Co nam w ....CD (i nie tylko) gra?

[McIntosh 593]

Godzinę temu, Lincoln Six Echo napisał(-a):

Masz rację, przewrotność fanów to temat-rzeka — ale dla mnie kluczowe jest to, kiedy i jak zmienia się styl zespołu.

Jasne, gdyby Deicide przez 30 lat grało wyłącznie wariacje "Blaspherereion", to dziś wiele osób krzyczałoby, że są nudni i odcinają kupony. Problem w tym, że ich ewolucja z Santollą nie była naturalnym rozwinięciem własnego języka, tylko gwałtownym skrętem w stronę stylistyki, która w ogóle nie wyrastała z fundamentów zespołu. Slayer nigdy nie przestał być Slayerem — niezależnie od tego, czy grali bardziej thrashująco, czy bardziej "groove’owo", "punkowo", czy jeszcze w nieco inną stronę. U Deicide z Santollą momentami brzmiało to tak, jakby ktoś włożył solówki z zupełnie innego albumu w środek ich utworów.

I tu tkwi sedno: problem nie w samej zmianie, tylko w zmianie, która nie wynika z tożsamości zespołu.

Deicide mogłoby ewoluować, być może nawet bardziej melodyjnie — ale gdyby to wynikało z ich własnego stylu, a nie z tego, że nagle trafia do nich gitarzysta z obcą estetyką. Santolla był genialny, tylko niekompatybilny. To jak - mówiąc żartem - Maybach w Le Mans — super, ale czy na pewno ok?  ;) 

Więc jasne, stagnacja jest zła. Tylko że utrata tożsamości — jeszcze gorsza. A w przypadku Deicide z Santollą wyczuwalny był, IMO, tzw. lekki dysonans. 

Chociaż, jak już pisałem, jest to bez wątpienia, fenomenalny gitarzysta.

Dużo racji jest w tym, co piszesz. Mnie jednak Santolla nie przeszkadza w Deicide. Technika ponad wszystko - tak już mam aczkolwiek są wyjątki. Bardzo lubię Nirvanę, choć to proste granie. 🙂

[Lincoln Six Echo 73569]

Godzinę temu, McIntosh napisał(-a):

Dużo racji jest w tym, co piszesz. Mnie jednak Santolla nie przeszkadza w Deicide. Technika ponad wszystko - tak już mam aczkolwiek są wyjątki. Bardzo lubię Nirvanę, choć to proste granie. 🙂

 

Mnie też jakoś "aż tak" nie przeszkadza - może trochę za bardzo się nakręciłem polemicznie.  ;) Powiedzmy, że dalej mi się podoba, ale "ciut mniej". A Nirvanę właśnie z powodów, o których piszesz, najbardziej lubię na pierwszej płycie.

[satanic 16139]

 

[Lincoln Six Echo 73569]

Taki dzień... Że aż sięgnąłem po trochę "mojego" hip hopu...  

 

 

 

 

 

 

 

 

[kingcrimson 18026]

Otwarcie kapitalnej płyty.

 

 

[Sławol 87]

 

[BartasW 3002]

.

Edytowane 19 Listopada przez BartasW

[floyd 2564]

Genialny chill od lat go słucham.

 

 

[Sławol 87]

 

[GostRado 11028]

Jeśli ktoś nie lubi bluesa, to niech posłucha tej płyty, może zmieni zdanie:

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 19 Listopada przez GostRado

[Lincoln Six Echo 73569]

 

 

 

[Matti 128]

„Białe wakacje” EP Ścianki błędnie wytłoczona i wycofana z rynku w 2002 roku. Z autografem Maćka Cieślaka 😊

[Lincoln Six Echo 73569]

Randomowy przegląd fajnych nowości. I prawie nowości.  

 

 

 

 

 

 

[Sławol 87]

U mnie dzisiaj lekko.

 

Piosenka, która już od dawna kojarzy mi się wyłącznie z czerwonym fordem i kanapką z tuńczykiem

 

 

 

[kingcrimson 18026]

Taki mój biały kruk.

 

[Lincoln Six Echo 73569]

W rozmowie z kolegą wypłynął dziś dość nieoczekiwanie temat spektakularnych solówek gitarowych "naszych czasów" (on: 1968, ja: 1969). Parę luźno wybranych przykładów, do których chętnie wracam, przypominam więc niniejszym.   

 

 

 

 

[Sławol 87]

Świetny zestaw, a Whitesnake'a sam miałem właśnie wrzucić

 

W takim razie...

 

 

[satanic 16139]

 

[oszolom 26265]

 

se przypomniałem

[Lincoln Six Echo 73569]

Śladami Roxy Music...   

 

 

 

 

 

 

[McIntosh 593]

 

Dziś 22 listopada. Dokładnie rok temu światło dzienne ujrzało dzieło szwedzkiej grupy Opeth pt. „The Last Will And Testament” i muszę przyznać, że wywarło ono na mnie ogromne wrażenie. Tutaj granice płyty rozumianej jako zbiór kilku czy kilkunastu kawałków zostały przekroczone. Opeth wjechał bowiem z albumem koncepcyjnym opowiadającym historię o umieraniu i dziedziczeniu, poruszając dodatkowo zawiłe losy rodziny przepełnione  skrywanymi tajemnicami przesiąkniętymi zdradą. Warstwa tekstowa kompozycji jest powiązana ze sobą, toteż utwory mają następujące tytuły: §1, §2, §3, §4 aż do §7, a całość wieńczy „A Story Never Told”. Może to sprawiać pewną trudność podczas grania piosenek w trakcie trasy koncertowej, bo chcąc zachować jakąś logikę występu należałoby właściwie odegrać cały album w odpowiedniej kolejności utworów. Myślę, że warto, bo niesamowite wrażenie robi warstwa muzyczna. Tutaj mamy do czynienia z dziełem sztuki lokującym riffy daleko od sztampowości. Opeth umiejętnie żongluje nastrojem urozmaicając aranżacje bogatym instrumentarium niemalże przynależnym muzyce filmowej. Szwedzi sięgają przy tym do najlepszych patentów wywodzących się z metalu progresywnego dzięki czemu nie sposób nudzić się podczas odsłuchu płyty. Na uwagę zasługuje atmosfera, jaką zbudował zespół. Oczyma wyobraźni można zobaczyć dworek gdzieś na odludziu, listopadowe pochmurne niebo i cmentarz spowity mgłą. Można niemalże poczuć zapach świec, ależ to wspaniałe. Moim zdaniem „The Last Will And Testament” to dzieło wybitne, które należy do grona moich ulubionych płyt bez podziału na jakiekolwiek kategorie muzyczne. Tak się tworzy sztukę przez wielkie „S”. Całość dodatkowo wzmacnia pięknie wydany podwójny winyl na który zespół Opeth kazał mi czekać długie miesiące zanim płyta w końcu do mnie dotarła (zamówiłem w preorderze wersję Exclusive Transparent Brown Marble). Zniecierpliwiony nawet napisałem do sklepu zespołu, ale musiałem zaakceptować fakt opóźnień produkcyjnych. Co mogę dodać? Na płycie gościnnie udziela się wokalista Europe czyli Joey Tempest, a właściwe Rolf Magnus Joakim Larsson. Latka lecą, a Joey ma głos jak dzwon. Podsumowując, ostatnia płyta Opeth to arcydzieło. Kropka.

[Lincoln Six Echo 73569]

 

 

 

[Sławol 87]

Opeth świetny jest.

 

Ode mnie dzisiaj człowiek-maszyna, bębniarz m. in. śp. Michaela Jacksona.

 

Jonathan Moffett

 

 

[kingcrimson 18026]

Z perspektywy genialnego perkusisty.

 

 

[Sławol 87]

No to dorzucę jeszcze tych dwóch wariatów