Anansi

Odpuść sobie. Składak z werkiem ze Świebodzic lub z Torunia. O ile kompletny, zwłaszcza z płytami z duraluminium z początku produkcji to zegar który warto mieć, ale nie to... PS. Temat założył gościu, który wtedy o zegarach wiedział jeszcze mniej niż teraz.

Może ktoś nie ma... Weckermodelle_Fa_Lenzkirch.pdf

Co ciekawe widać tak skręcane jak też nitowane (lub z główką śrubki od tyłu ?) regulatory/stopki. Licencja? Warto zauważyć, że wg Everetta typ III pojawia się od NS 89871 czyli ~1869 roku.

Faktycznie. Strony zniknęły, w Opineo.pl przeważają negatywne opinie z początku tego roku. Pieniądze pobrali i...cisza. https://www.opineo.pl/opinie/yourwatches-pl

Wyjmij sprężyny to zobaczysz. To są "ponaprawiane" zaczepy sprężyn...

Ja się chciałem tylko zapytać, czy tym olejem reklamowanym na forum można zegary smarować?

Przesuniecie jest o ileś pełnych godzin, czy minuty tez się nie zgadzaja? Próbowałeś ustawić wskazówki ręcznie? Jaka masz strefę czasowa wyświetlaną przez zegar cyfrowy?

Dzisiaj wyszła ich druga płyta. Perełeczka, zwłaszcza dla starych pierników.

(...)

Ale o tarczy i wskazówkach już napisałem że są "kontrowersyjne". Kogo można prosić o więcej zdjęć wiesz. Do "drugi przykład" masz zdjęcie mechanizmu? Znam chyba ten zegar, ale tyle tych berlińczyków ostatnio wypłynęło, że boli od tego głowa. EDIT. Ten chyba... Ten z kolei mąci regulowanymi paletami. Chronologia się sypie.

No jest jedna jeszcze zasadnicza różnica w stosunku do klasycznych berlińczyków, upodabniająca do "rudych". Nie ma otworów na bagnetowy wieszak.

Brak regulatora wychwytu, brak oryginalnego wieszaka, kontrowersyjny pierścień tarczy, sama dwudzielna tarcza i wskazówki. Skrzynia identyczna jak w wielu modelach "rudych" z formy, jednak ozdobiona metalowymi inkrustacjami jak to mają zwykle "berlińczyki". 396.

Nie jest.

Po lekkiej trAInsformacji.

Tego typu prace są skazane na "wydanie kolejne, poprawione i rozszerzone". Wiesz o tym Ty, wie Tomasz*, wiedział H.H. Schmid. Tylko niekiedy nowe dane napłyną w ciągu kilkunastu miesięcy, czasem jednego życia nie wystarczy. Na przykład dane o wytwórni braci Resch udało się zebrać w ciągu kilku lat i od kilku lat nowych już prawie nie ma, przynajmniej jeżeli chodzi o materiały archiwalne. Jakby to co istniało, już zeskanowano. Nadal nie wiadomo jak wyglądały ich zegary kominkowe, popularne "blaszaki", zegary z długą rezerwą chodu. No, może potencjalnie reschowe dwie centralne sekundy się pojawiły. *Tomasz z Poznania

Tak, oczywiście...

No tak, ale 50 zł koperta, przełożenie werku, szkiełka, uszczelki itp - minimum kolejne 100 złotych (nowy zegarek to około 250-300 zł). I Kolega jest w punkcie wyjścia (ale już bez gwarancji najpewniej).

Zdarłeś powłokę z chromu a nie farbkę. Malowanie jest bez sensu, powtórne chromowanie koperty, po całkowitym zdarciu starej warstwy przewyższy wartość zegarka. Krótko mówiąc - zamordowałeś go i pogódź się z tym.

Natchnienie przyszło Szefowi VC we wrześniu ubiegłego roku. Obiecałem milczeć do czasu. Zdjęcie Marcina. Osobiście uważam, że przerobienie napisów telegrafu maszynowego na godziny jest bardzo fajne.

(Uhr)gehause to też koperta, zgoda. W żadnym z tych ogłoszeń z 1845 roku nie przedstawia się jako zegarmistrz, ani też Magistrat nie wyraził zgody na wykonywanie zawodu zegarmistrza. Uhrgehausemacher to nie Uhrmacher. Er war in München 1816 geboren, lernte dort als Uhrmacher und begründete in Nürnberg vorerst ein Geschäft als Gehäusemacher, nachdem er jahrelang bereits das Uhrmachermeisterrecht angestrebt und einsah, dass er unter den bestehenden Zunftgesetzen wohl noch länger warten könne. Später war er Vorstand der Uhrmacher Genossenschaft. I jeszcze ciekawostka Fränkischer Kurier z 14.04.1878 roku. Nekrolog o śmierci kochanej, oddanej siostry (dzisiaj - heute!). Podziw budzi szybkość wydania. I to chyba ostatnia informacja w prasie opublikowana za jego życia. Warto zauważyć, że cmentarz św. Rocha, który ocalał do dziś, był ewangelicki. Podobnie jak kościół św. Wawrzyńca.

Co do biografii Paula Hellmutha warto uważnie przeczytać pośmiertne wspomnienie zamieszczone przez Kurta Dietscholda (którego z kolei ściągnięto do szkoły w Karlsteinie w roku 1878 z Glashütte ) w OUUZ. Tu wklejam tekst skopiowany z pdf-u dobrej jakości. Łatwiej go przetłumaczyć automatycznie. Co ciekawe, stoi tu wyraźnie, że Paul zaczynał od produkcji...skrzyń zegarowych. Nur Wenige in Oesterreich haben ihn gekannt. Wer aber in die Fachschule nach Karlstein kam und dort die sinnreichen, zum Theile selbstthätigen Maschinen sah, beeilte sich, den Meister, welcher all' die originellen, oft wunderbar einfachenAnordnungen geschaffen, kennen zu lernen, und dieser, ein kleiner Mann mit schneeweissen Haaren, stand eifrig am Schraubstocke von Früh bis spät Abends arbeitend. Pleute ist der Platz leer, denn der unermüdliche Schöpfer so vieler Werke hat Feile und Stichel weggelegt und feiert nach kurzer segensreicher Thätigkeit für immer. Paul Hellmuth, der erste Werkmeister der Fachschule in Karlstein, starb am 6. December, Abends 6 Uhr, nach langem schmerzhaften Leiden, uns unerwartet, denn noch am 3. December war er eine Stunde in der Fachschule thätig. Er war in München 1816 geboren, lernte dort als Uhrmacher und begründete in Nürnberg vorerst ein Geschäft als Gehäusemacher, nachdem er jahrelang bereits das Uhrmachermeisterrecht angestrebt und einsah, dass er unter den bestehenden Zunftgesetzen wohl noch länger warten könne. Später war er Vorstand der Uhrmacher Genossenschaft. An sich schon sehr begabt, hatte er auch durch Reisen bedeutende Erfahrungen gesammelt, welche er im Verkehre mit den Industriellen Nürnbergs, Münchens etc. derart erweiteite, dass es wohl nur wenige Männer geben dürfte, welche, wie er, die praktischenVerfahrungsweisen fast aller Metallindustrien gleichzeitig beherrschen. Seine Stärke waren namentlich die selbstthätigen Maschinen, welche er zu den verschiedensten Zwecken lieferte. Für die Anstalt war die, wenn auch nur zweijährige Wirkungsdauer dieses Mannes entscheidend. Hatte er doch eine fünfzigjährige Praxis, welche es uns ermöglichte, ohne eigentliche Versuche die nothwendigen, principiell wichtigen Einrichtungen so rasch zu beschaffen, dass wir heute nur auszubauen und zu ergänzen brauchen, um für unsere Zwecke als vollständig eingerichtet zu gelten. Tiefergriffen und im Vollbewusstsein dessen, was wir an ihm verloren, standen wir am Grabe des alten Meisters. Im Namen der Anstalt gaben wir ihm einen Lorbeerkranz mit in's Grab, auf dessen Schleife der Wahlspruch stand: „Ehre dem Ehre gebührt." Er hat ihn harten Kampfes sich verdient und darum sei ihm auch hier im Kreise seiner Fachgenoss-en noch einmal nachgerufen : „Ehre dem Ehre gebührt!"

Zastanawiałem się co mogło natchnąć Pana Hellmutha do umieszczenia we wskazówce godzinowej krzyża. Jest w Norymberdze Lorenzkirche (czyli kościół św. Wawrzyńca), w którego głównej nawie zobaczyć można ogromnych rozmiarów krzyż w formie Arbor Vitae. Czy to on mógł być wzorem do tej wskazówki? Na tym zaś zdjęciu na pierwszym planie pozdrowienie anielskie, rzeźba niejakiego Veita Stossa. Nie miał on łatwego życia w tym mieście...

I jeszcze reklama z wystawy w Niżnym Nowogorodzie

Nadal trafiają w indeksy.

Skleroza... Ein, Zwei, Drei Polizei... Takich wierszyków mnie w podstawówce uczyli...