fibo

Dałem radę! Dziękuję bardzo! Przetłumaczył aż miło!

Dziękuję, już od długiego czasu nic nie czytałem, bo z głową naprawdę coś mi się wyprawia. Ale spróbuję sobie dla przyjemności z tym poradzić. Niestety, mój program do PDF nie ma funkcji aktywnej tłumacza. Spróbuję inaczej podziałać. Bardzo ciekawie się zapowiada.

Świetnie, chciałbym zgłosić dwie osoby na dwa dni 😁

Czasami tak. Proszę pokazać, będzie łatwiej.

Wreszcie mogę planować, więc proszę o dopisanie dwóch osób na dwa noclegi.

Bardzo te karmniki lubię. Gratulacje Marian!

Ma kilku kolegów, ja też. Tak się szczęśliwie składa, że każdy z nas ma troszeczkę inną wersję, jeden z logo na drewnie i napisem Patent, drugi bez, trzeci z białą tarczą, no smaczki takie 😁.

Mk3 2005, drugi właściciel. Dbane w sensie mechanicznym. Z wyglądem to już różnie.

No się nie znam, ale mam Mondeo od 6 lat. Żona jeździ, leje paliwo i śmiga. Żadnych kłopotów. 2.0 silnik benzyna. Drzwi korodowały, gaz się przyjął z niechęcią, lecz auto na podstawowym paliwie daje radę cały czas. Żadnych kłopotów, fajne wozidełko. I się zbiera!

Nie znam nomenklatury metalurgicznej. Co to jest "stal czarna"? Mam kilkadziesiąt roczniaków Gustava Beckera, kilka w stanie fabrycznym, niedotykanym przez jakichkolwiek konserwatorów (moim zdaniem oczywiście), pooglądałem naprawdę sporo innych w necie z racji zainteresowań. Zajmowały mnie GB produkowane seryjnie i to w seriach nie prototypowych, a katalogowych, więc o tych najwcześniejszych nie chcę się wypowiadać. Nie widziałem w nich (zegarach Gustava Beckera) nigdy stosowania żadnej technologii powlekania stali warstwą niklu, lub chromu. Śruby regulacyjne obciążników wahadła (rzymskie) są w naturalnym kolorze żelastwa wypolerowanego w niegwintowanym fragmencie na lustro. Właśnie patrzę na mahonia IMO nietykanego nigdy i gładki fragment tej śruby (też tego nie dotykałem) lśni się po stu latach niczym księżyc w pełni. Jest czystym kolorem stali, zero jakichkolwiek warstw. To samo mogę powiedzieć o wahadłach dyskowych ze śrubkami, mam ich z 10, wszystkie są wykonane (śrubki) z normalnej stali. Nie to, żebym pretendował do opinii "kogoś, kto ma wiedzę w tym temacie", tak po prostu się podzieliłem moimi doświadczeniami. Są tu wybitni znawcy GB, może się wypowiedzą i być może bardziej Cię usatysfakcjonują... Co bym zrobił z tym zardzewialcem ze zdjęć? No bym usunął rdzę, może troszkę przepolerował środek i byłbym bardzo zadowolonym Fibem. Dysk moim zdaniem może mieć na sobie warstwę szelaku, sprawdź.

Śrubki, zapadki, wskazówki etc. w mechanizmach niebieszczono/ czerniono, śruby rzymskiej nigdy nie widziałem ciemnej. Parę razy spotkałem się z ochroną płyt mosiężnych szelakiem, no ale to nie żelazo, o które pytasz . Tak, zabezpieczenie kloszem działało tu najlepiej 🙂, co zresztą widać po różnicy w patynie wystającej podstawy, oraz ukrytego pod szkłem zegara. Wydaje mi się, że nigdy się nie spotkałem z antykorozyjnym niklowaniem, lub chromowaniem stalowych elementów w roczniakach GB.

Ale tylko chciałem zaznaczyć iż 😄 Mam kilka zegarów starych dosyć, co szyby (nie witraże) też mają osadzone na kit beżowy. Bym pomyślał, czy tak jednak nie miało być. Nie upieram się, jednak doszczelnienie taką mastyką jest częstsze niż przypadek. Pewnie niektórzy tak robili... To się kruszy, wysycha okropnie po wierzchu, pod spodem jednak trzyma. Bym zostawił, albo uzupełnił kitem szklarskim.

Pewnie było kilka różnych metod stosowanych przez wytwórców. Kiedyś miałem takiego sprężynowego witrażowca i tam uszczelniał całość kit do szyb. Po odskrobaniu brudu zalegającego z wierzchu, pojawiała się taka szaro- beżowa masa.

To charakterystyczne dla tych wahadeł- numer pisany jakimś tuszem. W moich też się najczęściej mijają z numerowaniem mechanizmu, ale nie jakoś bardzo. Śliczny czworonóg!

Ma się to oko! 😁 A dwa z moich GB wymagały grubszego włosa, choć wszystkie flaki mechanizmu były w idealnym stanie. Musiałem użyć 0.0045 i pocieniać, zakładać, demontować, pocieniać, zakładać demontować etc, etc. Teraz pracują, ale jaka jest finalna grubość tej "precyzyjnej" operacji wykonywanej w paluchach? Nie wiem i niech tak pozostanie, dołączając do licznych tajemnic wszechświata...