O WDZIĘKACH MARYNY...

[Yodek 2548]

Ja używałem szamponu pokrzywowego i to dość długo bo myjąc nim głowę codziennie, ciemniały włosy. Jajeczny rozjaśniał włosy.

 

Ja urodziłem się w 1957 roku co prawda w Warszawie, ale wychowywałem się na wsi i to takiej maleńkiej wsi.

Mama sama piekła chleb, była dzieża, kopońka i blachy szerokie i wąskie, w wąskich często piekło się kuch. Był piec wyłożony cegłą szamotową i trzeba było dwie godziny wcześniej porządnie w nim napalić następnie wybrać żar i włożyć blachy z ciastem, po wyjęciu chleba z pieca pędzlowało się po wierzchu wodą i zrobiła się taka ciemno brązowa skorupka. Chleb piekło się raz w tygodniu a zimą raz na 10 dni.

Swetry,skarpetki, szaliki, czapki, rękawiczki Mama robiła sama. Wcześniej trzeba było ostrzyc owce uprząść na kołowrotku wełnę, uprać, zwinąć w kłębek i dopiero wtedy nadawała się do dziania swetrów i skarpetek.

Chyba w 1967 albo 68 rodzice z jednego pokoju zrobili łazienkę. Wcześniej srało się w ustępie który stał że 30 m od domu, a szczało się do kubła. No chyba że było ze 30 stopni mrozu, to wtenczas srało się i szczało do kubła który był do połowy wypełniony wodą.

Na północy zimy były długie i mrożne. Jak było powyżej -30 stopni zamykali szkołę i dzieci siedziały w domach.

Przy okazji robienia łazienki zostało zrobione również centralne ogrzewanie w dwóch pokojach i kuchni, piecem była kuchnia w której była zamontowana wężownica która grzała ciepłą wodę i w zimie kaloryfery. W pozostałych pokojach zostały piece kaflowe.

Pamiętam jak mróz malował szyby w oknach, czasem tak zamarzło że przez okna nie było nic widać.

Spało się pod pierzynami z gęsich piór które trzeba było wcześniej podskubać i następnie pióra wyskubać, czyli wyrwać puch.

Pierwszy tornister miałem z takiej twardej ciemnobrązowej tektury, a piórnik był drewniany, były niebieskie lub czarne fartuszki z białymi przypinanymi na guziki kołnierzykami. W szkole lała drewnianą linijką po łapach tylko polonistka, była wysoka i gruba i wszyscy się jej bali.

Mój dom rodzinny był jedynym domem w okolicy w którym była elektryczność i dom był już zelektryfikowany przed II WŚ. Mój dziadek w 1936 roku zamontował prądnicę w naszym młynie i jak pracowała turbina wodna napędzająca wszystkie maszyny w młynie to świeciły się żarówki w młynie i domu. Pierwsza prądnica była na 110 V. Po wojnie Ojciec kupił z okolic Wrocławia prądnicę na 220 V i o większej mocy i już zaczął stosować w młynie i przynależnym do niego gospodarstwie silniki elektryczne. Był już np. używany silnik elektryczny do młockarni. Naszą wieś zelektryfikowano dopiero w 1966 r. Ale my nadal korzystaliśmy z prądu produkowanego w młynie.

 

Dziadek - piękna opowieść, czyta się aż miło :-D

Moi dziadkowie na wsi już chleba nie piekli ale darcie puchu pamiętam.

I tornistry też choć sama miałam jakiś inny ale sporo dzieci takie jeszcze nosiło. Ja też miastowa ale na wsi kawałek życia spędziłam :-)

I musiałam nauczyć się zabijać i.oprawiać drób ale co najgorsze zabijać i oprawiać króliki..STRASZNE! Nie byłabym w stanie tego zrobić teraz, przenigdy.

Chociaż nie.. poza jednym wyjątkiem ;-)

Edytowane 27 Października 2018 przez Yodek

[LESKOS 3470]

Pierwotnie Vistula de facto była zubożonym kombajnem zbożowym (nie licząc rzeki Wisły oczywiście) , taka biedniejsza wersja Bizona . Zbierała,młóciła, ale nie zbierała w bele zboża tylko wyrzucała jak leci na pole. Z wódką było podobnie . Stąd mówiło się, że Vistula (wódka) cię zmłóci i porzuci ... Straszny kac był po niej. Z raz się nią nabombiłem w akademiku i nigdy więcej. Najlepsza była żytnia - z kłosem. Najpopularniejsze były jednak J-23 , czyli wina jabłkowe. W akademiku robiliśmy grzańca z goździkami i cynamonem na ciepło i powstała teoria, że siarka się w tym procesie ulatnia... powstawał szlachetny trunek   . Do tego parówkowa ze sklepiku na parterze akademika i taka imprezka była.

Ps. Akademik Ondraszek w Gliwicach, trochę Elektron. 

Wiedziałem , że mam ... zdjęcie z imprezy z Vistulą     

[kiniol 2281]

Ale pieknie snujecie opowieść... Wczoraj po 48 latach wyprowadziłem się z moją rodziną z mojego domu rodzinnego i trochę mi łyso... Trudno wynieść z domu całe swoje dotychczasowe życie... Ale w mieście już się nie da mieszkać. Moje dzieciaki są piątym pokoleniem, które tam mieszkało... Najgorzej zniosly to koty

Edytowane 27 Października 2018 przez kiniol

[Młot Thora 147]

Korespondencja klasowa - listy syna do ojca, który wyjechał ze wsi na studia do miasta i odpowiedzi ojca. Inspiracją do powstania tego utworu była  autentyczna korespondencja.

 

 

Krzysiek, pięć pokoleń to już jest sporo. Zapewne tylko zmieniłeś miejsce zamieszkania i nie zbyłeś starego mieszkania. Ja bardzo chwalę sobie wyprowadzkę z miasta.

Edytowane 27 Października 2018 przez Młot Thora

[Yodek 2548]

LES - ja nie widzę czy Vistula to ale jakiś trunek z pewnością i jak widać dobrze działał.. Wesoło było jak trza..

 

Kiniol 5 pokoleń fju-fju! Ale jak sądzę poszliście na lepsze.. szybko się zaadaptujecie a koty pewnie też. A jeszcze jakby kawałek podwórka był to już całkiem pięknie. Gratulować! :-)

[kiniol 2281]

Nie wiem czy lepsze... Z pewnością inne Duże miasto na małe miasteczko...

[Yodek 2548]

Na pewno lepsze. Uwielbiam klimat małych miasteczek - zazdroszczę :-)

[dziadek 1296]

Powiało nostalgią za minionymi czasami.

 

Jacka nigdy dosyć  poeta z ponadczasowymi tekstami.

 

 

Nasza klasa w podstawówce liczyła 18 osób, 11 kolegów i 7 koleżanek. Była to wiejska niewielka szkoła. Większość koleżanek i kolegów rozjechała się po Polsce, dwie koleżanki wyjechały do Niemiec. 12 osób skończyło szkołę średnią 5 osób studia. Prawie ze wszystkimi utrzymywałem i nadal utrzymuję kontakt. Mieszkali lub mieszkają w Warszawie, Wrocławiu, Olsztynie, Gdańsku, Bydgoszczy i w Toruniu. Kilka osób zostało na wsi. Jedna koleżanka była nauczycielką w naszej byłej szkole, większość miała lub ma własne firmy, jeden ma bardzo dużą fabrykę.

Obecnie 6 kolegów już nie żyje, trzy koleżanki owdowiały. Kilka osób mocno choruje, jeden ma dwie endoprotezy. Najczęściej spotykaliśmy się i nadal spotykamy 1 listopada na cmentarzu i na pogrzebach. Większość zmarła na nowotwory. 

Ze średniej szkoły utrzymuję w miarę stały kontakt tylko z trzema osobami, wiem również że kilka osób też już nie żyje. W tym roku odnalazłem przypadkowo jednego kolegę z klasy, umówiliśmy się na spotkanie i myślimy o spotkaniu klasowym, zobaczymy czy coś z tego wyjdzie. Dwa lata temu zmarła również moja pierwsza dziewczyna z którą chodziłem prawie cztery lata w szkole średniej. Była nauczycielką i piękną fantastyczną kobietą i pomimo że nasze drogi się rozeszły i mieliśmy własne rodziny, to kontakt zachowaliśmy.  

Edytowane 27 Października 2018 przez dziadek

[kiniol 2281]

Z mojej klasy chyba wszyscy żyją...

Edytowane 27 Października 2018 przez kiniol

[Yodek 2548]

Kurczę - po tylu latach utrzymać kontakt z tyloma znajomymi z klasy to wyczyn.

[dziadek 1296]

Kurczę - po tylu latach utrzymać kontakt z tyloma znajomymi z klasy to wyczyn.

Moim zdaniem to nie jest wyczyn. To jest mała wioska wszyscy się bardzo dobrze znają, część wyjechała a część rodzeństwa została. Wszyscy do swoich gniazd co jakiś czas wracają. Ja na przykład wracam kilka razy w roku. Na miejscowym cmentarzu leży osiem pokoleń moich przodków.   

Edytowane 27 Października 2018 przez dziadek

[Yodek 2548]

Osiem pokoleń.. to sie nazywa "wracać do korzeni".

[kiniol 2281]

Moim zdaniem to nie jest wyczyn. To jest mała wioska wszyscy się bardzo dobrze znają, część wyjechała a część rodzeństwa została. Wszyscy do swoich gniazd co jakiś czas wracają. Ja na przykład wracam kilka razy w roku. Na miejscowym cmentarzu leży osiem pokoleń moich przodków.   

To też niespotykane, by taką ciągłość zachować w jednym miejscu... W przyszłym roku chcę spróbować sprowadzić szczątki, lub przynajmniej symbolicznie ziemię z Ukrainy, gdzie stracono moich pradziadków i brata dziadka. Prawie cała moja rodzina uszła kominami krematoriów podczas wojny. W tym roku znalazłem natomiast grób moich 5x pradziadków, zmarłych w połowie XIX wieku i to przez przypadek szperając w necie...

[Yodek 2548]

Coś nieprawdopodobnego!

Chętnie bym poczytała. Może Kiniol znajdzie kiedyś chwilę i opisze historii rodziny. Kurcze, trafić przez neta przypadkowo na ślad pradziadków to sie nazywa traf..

Smutne i przerażające gdy się dowiaduje że rodzina stracona w krematoriach. Ale dobrze że ślad znaleziony i chociaż symbolicznie prochy spoczną tam gdzie ktoś przyjdzie z potomnych na grób. Ile takich bezimiennych ofiar spoczywa w zapomnieniu.

Młodych uczulać i pamięć przekazywać to najważniejsze. Pamięć będzie żyć.

 

Dziadek, a kto najstarszy spoczywa z rodziny na cmantarzu w rodzinnej miejscowości? W jakich latach pochowany?

 

Ja tylko dziadków mam na cmentarzu. Przodkowie pod Grodnem się ostali.

Edytowane 27 Października 2018 przez Yodek

[dziadek 1296]

To też niespotykane, by taką ciągłość zachować w jednym miejscu... W przyszłym roku chcę spróbować sprowadzić szczątki, lub przynajmniej symbolicznie ziemię z Ukrainy, gdzie stracono moich pradziadków i brata dziadka. Prawie cała moja rodzina uszła kominami krematoriów podczas wojny. W tym roku znalazłem natomiast grób moich 5x pradziadków, zmarłych w połowie XIX wieku i to przez przypadek szperając w necie...

Jak zapewne wiesz zajmuję się genealogią własnej rodziny. Mam udokumentowaną ciągłość z datami urodzeń, ślubów i zgonów od około 1640 roku. Nie mam daty urodzenia najstarszego przodka, natomiast znam datę jego ślubu, to rok 1665 i datę zgonu.  Ja jestem 10 pokoleniem i na mnie zakończona została ciągłość pokoleniowa w jednym miejscu.

Najstarszy zapis dotyczący tego miejsca z którego ja pochodzę pochodzi z 1412 roku. Jest adnotacja w Krzyżackiej Księdze Strat Wojennych cytuję ''Młyn (tu nazwa młyna i miejscowości) spalony i staw opuszczony" Jagiełło jak szedł na Grunwald to ziemie moich przodków traktował już jak krzyżackie i wszystko co spotkali na drodze palili i zabijali. 

Taką miejscowość jak Dąbrówno wojsko Jagiełły spaliło w całości i zabili prawie wszystkich, uratowali się tylko ci którzy przepłynęli to małe jezioro wpław. Pożar był na tyle duży że wojsko nie mogło przejść przez Dąbrówno i musieli pójść w kierunku Kalborni i Leszcza i obejść jezioro.  

[Yodek 2548]

Szczęka mi opadła...

[kiniol 2281]

Jak zapewne wiesz zajmuję się genealogią własnej rodziny. Mam udokumentowaną ciągłość z datami urodzeń, ślubów i zgonów od około 1640 roku. Nie mam daty urodzenia najstarszego przodka, natomiast znam datę jego ślubu, to rok 1665 i datę zgonu.  Ja jestem 10 pokoleniem i na mnie zakończona została ciągłość pokoleniowa w jednym miejscu.

Najstarszy zapis dotyczący tego miejsca z którego ja pochodzę pochodzi z 1412 roku. Jest adnotacja w Krzyżackiej Księdze Strat Wojennych cytuję ''Młyn (tu nazwa młyna i miejscowości) spalony i staw opuszczony" Jagiełło jak szedł na Grunwald to ziemie moich przodków traktował już jak krzyżackie i wszystko co spotkali na drodze palili i zabijali. 

Taką miejscowość jak Dąbrówno wojsko Jagiełły spaliło w całości i zabili prawie wszystkich, uratowali się tylko ci którzy przepłynęli to małe jezioro wpław. Pożar był na tyle duży że wojsko nie mogło przejść przez Dąbrówno i musieli pójść w kierunku Kalborni i Leszcza i obejść jezioro.  

Świetnie, świetnie... Bardzo mi sie podoba jak do tego podchodzisz... My dopiero teraz zaczynamy tak naprawdę szukać powiązań... Wiadomo było sporo, mój pradziadek był lekarzem, w Breslau, Mój drugi pradziadek kupcem i winiarzem w Breslau potem w Posen... Czego tu szukać w tym kraju? We wrześniu odwiedziłem wioskę, gdzie został nasz dom , w regionie Tokaj w miejscowości Mad... Obecnie jest tam biblioteka. Nie odzyskamy domu, bo w 1939 nie byliśmy obywatelami Węgier...

Najlepiej niech będzie tak jak jest, bo jest dobrze... Przez fabrykę, którą mieliśmy przed wojną w Oświęcimiu biegną tory na bocznicę KL Auschwitz... Możemy ja odzyskać, ale po co? Wuj, który się tym interesował zmarł w Tel Awiwie... Po co szukać? 

Jest dobrze i niech tak pozostanie. A groby znalazły się we Wrocławiu na Ślężnej przy Pólnocnym Murze...

[dziadek 1296]

Dziadek, a kto najstarszy spoczywa z rodziny na cmantarzu w rodzinnej miejscowości? W jakich latach pochowany?

 

Ja tylko dziadków mam na cmentarzu. Przodkowie pod Grodnem się ostali.

W miejscowości tej w latach 1711 do 1714 został zbudowany kościół rzymskokatolicki (wcześniej była kaplica) i założony cmentarz i istnieją w bardzo dobrym stanie zachowania wszystkie księgi urodzeń, ślubów i zgonów. Więc odnalezienie przodków nie było zbyt trudne. Wcześniej miejscowość ta należała do innej parafii z której również zachowały się wszystkie księgi od około 1650 roku. Oczywiście księgi są obecnie przechowywane w różnych kościelnych archiwach i dostęp do nich jest mocno utrudniony. Mojemu Ojcu udało się przebrnąć przez część archiwów i dotarł do roku około 1800. Niestety Ojciec zginął w wypadku w 1977 roku i dokończenie dzieła spadło na mnie. Ja na dokończenie dzieła poświęciłem kilkanaście lat i nie dość że dokończyłem, to poszedłem jeszcze dalej i dowiodłem, że wszyscy ludzie żyjący na świecie i noszący moje nazwisko są jedną rodziną i pochodzą od jednego przodka który miał na imię Jan ..... Na całym świecie ludzi z tym nazwiskiem żyje kilkadziesiąt osób w trzech krajach  Ameryce, Niemczech i Polsce, żył jeszcze jeden w Anglii ale już zmarł i nie miał dzieci. Mam ich wszystkich skatalogowanych do roku 2000. Drzewo jest już prawie rozrysowane, potrzebuję jeszcze kilka uzupełnień i dam do druku. W tej chwili szukam jakiejkolwiek informacji z okresu od 1412 do około 1640 roku. . Młyn który istnieje do dziś został odbudowany lub rozbudowany przez ojca mojego najstarszego znanego przodka w 1646 roku. Zachowały się jego inicjały i data na jednej z nośnych belek w młynie. 

 

Edit. Nie jesteśmy plenną i mocno rozmnażającą się rodziną. To że ja nie lubię dzieci to chyba mam zapisane w genach. 

Edytowane 27 Października 2018 przez dziadek

[Yodek 2548]

Dom jeszcze stoi? I szczęscie że stoi, że można odwiedzić, dzieciom pokazać, znacie swoje dzieje. To wielka sprawa. A ta bocznica kolejowa do obozu... aż ciarki przechodzą - nieprawdopodobne...jak to jest czuć gdy tam się stanie i popatrzy.

Po co szukać? Każdy sobie sam w sumieniu pewnie odpowie. Ale zawsze można wrócić do szukania historii, pięknej a może smutnej historii ale swojej i jedynej...

Na Ślężnej zachowały się nagrobki?

 

Dziadek - kontunuujesz dzieło i szczęście że zapisy w księgach się zachowały, dzieło niedługo się ukończy, utrwali w druku.

Piękna sprawa, piękna historia. Inicjały na belce młyna. Na dotknięcie ręki.

 

Trzeba mi było aż kilka razy przeczytać z wrażenia Wasze opisy

Edytowane 27 Października 2018 przez Yodek

[dziadek 1296]

.

Piękna sprawa, piękna historia. Inicjały na belce młyna. Na dotknięcie ręki.

 

 

No już niedługo. Obecnie młyn popada w ruinę, nowy właściciel o ogóle o niego nie dba pomimo że młyn i przynależne do niego małe 6-cio hektarowe jeziorko i przepływająca przezeń rzeka jest w rejestrze zabytków. 

[kiniol 2281]

W miejscowości tej w latach 1711 do 1714 został zbudowany kościół rzymskokatolicki (wcześniej była kaplica) i założony cmentarz i istnieją w bardzo dobrym stanie zachowania wszystkie księgi urodzeń, ślubów i zgonów. Więc odnalezienie przodków nie było zbyt trudne. Wcześniej miejscowość ta należała do innej parafii z której również zachowały się wszystkie księgi od około 1650 roku. Oczywiście księgi są obecnie przechowywane w różnych kościelnych archiwach i dostęp do nich jest mocno utrudniony. Mojemu Ojcu udało się przebrnąć przez część archiwów i dotarł do roku około 1800. Niestety Ojciec zginął w wypadku w 1977 roku i dokończenie dzieła spadło na mnie. Ja na dokończenie dzieła poświęciłem kilkanaście lat i nie dość że dokończyłem, to poszedłem jeszcze dalej i dowiodłem, że wszyscy ludzie żyjący na świecie i noszący moje nazwisko są jedną rodziną i pochodzą od jednego przodka który miał na imię Jan ..... Na całym świecie ludzi z tym nazwiskiem żyje kilkadziesiąt osób w trzech krajach  Ameryce, Niemczech i Polsce, żył jeszcze jeden w Anglii ale już zmarł i nie miał dzieci. Mam ich wszystkich skatalogowanych do roku 2000. Drzewo jest już prawie rozrysowane, potrzebuję jeszcze kilka uzupełnień i dam do druku. W tej chwili szukam jakiejkolwiek informacji z okresu od 1412 do około 1640 roku. . Młyn który istnieje do dziś został odbudowany lub rozbudowany przez ojca mojego najstarszego znanego przodka w 1646 roku. Zachowały się jego inicjały i data na jednej z nośnych belek w młynie. 

 

Edit. Nie jesteśmy plenną i mocno rozmnażającą się rodziną. To że ja nie lubię dzieci to chyba mam zapisane w genach. 

Nie można się zbytnio plenić, bo się majątek rozlezie...  Ile tam we młynie jest wody i spadu ? Komora turbiny z jazem się zachowała? Jak nazywa się rzeka?

Edytowane 27 Października 2018 przez kiniol

[Yodek 2548]

Młyn popada w ruinę? No ręce opadają..

Żeby chociaż "ukraść" tą belkę.

Edytowane 27 Października 2018 przez Yodek

[dziadek 1296]

Nie można się zbytnio plenić, bo się majątek rozlezie...  Ile tam we młynie jest wody i spadu ? Komora turbiny z jazem się zachowała? Jak nazywa się rzeka?

Jaz jest betonowy i się zachował w dobrym stanie i turbina też. Różnica pomiędzy poziomem wody a turbiną jest około 5 m. Turbinę można jeszcze obniżyć o około 1 m. W tej chwili stoi na -5 metrów bo na tym poziomie można było najlepiej wykorzystać przeniesienie napędu do maszynowni czyli głównego wału napędowego. Ale jeżeli miałby być napędzany tylko sam generator prądu to turbinę można obniżyć bez problemu. 

Oczywiście trzeba by zrobić nowe obliczenia i sprawdzić czy skrócenie rury odpływowej o 1 m nie obniży mocy turbiny. W tej chwili rura spustowa ma około 2.5 mb w tym zanurzenie ma około 0,3 do 0,5 mb.  Czyli "ciąg" w tej chwili jest prawie 7-mio metrowy. 

 

Na ogół tak było że wody nie brakowało nawet przy wykorzystaniu całej mocy turbiny w całodobowej pracy. W okresie międzywojennym młyn pracował na dwie zmiany a czasem i na trzy zmiany. Po wojnie do roku około 1970 pracował często też na dwie zmiany. Dużo mocy zużywały odsiewacze do mąki. Jeżeli odsiewacze nie pracowały to pozostałe maszyny zużywały około 50% mocy turbiny, czyli zużywano mniej wody. W turbinie oczywiście moc się reguluje płynnie w zależności od potrzeb... 

Edytowane 27 Października 2018 przez dziadek

[janekp 516]

W miejscowości tej w latach 1711 do 1714 został zbudowany kościół rzymskokatolicki (wcześniej była kaplica) i założony cmentarz i istnieją w bardzo dobrym stanie zachowania wszystkie księgi urodzeń, ślubów i zgonów. Więc odnalezienie przodków nie było zbyt trudne. Wcześniej miejscowość ta należała do innej parafii z której również zachowały się wszystkie księgi od około 1650 roku. Oczywiście księgi są obecnie przechowywane w różnych kościelnych archiwach i dostęp do nich jest mocno utrudniony. Mojemu Ojcu udało się przebrnąć przez część archiwów i dotarł do roku około 1800. Niestety Ojciec zginął w wypadku w 1977 roku i dokończenie dzieła spadło na mnie. Ja na dokończenie dzieła poświęciłem kilkanaście lat i nie dość że dokończyłem, to poszedłem jeszcze dalej i dowiodłem, że wszyscy ludzie żyjący na świecie i noszący moje nazwisko są jedną rodziną i pochodzą od jednego przodka który miał na imię Jan ..... Na całym świecie ludzi z tym nazwiskiem żyje kilkadziesiąt osób w trzech krajach  Ameryce, Niemczech i Polsce, żył jeszcze jeden w Anglii ale już zmarł i nie miał dzieci. Mam ich wszystkich skatalogowanych do roku 2000. Drzewo jest już prawie rozrysowane, potrzebuję jeszcze kilka uzupełnień i dam do druku. W tej chwili szukam jakiejkolwiek informacji z okresu od 1412 do około 1640 roku. . Młyn który istnieje do dziś został odbudowany lub rozbudowany przez ojca mojego najstarszego znanego przodka w 1646 roku. Zachowały się jego inicjały i data na jednej z nośnych belek w młynie. 

 

Edit. Nie jesteśmy plenną i mocno rozmnażającą się rodziną. To że ja nie lubię dzieci to chyba mam zapisane w genach. 

Dziadek  trzeba szukac  w  dawnych ksiegach  pisanych  po  niemiecku,ja niedawno  calkiem  przypadkiem znalazlem  sporo danych  na temat sredniowiecznej pieczeci  Dobrego  Miasta ,wzor  pieczeci  jednego  z biskupow  Warminskich  ktorego  szukali  archiwisci  z  calej  Polski  Henryka  II  Wogenapa ,przesunalem  date  zalozenia jednej  z  osad  niedaleko mnie  no  i oczywiscie  natrafilem  na slady i  dokumenty  dotyczace  mojej miejscowosci  jak tez  na temat  przebiegu dawnej granicy  miedzy  panstwem  krzyzackim a  mazowszem .Na  slady swoich  przodkow niestety nie  trafie,brak ksiag  koscielnych   z tych gmin,zniszczone lub nie  byly  prowadzone  ale  moje  badania nad  historia  regionu sa jak herezja,podwazam dotychczasowe  ustalenia no  i  sie  wstrzymalem.Podziwiam  Twoje samozaparcie i  popieram,podaj mi jakies  nazwy  niemieckiem  twojej miejscowosci a  poszukam u siebie  w  archiwum czegos  jak  chcesz ,ciagle  sa  nowe  zrodla  zdygitalizowane .Jezeli znane  Ci  sa nazwy  kartografow  z tego  regionu  to  widzialem  wiekszosc  map  Getkanta,Naronowicza,Suchodolec  itp .W  oryginale .Jedna nawet chyba Ty widziales  u mnie  ;

[dziadek 1296]

Dziadek  trzeba szukac  w  dawnych ksiegach  pisanych  po  niemiecku,ja niedawno  calkiem  przypadkiem znalazlem  sporo danych  na temat sredniowiecznej pieczeci  Dobrego  Miasta ,wzor  pieczeci  jednego  z biskupow  Warminskich  ktorego  szukali  archiwisci  z  calej  Polski  Henryka  II  Wogenapa ,przesunalem  date  zalozenia jednej  z  osad  niedaleko mnie  no  i oczywiscie  natrafilem  na slady i  dokumenty  dotyczace  mojej miejscowosci  jak tez  na temat  przebiegu dawnej granicy  miedzy  panstwem  krzyzackim a  mazowszem .Na  slady swoich  przodkow niestety nie  trafie,brak ksiag  koscielnych   z tych gmin,zniszczone lub nie  byly  prowadzone  ale  moje  badania nad  historia  regionu sa jak herezja,podwazam dotychczasowe  ustalenia no  i  sie  wstrzymalem.Podziwiam  Twoje samozaparcie i  popieram,podaj mi jakies  nazwy  niemieckiem  twojej miejscowosci a  poszukam u siebie  w  archiwum czegos  jak  chcesz ,ciagle  sa  nowe  zrodla  zdygitalizowane .Jezeli znane  Ci  sa nazwy  kartografow  z tego  regionu  to  widzialem  wiekszosc  map  Getkanta,Naronowicza,Suchodolec  itp .W  oryginale .Jedna nawet chyba Ty widziales  u mnie  ;

Janek, wiem że Ty masz nieograniczone możliwości w dostępie do archiwów i będę się z Tobą kontaktował w tej sprawie. Jest na terenie Niemiec archiwum w którym są przechowywane zrabowane przez Niemców w całej Europie archiwa i podobno Mormoni już zakończyli ich ewidencję fotograficzną. Ale żeby skorzystać z zasobów archiwalnych Mormonów trzeba bardzo dokładnie znać nazewnictwo i pisownie miejscowości, nazwisk i imion z określonego wieku. Inaczej ich system komputerowy nie znajdzie.  A dla mnie dostęp do archiwów Mormonów nie stanowi problemu. 

 

Edit. Zapiski w księgach kościelnych na "moim" terenie były zapisywane te najstarsze w języku łacińskim te trochę młodsze w języku niemieckim, a są i takie księgi gdzie proboszcz pisał raz po niemiecku raz po łacinie. Mój Ojciec nie miał z tym problemu bo znał bardzo dobrze niemiecki i łacinę. 

Edytowane 27 Października 2018 przez dziadek