Narfas

Koperta jest standardowa. Brało się coś takiego od producenta i montowało gdzie akurat było potrzebne. Zazwyczaj w "portfelowcach", szczególnie z taką bulwiastą koronką (bo w samochodach montowano raczej odchudzone wersje). pozdrawiam Narfas

Jak już tu zajrzałem, to zauważę że tego typu zegarki były montowane nie tylko w "portfelowcach" podróżnych i w samochodach (jak najbardziej fabrycznie, w latach '30 i '40) ale również w urządzeniach komunikacyjnych typu radiostacja polowa, chociaż widziałem też coś takiego wbudowanego w skrzynkę telegrafu (to ostatnie wydaje mi się rzadkością). Tak naprawdę to montaż na pierścień od szkła jest na tyle prosty, że można wymyślić do tego jeszcze inne zastosowania, podobnie jak dla chodzików montowanych w tubusie, które wsadzano do różnych fantastycznych obudów. Głównym zastosowaniem były jednak te portfele podróżne, bo w samochodach jednak lepiej sprawdzały się zegary montowane od przodu z obejmą przykręcaną śrubami albo od tyłu, bezpośrednio na tylni dekiel. Ale takie jak tutaj oczywiście też się zdarzały. Edit: nakręcane były tak jak tutaj, koronką. Nakręcanie pierścieniem kojarzy mi się raczej z latami '50 i '60, chociaż nie wiem kiedy się pojawiło - w sumie to ciekawe, można by poszukać... pozdrawiam Narfas

To niezupełnie tak. To jest tzw. AS Alertic od Adolfa Schilda. Firmy typu Doxa, Rado, Technos i wiele innych kupowały ten werk od producenta i tyle. Z kolei Rosjanie mieli sporo werków do których nabyli prawa w ten czy inny sposób (Hampden, LIP, Cortebert) i po pewnych zmianach produkowali je u siebie. Akurat w przypadku tego ASa nic mi nie wiadomo o zakupie licencji, więc być może po prostu zerżnęli ten werk bez pytania kogokolwiek o zgodę. Tak więc różne zegarki "zachodnie" mają werki od Schilda, niezależnie od tego co tam jest na tarczy, a radzieckie Signały i Poljoty budzki mają werki z Pierwszej Moskiewskiej Fabryki Zegarów. I tyle. W innym wątku ktoś pytał o dostępność wskazówki od budzika i napisałem co napisałem, bo rozmiarowo będą pasować od dowolnego zegarka na tym werku, niezależnie od pochodzenia. pozdrawiam Narfas

Mnie bardziej intryguje kiedy kupili licencję i czy przed 1945 wyprodukowali jakieś rzeczywiste prototypy, (a nie po prostu pierwszą partię na rynek). Co do 1945 to Ender pokazywał stronę wcześniej stosowny dowód: To jest oczywiście dokument z Penzy, ale znakomitą większość prac badawczo-rozwojowych prowadzono jednak u Kirowa, co otwiera pole do spekulacji. Oczywiście rozumiem co piszesz i te marne 700 sztuk jest zastanawiające, ale, powiedzmy, doświadczenie uczy, że w pierwszych, trudnych latach cokolwiek wyprodukowali od razu trafiało na wyposzczony rynek, a dopiero kiedy produkcja się rozbujała coraz więcej części trafiało na półki, bo montownia nie nadążała za tempem produkcji części. pozdrawiam Narfas

Popularny szwajcarski lub francuski cylinderek "pin-set" jakoś tak z lat 1905-1915, no-name. O produkcję werku można podejrzewać firmę FHF, ale tak naprawdę to cholera wie. Sprężyna i włos to pikuś, jeśli sam cylinder jest wytarty to absolutnie nie opłaca się naprawiać. pozdrawiam Narfas

Bardzo ciekawy post, ale nadal jestem podejrzliwy. Typografia w tych puncach do niczego ówczesnego mi nie pasuje, ale odkopię i pooglądam jeszcze swoje najstarsze Pobiedy i Zwiezdy. Edit: wg w miarę oficjalnych danych w 1945 z Penzy wypuszczono 700 sztuk zegarków Pobieda, ale jestem podejrzliwy co do takiego sygnowania.. pozdrawiam Narfas

Mi tam tylko nie pasuje jedna śrubka kopertowa. Ładny egzemplarz, ciekawe jak to się skończy. pozdrawiam Narfas

Eeee... to powyżej to już hippie z późnych lat '60 i z lat '70, nie żadni bikiniarze. W latach '50 czy tam jeszcze '60 wyglądało to tak: Przetrwały nawet jakieś artefakty, zwracam uwagę na buty "na słoninie". Edit: jeszcze filmik. https://www.youtube.com/watch?v=Ys7ywCbpZlY pozdrawiam Narfas

Barwienie sztucznych rubinów ("hodowanych") na różowo czy czerwono wynika jedynie z tradycji. Korund to korund, zwyczajowe nazwy jubilerskie (szafir, rubin) wynikają z różnic w naturalnym wybarwieniu. Hodowane rubiny można wybarwić jak tam się chce - albo wcale. Pod dodaniu soli chromowej zamiast białego szafiru otrzymujemy różowy lub czerwony rubin. (to na drugiej focie to akurat kryształ krzemu, ale zasada jest podobna) pozdrawiam Narfas

To prawda, stare szkiełka celuloidowe używane w okresie międzywojennym miały tendencję do żółknięcia i kruszenia. Po wojnie używano szkiełek z pleksi, które mniej się starzeją (mniejsza tendencja do żółknięcia, obkurczania i kruszenia), no i nie są tak łatwopalne. A takie pleksi o dość żarówiastych barwach, barwione w masie, cieszyły się pewną popularnością wśród bikiniarskiej młodzieży przełomu lat '50 i '60. Były wtedy dostępne u zegarmistrzów (głównie w latach '60) i w prosty sposób zmieniały wygląd nudnawych zegarków. pozdrawiam Narfas

Żadna. Takie bikiniarskie szkiełka były modne i poszukiwane, a dostępne wtedy u zegarmistrzów. Były też inne kolory. pozdrawiam Narfas

Z tego co widzę to normalnie. Podważasz dekiel i ze środka wyłazi cały mechanizm, jak w damkach. Masz tam nawet wcięcia na nożyk. pozdrawiam Narfas

Nie będzie taka dobra jeśli się okaże że to zapadka ze sprężynującym ramieniem dociskowym które wzięło i pękło. No ale dopóki nie rozkręcisz to się nie dowiesz. pozdrawiam Narfas

1) Jeśli się cofa, to sprężyna powinna być w miarę w porządku. Problem jest ze zapadką naciągu, która przestała blokować bęben sprężyny przed powrotem. Jeśli problem dotyczy tego cylinderka, to niestety nie widać go na zdjęciu, bo to mechanizm z tzw. odwróconym bębnem, więc zapadka jest pewnie gdzieś pod tarczą. W najlepszym przypadku nieco odkręciła się śrubka i zapadka nie trafia w zębnik na bębnie.. 2) Nie wiem kiedy zaczęto termicznie barwić wskazówki, ale ochrona metalu za pomocą warstwy tlenków ma bardzo długą historię. pozdrawiam Narfas

Odmawiam odpowiedzi na pytanie "dlaczego taki a nie inny kształt mostków". Przyjmijmy że to licentia poetica i nie ma co drążyć. To jest element sztancowany a nie frezowany, więc bez zwiększania kosztów można z tym zrobić cokolwiek. pozdrawiam Narfas

Dość późny cylinder, tak na oko z bliskich okolic 1940. Parę firm szwajcarskich i niemieckich robiło jeszcze wtedy takie rzeczy. pozdrawiam Narfas

Doprecyzuję, że werk to jeden z tzw. Standardów, czyli owoc współpracy niedawnych konkurentów: firm AS i FHF, zwiastujący nadejście ery kwarców i cięcia kosztów na wszystkim. Pod balansem spodziewałbym się sygnatury AS-ST, FHF-ST albo po prostu ST, zresztą sygnowano je na najróżniejsze sposoby. To tutaj rzeczywiście może być produkcją ASa, bo FHF używał wtedy raczej innych zapadek naciągu. Takie werki były produkowane masowo (i wsadzane do czego się dało) co najmniej od połowy lat '60 ale wersja zdobiona tzw. młotkowaniem jaką mamy powyżej wskazuje raczej na lata '70. Za to estetyka zegarka sugeruje raczej wczesne lata '60, więc sam już nie wiem. Może Racine miał taką linię produktową i nie kombinował za bardzo z dyzajnem przez dekadę. Krakowskim targiem powiedziałbym że to druga połowa lat '60, ale nie jestem do końca przekonany. W każdym razie zegarek w żaden sposób nie mógł powstać w latach '40. pozdrawiam Narfas

W zasadzie ciekawe, ale podejrzewam że wyglądałbym w czymś takim jak amełykański pastuch z Południa. pozdrawiam Narfas

Tak, te pierwsze krabiki. Różnią się od odpowiednich Kirowskich tylko nadrukiem na tarczy. pozdrawiam Narfas

O, czyli tak jak w moim złomie do zrobienia. Gratuluję. pozdrawiam Narfas

Sądzę że zegarek rzeczywiście pochodzi z Indii. To jest zagłębie Enicarów i Favre-Leuba składanych z przypadkowych części. Styl renowacji tarczy rzeczywiście wskazuje na Indie, wskazówki są zdaje się od któregoś HMT. Werk to któraś z wersji popularnego FHF 72. pozdrawiam Narfas

Gratuluję. Co siedzi w Toczmechu? pozdrawiam Narfas

Patrz to: http://www.mikrolisk.de/show.php?site=280&suchwort=pobjeda&searchMode=exact&searchWhere=trademark#sucheMarker http://www.mikrolisk.de/show.php?site=280&suchwort=pobieda&searchMode=exact&searchWhere=trademark#sucheMarker Pobjeda Albert Stämpfli Handel von Uhren, Uhrwerke, Uhrenteile; Biel, Schweiz; registriert am 13.5.1946 pozdrawiam Narfas

Rzeczywiście ujmujące, choć część tej opowieści jest prawdziwa. Przynajmniej ten kawałek o próbach wskrzeszenia rynku. Swoją drogą: nie zdziwiłbym się gdyby w środku była Mołnia ze skróconą ośką sekundnika. To dopiero historia: koperta od Andersa, werk od Berlinga, a tarcza pieczołowicie wystrugana przez siwowłosego rzemieślnika... pozdrawiam Narfas

Uważam za całkiem prawdopodobne że to oryginał, który nie oglądał za bardzo słońca, więc nie wyblakł. No ale takie ekspertyzy na podstawie zdjęć to można o kant d... pozdrawiam Narfas