Lamela
-
Liczba zawartości
271 -
Rejestracja
-
Ostatnia wizyta
Zawartość dodana przez Lamela
-
Uda się - nie uda ? Mam wielką nadzieję na wyjazd, ale sprawy rodzinne które mnie trochę blokują czekają na wyjaśnienie. Jak to ogarnę i będzie jeszcze możliwość rezerwacji noclegu z dużą przyjemnością bym się z Wami spotkał 😀.
-
Właściwie to już robota nad mechanizmem zakończona - wymyty, nasmarowany, nowa zawieszka i żyłka. Chodzi i "się reguluje" Pozostaje jeszcze instalacja na rejestratorze i uruchomienie całości - ale pewnie z tym poczekam do majówki, muszę sobie zorganizować jakąś pomoc, jedna para rąk nie wystarczy.
-
Nie skończę dzisiaj 😞. Przed montażem sprawdziłem żyłkę na całej długości i coś takiego znalazłem Tego nie ma sensu zakładać, jak pójdzie to szkody narobi. Nie mam takiej (ani żadnej innej, nie wędkuję 😏) - to jest 0,7mm, trzeba ze 3 metry, bo cylinder w którym chodzi ciężar jest trochę oddalony, z dwoma bloczkami po drodze. Uśmiecham się do Piotra Ł., pokazywał mi taką specjalną linkę wędkarską, ale nie znam źródeł. Przy rozbiórce specjalnie na to zwracałem uwagę - jakoś nic nie wypadło... Ale jak się przyjrzeć, z płyty przed stożkiem wystaje niewielki kawałek cylindryczny, może niecały milimetr- to dalsza część osi łożyskowej. Może na tym ćwiertnik się opierał nie dopuszczając do zacisku stożka, ale z czasem wyrobiło się w nim gniazdo niwelując te działanie. Myślę, że poeksperymentuję z różnej grubości podkładkami ?
-
Jakby było mało tego - zobacz ten zębniczek koła wychwytowego Pogoda wredna, wnuki nie przyszły - można było ewakuować się do piwnicy i zabrać za rozbiórkę i czyszczenie reszty. Już gotowe do składania. Jest tylko mała konstrukcyjna wtopa - zapadka nawijania linki jest praktycznie niedostępna po złozeniu mechanizmu (a nawet koła naciągowego). Nie ma jak zwolnić i rozwinąć linki, trzeba te trzy metry przewlekać przez mechanizm lub zdjąć kotwicę i puścić wszystko luzem. A wymiana linki to już demontaż całości. Trzeba będzie uważać przy montażu do rejestratora, aby pochopnie nie naciągnąć i pilnować nawijania na ślimaku.
-
Pierwszy etap na ukończeniu - umyty i złożony moduł przeniesienia napędu na bęben Pracowicie - recznie wodą z ludwikiem a potem wodą destylowaną. Tylko kółka i łożyska zaznały benzyny . Błyszczy się anielsko, ale to żmudna robota, te różne zacieki i plamy nie tak lekko złażą. Teraz zabrałem się za moduł chodu i tu mam małą zagwozdkę. Od początku bardzo trudno było ustawić godzinę wskazówką minutową, aż bałem że się urwie albo uszkodzę wychwyt. Wyglądało na zatarcie na ćwiertniku. Po rozbiórce przekładni wskazań wyszło szydło z worka. Oś minutowa, długa na 48 mm, ma kształt stożka o zbieżności ok. 0,6 mm. Wskazówka minutowa jest dociskana zakołkowaną sprężynką soczewkową pojawia się więc efekt zaciśnięcia stożka. Nie wiem, jak to sensownie montować, aby z jednej strony całość przenosiła napęd, a z drugiej nie zaciskała się na stożku. Smarować wałek minutowy ? Czym ? Paleta wygląda na mosiężną z oprawionym kamieniem. Zobacz te obrazki w dwóch ujęciach
-
Moja Eureka
Lamela odpowiedział Lamela → na temat → Zegary roczne i inne z wahadłem torsyjnym, zegary elektryczne
Takie małe "coś" przygarnąłem... To kolejna Eureka do kompletu do pierwszej "wysokiej" - kilka lat szukałem takiej ze zwiniętym mechanizmem. Kilka aukcji przegapiłem, inne mniej mi się podobały, a ta jak z programu "łowców skarbów" chyba najlepiej eksponuje mechanizm. Ale oczywiście żadnego namiaru na tę ofertę nie było, pewnie gdzieś poszła. Zegar jest z aukcji z Anglii, było ostro, a i urząd celny dał mi nieco popalić ☹️. Mechanizm jest w niezłym stanie, na chodzie. Na razie oczyściłem obudowę, uruchomiłem i obserwuję co być może trzeba będzie zrobić - być może wystarczy tylko czyszczenie i smarowanie 🙂. Numer seryjny 3664, a więc około roku 1910 - identyczny jest w Victoria Museum z numerem 3653 i datowany na ten rok. W komplecie był zasilacz regulowany dedykowany do Eureki (chyba od Carltona) w formie cylindrycznej baterii, tak jak kiedyś były stosowane do tych zegarów na 4 baterie R14. Po ustawieniu na ok. 1,6 V daje amplitudę nieco ponad 300 stopni, a więc wygląda to optymistycznie. Jeszcze w nocy wstaję i patrzę czy chodzi... -
Zabrałem się za mycie tego zegara od rejestratora. Lekko z rozbiórką nie będzie, ma swoje patenty... Nawet mnie trochę zadziwia wyrafinowanie konstrukcji. W wychwycie szatony z kamiennymi łożyskami, kotwica Grahama z szafirowymi paletami. Nie spotkałem dotąd takiego wyuzdania 🙂.
-
Też go znam, ale u mnie pierszeństwo ma ten co na ścianie 🙂. A poza tym i tak potrzebny był mi dokładny do kuchni (ten jest synchronizowany po wifi), poprzedni odmówił już posłuszeństwa i rano spiesząc się do pracy nigdy nie wiedziałem czy mam łykać, czy spokojnie przeżuwać śniadanko.
-
Też wypada się pochwalić... Ostatnia zdobycz - zegar szwajcarskich kolei SBB, produkcji Mobatime. Kultowy design z 1944 r. Hansa Hilfikera z czerwoną wskazówką sekundowa w kształcie lizaka zatrzymującą się na 1,5 sekundy na godzinie 12 i ruszającej wraz ze skokiem minutowej w momencie synchronizacji. Można go zobaczyć na wszystkich stacjach w Szwajcarii i jeszcze w kilku krajach, jest też eksponowany w Design Museum w Londynie i w MoMA w Nowym Jorku. Chód zegara pokazuje filmik Zegar napędzany jest dwoma sterownikami - jeden 48V AC zasila wskazówkę sekundową napędzaną silniczkiem synchronicznym (porusza się ona nieco szybciej - pełen obrót wykonuje w 58,5 sekundy), drugi to sterownik napędzający silnik krokowy wskazówki minutowej, synchronizowany radiowo DCF. Tarcza wielka (ponad 50 cm), zegar jest dwustronny i z podświetleniem. Na razie stoi w piwnicy (do góry nogami - godziną 12 do dołu), mam zagwozdkę, jak ze względu na wymiary go fajnie wyeksponować. Jest taki pomysł - na domu syna, zrobiłem nawet małą wizualizację - poczekam do wiosny no i jego zgodę. No a jezeli wtedy go niejako stracę, to pokochawszy ten design do kuchni kupiłem coś takiego Zdecydowanie mniejszy, ale też dokładnie odtwarza funkcję "stop&go", tj. zatrzymania wskazówki sekundowej i skoku minutowej.
-
Policz - wskazówka robi 64 skoki na minutę. Koło wychwytowe ma zatem 16, a nie 15 zębów ! Spotkałeś coś takiego ??. Przy okazji - numer na tarczy jest inny niż na mechanizmie Można domyślać się, że pewnie tarcza była zmieniana. Może oryginalna miała 64 nie-sekundy i komuś to przeszkadzało ? W Podwapińskim jest napisane, że wychwyt chronometrowy występował z inną ilością zębów (12, 16), ale nigdy tego nie spotkałem. I czy wtedy nie powinno być inne przełożenie przekładni chodu ? Dziwne...
-
Moja 97228 tak ma, bez sygnatury
-
Mechanizm już wstępnie udało się uruchomić Dorobiłem zawieszkę i jakieś stanowisko montażowe, poprostowałem kotwicę i widełki wahadła - i ruszył. Zastanawiam się tylko, czy nie wymienić linki napędu na coś nowszego, nie wiem czy mogę mieć zaufanie do tej żyłki. Jest nadzieja, że żadnych mechanicznych pułapek już nie będzie. Teraz potrzebny jeszcze jakiś wolny weekend, aby wszystko rozebrać, wymyć i oczyścić, pewnie rejestrator może nie wróci do służby 😉, ale będzie pokazywany wycieczkom.
-
Jeszcze, gwoli uzupełnienia tematu wahadeł Rieflera (chociaż już o tym pisałem w zeszłym roku). Był w naprawie u mnie zegar astronomiczny Siemens&Halske, kiedyś pełniący funkcję zegara - matki na UW, również z inwarowym sekundowym wahadłem Rieflera. Ciekawostką tego wahadła jest moduł kompensacji barycznej Zegar iuż na emeryturze, ale działa leniwie odmierzając czas w Obserwatorium. Nie jest, niestety, połączony z tymi "ogonami" obok, teraz już jest nowsza technika...
-
Założyłem nowy wątek p.n. Riefler w Forum / Zegary , kopiując część wcześniejszych informacji. Tam też będę umieszczał dalsze informacje o postępach prac i dociekania historyczne.
-
Wahadło to jest półsekundowe. Dzięki informacjom kol. Leszka (dziękuję) wiadomo, że Riefler wyprodukował łącznie 4104 wahadła inwarowe, z tego ok. 3500 szt. sprzedał firmom zewnętrznym do ich konstrukcji. Pręty inwarowe były starzone w specjalnym procesie przez 20 dni, ponadto każde wahadło było sygnowane i miało certyfikat indywidualny rozszerzalności cieplnej, wydawane przez Instytut Fizyki i Technologii w Berlinie lub w Sevres. Nie mogły być tanie... Ciekawa jest konstrukcja widełek odciążonych wahadła Dżwigienka łącząca jest zawieszona obrotowo - sprężyście (w osi jest włosowa sprężynka zwrotna), jest również mikrometryczna regulacja symetrii wahań. Wszystko wskazuje , że cały zestaw rejestracyjny , wraz z zegarem / napędem został wyprodukowany przez poczdamską firmę Toepfer & Sohn, w jej katalogu znaleźć można podobne konstrukcyjnie zestawy rejestracyjne http://cerere.astropa.unipa.it/biblioteca/Strumenti/e-catalogues/Toepfer1907/Catalogo.html Żródła historyczne Obserwatorium wskazują, że ok. 1915 r. rozpoczęto badania geomagnetyczne, wyposażając laboratorium w sprzęt m.in. tej firmy.
-
Takie ciekawe i nietypowe "coś" pojawiło sie u mnie do naprawy i uruchomienia Jest to mechanizm zegarowy napędu i sygnałów czasu starego rejestratora optycznego (na papierze światłoczułym) zmian pola magnetycznego Ziemi 3 Konstrukcja z początku XX w., a może jeszcze nieco wcześniejsza, o ile wiem używany był jeszcze w latach 60-tych. Nie znam producenta, brak jest jakichkolwiek sygnatur - może po rozebraniu mechanizmu coś znajdę - być może jest to produkcja jednostkowa na specjalne indywidualne zamówienie. Wyprowadzone dwa napędy - na bęben rejestracyjny oraz kardanem do góry na przesuwną karetkę z optyką. Nosi jednak znamiona "szlachetności" wskazujące na wysoką jakość konstrukcji : - inwarowe sygnowane wahadło Rieflera numer seryjny 669 łożyskowanie koła wychwytowego i kotwicy w wymiennych łożyskach - szatonach Sądząc po śladach na wkrętach był z pewnością kiedyś naprawiany - może znajdzie się jakaś inskrypcja. Na razie muszę dorobić nową zawieszkę, z tej są tylko strzępy, potem trzeba będzie zrobić jakieś stanowisko i spróbować uruchomić aby zobaczyć co mu jeszcze dolega. No i mycie i polerowanie, musi być na błysk 🙂. Już się cieszę na tę robotę ...
-
OK, jak zdobędę trochę więcej informacji historycznych dotyczących tego mechanizmu, to ulokuję je w oddzielnym wątku - chyba że masz sposób jak to przenieść już teraz w całości, nie wszystkie opcje forum "rozkminiam". Ciekawy też będzie pewnie sam mechanizm po rozbiórce, z pewnością nie będa to kółka "spod sztancy". Czekam tylko aż mi rodzinka z wnukami wyjedzie na narty, będzie czas spokojnie zaszyć się w piwnicy 🙂.
-
Tej książki to pewnie nie kupię, ale dzięki za plik PDF który pobrałem - będzie co poczytać i poszukać dalszych źródeł. Już na szybko na mapie lokalizacji zegarów Rieflera znalazłem Warszawę i Kraków. Ten krakowski zegar to pewnie znałem - do końca lat 70-tych w Obserwatorium na Wawelu stał właśnie Riefler jako zegar sygnałów czasu rejestracji sejsmicznej. Czy warszawski to ten który jest u mnie - chyba wątpię, Riefler sprzedawał też same wahadła (rok temu miałem takie metrowe jako opcja katalogowa w naprawianym Siemens&Halske) ale jeszcze poszperam i może coś się wyjaśni po rozbiórce mechanizmu. Pozdrowienia, Jerzy
-
Takie ciekawe i nietypowe "coś" pojawiło sie u mnie do naprawy i uruchomienia Jest to mechanizm zegarowy napędu i sygnałów czasu starego rejestratora optycznego (na papierze światłoczułym) zmian pola magnetycznego Ziemi 3 Konstrukcja z początku XX w., a może jeszcze nieco wcześniejsza, o ile wiem używany był jeszcze w latach 60-tych. Nie znam producenta, brak jest jakichkolwiek sygnatur - może po rozebraniu mechanizmu coś znajdę - być może jest to produkcja jednostkowa na specjalne indywidualne zamówienie. Wyprowadzone dwa napędy - na bęben rejestracyjny oraz kardanem do góry na przesuwną karetkę z optyką. Nosi jednak znamiona "szlachetności" wskazujące na wysoką jakość konstrukcji : - inwarowe sygnowane wahadło Rieflera łożyskowanie koła wychwytowego i kotwicy w wymiennych łożyskach - szatonach Sądząc po śladach na wkrętach był z pewnością kiedyś naprawiany - może znajdzie się jakaś inskrypcja. Na razie muszę dorobić nową zawieszkę, z tej są tylko strzępy, potem trzeba będzie zrobić jakieś stanowisko i spróbować uruchomić aby zobaczyć co mu jeszcze dolega. No i mycie i polerowanie, musi być na błysk 🙂. Już się cieszę na tę robotę ...
-
Wczesny zegar sterujący Siemens
Lamela odpowiedział Tempus Fugit → na temat → Zegary roczne i inne z wahadłem torsyjnym, zegary elektryczne
Piękna rzecz, świetna renowacja. 👍 Podziwiem i zazdroszczę. -
Tę sprężynę też znalazłem i przeanalizowałem. Wejść - wejdzie, szerokość i długość OK, ale znacznie grubsza. Jak na szybko policzyć, to sztywność jest o ponad 40% większa od oryginału. Ciekawe, czy nie miałbym turbo-bicia i wiatraczek by sobie z nią poradził. No i drogo, za te pieniądze zamówiłem cały taki sam mechanizm, może wystarczy wyczyścić i podmienić 🙂.