Jaką książkę czytasz obecnie?

[stefanekmac 46]

A ja obydwa. Zdecydowanie wolę ten o HMS. Przypomina yroche rozwinięcie dawnych książeczek kieszonkowych. Np te z  tygrysem. Były też marynistyczne. 

[Uhrenfreund 2701]

9 godzin temu, Perpetuum Mobile napisał(-a):

No to mi przypomnieliście, że jak byłem 15 letnim chłopakiem, to poszedłem do szkolnej biblioteki zapytać o Ulissesa. Chodziło mi o HMS Ulisses Alistaira MacLeana, a pani mi przyniosła Ulissesa Jamesa Joyce’a . Nie przeczytałem.

😁👍

[Lincoln Six Echo 73027]

Jeszcze nie, ale właśnie zamówiłem.   

 

[Uhrenfreund 2701]

Kolejna pozycja mistrza polskiego reportażu 

[bromborek 97]

Polecam zwłaszcza biegaczom!

 

Edytowane 6 Listopada przez bromborek

[Cologero 33709]

[kingcrimson 17850]

Jak to z Sapkowskim - nie sposób się oderwać. Na szczęście jest długi weekend.

 

[nav 9378]

25 minut temu, kingcrimson napisał(-a):

Jak to z Sapkowskim - nie sposób się oderwać. Na szczęście jest długi weekend.

 

Przeczytałem trylogię jakieś 9-10 lat temu, pamiętam, że wtedy bardzo mi się podobała, mimo że nierówna i momentami powtarzanie tych samych motywów. 

[beniowski 8555]

Dopiero teraz miałem szansę odebrać. Wciągnęła mnie bardzo - przeczytałem już prawie całą w drodze do domu z Polski. Jedna rzecz zwróciła moją uwagę, a mianowicie angielskjojęzyczna pisownia rosyjskich nazwisk. Trochę to dziwne w publikacji skierowanej do polskiego czytelnika. Uznałem że to celowy (choć moim zdaniem niepotrzebny) zabieg autora. Niemniej, w trakcie lektury spotkałem się też polskim zapisem rosyjskich nazwisk. Mam zatem pytanie do autora: @Enkil, jak to w końcu ma być?


Za https://www.dagatlumaczy.pl/pisownia-rosyjskich-nazwisk/:

W publikacji „Edycja tekstów. Praktyczny poradnik” autorstwa Adama Wolańskiego czytamy, że tradycyjnie nazwiska rosyjskie się spolszcza. Tutaj też jest rozstrzygnięta kwestia, co zrobić z końcówkami np. -skij, -ckij, które są charakterystyczne dla języka rosyjskiego, a w polskim nie występują (por. „Stanisławski”, „Myszecki”).

• nazwiska typu Достоевский (Dostojewskij), Белецкий (Bieleckij), Земляникий (Ziemlianikij) zapisujemy jako „Dostojewski”, „Bielecki”, „Ziemlianiki”. Analogicznie zapisujemy nazwiska żeńska (zamiast końcówki -aja zapisujemy -a);
• nazwiska zakończone na -инский (-inskij), -инская (inskaja) zapisujemy z użyciem końcówki -inski, -inska, np. Lipinski (Липинский), Lipinska (Липинская). Co istotne, zazwyczaj nie spolszczamy przy tym „n” do „ń” (jest to jedynie dopuszczalne w tekstach beletrystycznych i popularnonaukowych).

Edytowane 12 Listopada przez beniowski

[Enkil 7821]

7 minut temu, beniowski napisał(-a):

Dopiero teraz miałem szansę odebrać. Wciągnęła mnie bardzo - przeczytałem już prawie całą w drodze do domu z Polski. Jedna rzecz zwróciła moją uwagę, a mianowicie angielskjojęzyczna pisownia rosyjskich nazwisk. Trochę to dziwne w publikacji skierowanej do polskiego czytelnika. Uznałem że to celowy (choć moim zdaniem niepotrzebny) zabieg autora. Niemniej, w trakcie lektury spotkałem się też polskim zapisem rosyjskich nazwisk. Mam zatem pytanie do autora: @Enkil, jak to w końcu ma być?


Za https://www.dagatlumaczy.pl/pisownia-rosyjskich-nazwisk/:

W publikacji „Edycja tekstów. Praktyczny poradnik” autorstwa Adama Wolańskiego czytamy, że tradycyjnie nazwiska rosyjskie się spolszcza. Tutaj też jest rozstrzygnięta kwestia, co zrobić z końcówkami np. -skij, -ckij, które są charakterystyczne dla języka rosyjskiego, a w polskim nie występują (por. „Stanisławski”, „Myszecki”).

• nazwiska typu Достоевский (Dostojewskij), Белецкий (Bieleckij), Земляникий (Ziemlianikij) zapisujemy jako „Dostojewski”, „Bielecki”, „Ziemlianiki”. Analogicznie zapisujemy nazwiska żeńska (zamiast końcówki -aja zapisujemy -a);
• nazwiska zakończone na -инский (-inskij), -инская (inskaja) zapisujemy z użyciem końcówki -inski, -inska, np. Lipinski (Липинский), Lipinska (Липинская). Co istotne, zazwyczaj nie spolszczamy przy tym „n” do „ń” (jest to jedynie dopuszczalne w tekstach beletrystycznych i popularnonaukowych).

 

 

Cieszę się, że książka Cię wciągnęła.

Kwestia zapisu rosyjskich nazw własnych i nazwisk była już wcześniej poruszana przez @timegoesby, który zwracał uwagę na ten sam problem.

Mogę jedynie przeprosić za to, że nie trzymałem się w pełni zasad języka polskiego.

 

Książka jest efektem połączenia kilkunastu moich artykułów oraz dopisania mniej więcej drugie tyle nowej treści. Materiał powstawał więc na przestrzeni około siedmiu–ośmiu lat. W tym czasie nauczyłem się pisać nieco bardziej składnie. Gdy jednak zaczynałem tworzyć i przesyłać teksty na forum, szanowny kolega @Wacor łapał się za głowę, dokonując korekt. Może potwierdzić, że w tamtym okresie zupełnie nie zwracałem uwagi na pisownię, wierząc, że liczy się przede wszystkim treść, a nie sposób jej zapisu.

 

Miałem nadzieję, że korekta wychwyci wszystkie błędy, jednak była „popędzana", dlatego nie mogę mieć pretensji, iż nie zauważyła wszystkich źdźbeł siana w stogu igieł.

 

Mam nadzieję, że treść merytoryczna wynagradza zgłaszane uchybienia.

[Wacor 1183]

6 minut temu, Enkil napisał(-a):

Gdy jednak zaczynałem tworzyć i przesyłać teksty na forum, szanowny kolega @Wacor łapał się za głowę, dokonując korekt.

Jaki tam szanowny…

Potwierdzam…była rzeźnia. Nie zwróciłem uwagi na ruskie nazwiska, bo…w zasadzie nie wiem dlaczego tego nie zrobiłem…jakoś nie kłuły mnie tak w oczy. Skupiałem się bardziej na przecinkach, kropkach, szyku zdań i ich logice, a to mi jakoś umknęło…nie tylko mi, jak widać 🤷‍♂️

Wydaje mi się jednak, że nie wpływa to na treść książki i nie przeszkadza aż tak bardzo w czytaniu…swoją drogą jest to sto razy lepiej napisane niż większość artykułów prasowych - co nie znaczy, że należy równać w dół. 

Ze swojej strony mogę tylko przeprosić Przemka i czytelników, że zawiodłem i nie wychwyciłem wszystkich błędów.

[beniowski 8555]

Ja po prostu lubię jak dana publikacja jest napisana porządnie po polsku - inaczej gorzej mi się czyta.

Książka że świetna i czytam ją z dużym zainteresowaniem. Na rosyjskich (i radzieckich) zegarkach znam się mało, choć miałem takie dziwne wypusty jak Sturmanskie Strieła; ba, ostatnio znalazłem po ojcu mojej partnerki w szafie cały zestaw starych radzieckich czasomierzy. Do tego brat znalazł pozłacanego Cornavina po wujku, więc zrobiła się mini kolekcja.

Jeszcze raz gratuluję wydania tak interesującej pozycji!

[Uhrenfreund 2701]

[Enkil 7821]

2 godziny temu, Uhrenfreund napisał(-a):

 

 

Orson Scott Card i Gra Endera, a przede wszystkim późniejszy Mówca Umarłych.

To książka, do której wracam od czasu do czasu. Bardzo wpłynęła na moje postrzeganie świata.

Kiedy czytałem ją po raz pierwszy, Jane była czystą fantastyką. Teraz, po latach, mam w telefonie algorytm SI – i choć to jeszcze nie Jane, to już pewna jej zapowiedź. Przestaje być istotą z baśni, a staje się realną wizją przyszłośc

i.