Oled

Kolejny zegar od Michaelisa. Numer 9661.

Głosowałbym za tym, żeby była to berlińska produkcja z lat 70. XIX wieku.

Wskazówki zegarka są wyraźną cechą charakterystyczną tego producenta. Gdzieś je już widziałem... Może Tatiana albo któryś z moich kolegów pamięta albo znajdzie analogię.

Inny. Numer to 17752, ale tarcza ma dziwny tył, jak w późniejszych zegarkach. Z poważaniem, Oleg

Cześć, koledzy! Inny przykład zegarka, prawdopodobnie z fabryki Michaelisa. Numer - 23644. Liczba różni się od poprzedniej o 100 jednostek! Z poważaniem, Oleg

Tak, jest tam kilka ciekawych zegarów! Ale jesteśmy zainteresowani zegarami podpisanymi przez Michaelisa, mam nadzieję, że istnieją jakieś przykłady.

Firma P.Michaelis & Co. została wspomniana przez Johna Hubby’ego i H-H-Smidta w 2007 r. na antenie NAWCC. John wspomniał, że widział kilka zegarów 400-dniowych z logo Michaelis. https://mb.nawcc.org/threads/michaelis.33821/

Bardzo interesujący PDF artykuł nieżyjącego już Douglasa K. Stevensona na temat „Hardersche Jahresuhren” oferowanych przez Hugo Knoblauch & Co w Berlinie (czy też ich rzeczywistym twórcą był P.Michaelis & Co?). Teraz wiemy, jak wyglądały te zegary. 387_427.pdf

W ostatnich latach firma P.Michaelis & Co składała oferty na produkcję zegarów całorocznych systemu Hardera (Hardersche Jahresuhren), ale co najciekawsze, powstawały również zegary bijące. Czy widziałeś kiedyś bijące zegar całoroczny? A w 1884 roku fabryka była nadal reklamowana w DUZ

Co ciekawe, w 1860 r. Philipp Michaelis umieścił się w reklamach gazetowych jako zwykły sprzedawca zegarów. W Nationalzeitung opublikował wiele reklam, oferując zegary wszelkiego typu, złote łańcuchy, a nawet przyjmował zegary w komisie w zamian za nowe zegary. Wygląda na to, że jego działalność detaliczna była równoległa z działalnością fabryki regulatorów w początkowym okresie.

Wow, świetnie! Yahagi, świetne znaleziska! A co z tym artykułem z wystawy? Czy to jest rok 1877? Jest napisane, że zegari architektonicznie i technicznie nie odpowiadają trendom współczesnej mody, ale zaspokajają gusta konsumentów I pokazały też regulator miesięczny!

Yahagi, to świetne znalezisko! Teraz wiemy, że firma zbankrutowała w 1883 r. i dlatego RUDY nie były już produkowane... A oto co znalazłem: Z "1865 Königlich Preußischer Staats-Anzeiger" (https://books.google.ru/books?id=FoVNAAAAcAAJ&pg=PA699 : Firma P.Michaelis & Comp (fabryka zegarków, obecna siedziba przy Stralauerstrasse 51) – otwarta firma handlowa założona 1 stycznia 1865 roku. Akcjonariusze: 1) Producent Philipp Abraham Michaelis 2) Kupiec Moses Max Seelig Z „1872 Deutscher reichs-anzeiger und Königlich preussischer staats-anzeiger” (https://books.google.ru/books?id=5Ao_AQAAIAAJ&pg=PA289 Biznesmen Moses Max Seelig opuścił firmę P.Michaelis & Comp. Producent Philipp Abraham Michaelis w Berlinie kontynuuje działalność handlową pod tą samą nazwą firmy. Adres - Alexanderstr 22. Z gazety "Nationalzeitung: 1875" (https://books.google.ru/books?id=XTppAAAAcAAJ&pg=PP1070) : Kupiec Herz Michaelis z Berlina dołączył do działalności handlowej producenta Philipa Abrahama Michaelisa z Berlina jako partner handlowy. Wspólnicy firmy P.Michaelis & Comp założonej 1 marca 1875 roku: 1) Producent Philipp Abraham Michaelis 2) Kupiec Herz Michaelis Z gazety "Deutsche Bauzeitung: 1877" (https://books.google.ru/books?id=y5nmAAAAMAAJ&pg=PA420) : Co nowego na berlińskiej wystawie budowlanej: 9 października dostarczono nowe pozycje: ...3 regulatory firmy P.Michaelis & Co (obudowy z włoskiego orzecha)

Cześć koledzy! Kolejny RUDY z numerem 21519. W zeszłym tygodniu rozmawialiśmy z Yahagim na temat potencjalnej fabryki w Berlinie, która była w stanie wyprodukować tak dużą liczbę zegarów. Zakładam, że najprawdopodobniej była to berlińska manufaktura ze względu na typowe cechy mechanizmu i koperty oraz oczywiście tarcze Muellera. Gdyby fabryka znajdowała się w innym regionie, z pewnością korzystałaby z usług lokalnego producenta emalii. W związku z tym zacząłem sprawdzać książki adresowe Berlina rok po roku od lat 1840 do 1880. Odkryłem, że Carl Wolluhn działał od 1851 do 1880. XIX wieku i rzeczywiście był wymieniany jako zegarmistrz regulator i „Uhrenfabrikant” oraz hurtownik zegarów szwarcwaldzkich, ALE w 1873 roku zatrudniał tylko 12 osób. Oczywiście, aby wyprodukować 3000 zegarów rocznie, trzeba mieć znacznie więcej pracowników, co najmniej 100-200 osób. Znalazłem listę berlińskich zegarmistrzów w „Internationales Adressbuch der gesammten Metall-Industrie” z 1874 roku. Dzięki Yahagiemu zwrócił moją uwagę na P.Michaelis & Co. W 1873 roku „Handbuch der Leistungsfähigkeit der gesammten Industrie” stwierdza, że ta fabryka zegarów została założona w 1858 roku przez Ph. Abr. Michaelisa i Mosesa Maxa Seliga. Zatrudnia 300 pracowników i znajduje się przy Alexanderstrasse 22. Właściwie Ph.Michaelis był znanym zegarmistrzem w Berlinie i pracował od lat 1840. Byłoby naprawdę dobrze, gdyby ktoś mógł znaleźć jego wczesny zegar. P.Michaelis & Co był wymieniony w książkach adresowych jako „Regulator-Fabrik”, co mówi samo za siebie. W 1877 roku zmienili lokalizację fabryki na Blumenstrasse 79 i wraz z regulatorami zaczęli produkować budziki typu Ansonia i zegary całoroczne z obrotowym wahadłem na podstawie patentu Hugo Knoblauch & Co (DRP 2437), co było wówczas dość nowatorskie. Nazwa P.Michaelis & Co była nadal wymieniana w berlińskich książkach adresowych w latach 90. XIX wieku, ale później zniknęła.

Witam kolegów! Ciekawa rzecz, którą właśnie zauważyłem, i chcę się nią z wami podzielić. Przeszukałem polskie archiwa w poszukiwaniu jakichkolwiek informacji na temat fabryki Chmielewskiego w Łodzi i znalazłem kilka artykułów związanych z budynkami fabrycznymi. W roku 1895 Chmielewski podjął decyzję o budowie dużego, czteropiętrowego domu mieszkalnego na swojej działce przy ulicy św. Jakuba. W archiwum znajdują się rzuty domu z przodu i z tyłu (początkowo był to dom w kształcie litery C z dwoma „skrzydłami”). Wygląda na to, że ten budynek to jedyne, co przez przypadek pozostało z budynków fabrycznych. Budynek stracił wszystkie dekoracje i skrzydła, ale przetrwał. W latach 1941-45 miejsce to było gettem i wydaje się, że podczas wyzwolenia Łodzi wszystkie inne budynki zostały zniszczone. Nawet ulica Św. Jakuba (istniejąca do dziś) zmieniła przebieg i kąt. Na współczesnych mapach Google narysowałem starą ulicę Św. Jakuba jak wyglądała w latach 90-tych XIX wieku. http://www.lodzgetto.pl/ulica_swietego_jakuba.html,24

Cześć koledzy! Zegar ten został opublikowany na rosyjskim forum.