie różne, naprawdę stare utwory, z czasów szczeniackich - tutaj z albumu "Exodus" z 1998 roku:

 

 

[McIntosh 568]

Dziś 11 listopada, Święto Niepodległości, więc teraz Polska. Do posłuchania wybrałem płytę zespołu dla mnie absolutnie wyjątkowego. Zespołu, który wyprzedził swój czas i choć w latach w jakich tworzył kasy wielkiej z tego nie było, to wartość artystyczna jego muzyki sprawiła, że stał się legendarny. Mam na myśli fenomenalny, nietuzinkowy, genialny Kobong. Kapela została założona przez dwóch gości, którzy nadali bieg krótkiej, choć intensywnej muzycznej podroży. Byli to basista Bogdan Kondracki oraz specjalista od polirytmii i w ogóle połamanych rytmów, a mianowicie perkusista Wojciech Szymański. Obaj z wykształceniem muzycznym grali wspólnie tworząc zręby tego, czym Kobong miał być. Następnie dołączył do nich Robert „Sadek” Sadowski, który z zespołem Houk nagrał rewelacyjną płytę pt. „Transmission Into Your Heart” - moim zdaniem jedną z najlepszych w historii polskiego rocka. Skład uzupełnił drugi gitarzysta Maciej Miechowicz i tak powstał Kobong. Nie jest więc prawdą to, co podają internetowe portale, że „Sadek” założył Kobonga. Niezależnie od tego był jednym z kluczowych „elementów” muzycznej układanki grupy. Jego technika gry na gitarze (biały Gibson Les Paul) przypominała malowanie dźwiękiem, gdzie akordy charakteryzowało pełne, soczyste brzmienie, a nie jakieś tam pitolenie pryma / kwinta. Było w tym coś z Hendriksa, lecz z masą przesteru, co dało świetny efekt. Kobong jechał więc jak walec drogowy, choć w niektórych kompozycjach pojawiło się też trochę klimatycznych, przestrzennych dźwięków. W grze zespołu nie brakowało elementów improwizacji prowadzącej gdzieś w okolice jazzu. Na przykład w kompozycji pt. „Po pas” z łatwością można odnaleźć brzmienia znane z płyt Milesa Davisa z okresu, kiedy grał fusion. Ambitne, mocne, metalowe riffy opatrzono nieoczywistą rytmiką, co sprawiło, iż powstała muzyka trudna w odbiorze dla niezbyt wyrobionych słuchaczy. Na domiar złego, wytwórnia nie zadbała o odpowiednią promocję albumu, więc potencjał perły polskiego metalu został zaprzepaszczony. Ludzie nie potrafili też zrozumieć, co Kobong właściwie rzeźbi. Zrozumieli i docenili po latach na fali popularności zespołu Meshuggah. Cóż, cudze chwalicie, swego nie znacie.