AspirantS

Wskazówka mała - godzinowa stopera. Wskazówka duża - minutowa stopera. Tyle, że pełny obieg wskazówki minutowej to 30 minut, a nie 60 minut.

Chyba Touring. Zemdli Ci nadgarstek.

I w słońcu.

Zaległe.

Moje top 5 powieści Kinga: 1. Cmętarz zwieżąt 2. To 3. Stukostrachy 4. Sklepik z marzeniami 5. Ręka mistrza

Pozwolę sobie na własną ocenę "Carnival row". Nie jest to serial wybitny, wytyczający nowy szlak, ale ..... Mało jest seriali osadzonych w realiach fantasy, więc warto mu dać szansę. Jest to serial mający swój sens, tempo, historię zatopioną w przeszłości i prowadzącą widza w interesujący sposób, więc warto dać mu szansę. Jest to serial lepszy niż ostatni sezon "Gry o tron", bardziej dojrzały niż "Kość i cień", i o niebo lepszy od "Pierścieni władzy", więc warto dać mu szansę. Podobało mi się, że wplata elementy steam punku, i zalatuje wiktoriańską atmosferą, więc warto dać mu szansę. Serial przypomniał mi, że Orlando Bloom nadal żyje! I jest niezłym aktorem. Przyznaję, że chłop pomaga serialowi i dodaje mu wiarygodności. Cenię, że jest to historia oryginalna, a nie następny klon władcy pierścieni, więc warto dać mu szansę. Gdyby budżet był większy, to i rozgłos byłby szerszy. No i oczy głównej bohaterki! EEEEEEh! Znów być młodym ...

Najlepszy serial SF ostatniej dekady. Pomimo tego, że 4 sezon jest zdecydowanie słabszy. Ale należy chwalić za: pomysł, scenariusz, montaż, sposób prowadzenia narracji, brak nachalnej łopatologii i efekty. Ale najbardziej mnie urzekło, że taki kierunek ewolucji ludzkości jest bardzo prawdopodobny. Co do "Modyfikowanego węgla" ( Altered carbon) polecam pierwowzór literacki. Inne zakończenie, świetne pisarstwo. I dostaje się jeszcze dwie części. A to jak kręci czytelnikiem autor w "Zbudzonych furiach" zasługuje na duże uznanie.

Czy w tym filmie przedstawiono tą samą historię co w "Alive - dramat w Andach"?

Człowiek z wysokiego zamku Outer Range Wszystkie kwiaty Alice Hart Reacher Terminal list Bosch Jack Ryan The Expanse Nocny recepcjonista Wszystkie stare noże Wind River Mr Mercedes i oczywiście - The Boys. A jeśli się nie widziało wcześniej to Dynastię Tudorów.

Jasna cholera! Tego też nie potrafię ocenić, ponieważ nie pracuję w technikach kryminalistycznych. Chyba nie chodzi o "słoneczny" filtr nałożony na obiektyw? Bo moje życie nie ma takiego poblasku. I maklerów też tak nie przedstawiają.

Przez Was zaczynam się zastanawiać ile prawdy jest w "bełkocie maklerskim", który słyszę w "Billions"? A brzmi przekonująco... I serial bardzo mi się podoba.

"Opowieści o Bauchelainie i Korbalu Broachu" - Steven Erikson. Zbiór składający się z dwóch tomów. Osadzony w świecie Malazu, znanym z cyklu "Malazańska Księga Poległych". Zacznę od polecenia po raz kolejny cyklu "Malazańskiego". W swoim czasie J. Dukaj napisał, że w współcześnie ( no tak, to było 20 lat temu) są dwa wybitne cykle fantasy: "Pieśń lodu i ognia" G. R R. Martina ( czyli "Gra o tron") i właśnie "Malazańska". Z tym że Erikson skończył cykl "Malazańskiej" i nie wystawił fanów do wiatru, w przeciwieństwie do Martina. "Opowieści..." są wątkiem pobocznym, który można swobodnie przyswajać bez znajomości cyklu podstawowego. Jest to fantasy napisana w sposób szalenie zabawny. Ewidentnie autor bawi się konwencją, stawiając na poczucie humoru. Dwójka tytułowych bohaterów to odpychający, krwawi nekromanci bez sumienia i poczucia przyzwoitości. Wyzuci z elementarnej empatii socjopaci. Za to dla kontrastu, mają udręczonego, racjonalnego służącego, który próbuje zachować zdrowy rozsądek, w chaosie jaki go otacza. Trochę Diderota i Monteskiusza w tym widzę. Świetne dialogi, na pograniczu "Monty Pythona". Humorystyczne wykorzystanie akcentu boskiego. Akcje, gdzie częściej za powodzenie odpowiada przypadek niż "plan daltoński". Inteligentna kpina z obsesyjnego przywiązania do zdrowego trybu życia, albo nadmiernej i zakłamanej pobożności, albo skrajnego i bezwzględnego egocentryzmu, ukrytego pod płaszczykiem talentu artystycznego, albo klasyczne osądzanie po pozorach z tragicznymi ( ać śmiesznymi) konsekwencjami. Do tego twórcze wykorzystywanie standardowych schematów fantasy, wypaczając je według ludzkich przywar. No bo nie da się nie śmiać z questu, który prowadzi grupa składająca się z: przygłupiego ( i cierpiącego na amnezję) osiłka, zezowatej włamywaczki, niezgrabnego nożownika, i pozbawionych zdolności racjonalnego myślenia akrobatów. A grupa łowców potworów też nie wygląd najlepiej ze swoją skrajną bigoterią, rywalizującą ambicją, ideałami czystości składanymi na ołtarzu chwilowego pożądania i unikalnymi zdolnościami magicznymi, które posiadają wyłącznie postaci dotknięte tępotą i hołdujące prawu pięści. Jeśli do tego dołożyć specyficzny, bogaty w ornamentykę słowną i skłonny do pobocznych wycieczek styl narracji autora, to można się rozsmakować w literackim kilkudaniowym posiłku. Polecam. Ubawisz się czytelniku.

"Gen V". Serial osadzony w uniwersum serialu "the Boys". Oj, daleko pada czasem jabłko od jabłoni... Niby rozumiem, że serial ma być adresowany do nastolatków? niedoświadczonych młodych dorosłych?. Niestety to nie znaczy, że ma być infantylny, naiwny i w konsekwencji prostacki. Co gorsza początek napawa optymizmem. A potem z każdym odcinkiem jest gorzej. W ogóle nie czuje się inteligentnej satyry na współczesne społeczeństwo, jaka towarzyszy "Chłopakom". Ot, płytka opowieść "dla ludu". Seks, niewybredny dowcip, słabe zwroty akcji. Obrazoburcze sceny pewnych akcji z użyciem supermocy z kolei kompletnie nie pasują do potencjalnego adresata. Co zrobić aby mikro penis wydawał się wielki? Albo, żeby go rozerwało? Serio? Dla nastolatków? Nie polecam. P.S. Jedyny dobry pomysł, to pokazanie jatki i rzeźni z punktu widzenia bohatera, jako sceny żywcem wyjętej z "Muppet Show".

Up.

Aktualne.

Zapraszam.

Neal Stephenson - "7ew". Autor kameleon, który nie poświęca się jednemu gatunkowi literackiemu i osadza swe powieści w bardzo różnych realiach. Tym razem piszę będąc w trakcie lektury, dlatego nie będę wprost jej ani polecał, ani do niej zniechęcał. Dzieło dla zwolenników sf, gdzie znajdziecie bardzo dużo science. Historia z rozmachem i iście apokaliptycznym tłem. Z bardzo dobrym punktem rozpoczęcia narracji. Co zrobiłaby ludzkość jako gatunek, jeśli nagle okazałoby się, że do całkowitego unicestwienia życia na Ziemi zostały dwa lata? I nie, tym razem to nie meteoryt ma nas zabić. Wręcz przeciwnie, meteoryt może w pewnym sensie być źródłem ratunku. Autor pod płaszczykiem beletrystyki prezentuje coś co czasem wydaje się być relacją dokumentalną, a innym razem instrukcją obsługi nowoczesnej technologii. Jest to próba opowiedzenia jak można przenieść spuściznę ludzkości poza Ziemię. Próba popularyzująca rozwiązania w zakresie mini ekosystemów, psychologii życia w małych przestrzeniach, funkcjonowania bez internetu, długofalowego planowania odrodzenia życia, alternatyw dla statków pokoleniowych. A jednocześnie historia o rasie, która nigdy nie wyzbędzie się tendencji do sporów i dominacji. Ale też która zawsze szuka rozwiązań alternatywnych i próbuje przetrwać według własnego pomysłu. Korporacje kontra struktury rządów państwowych. Hierarchiczne podporządkowanie kontra niezależność myśli i inicjatyw. Sam nie wiem jak to się skończy, ale chcę się dowiedzieć.